پرش به محتوا

عین نجس: تفاوت میان نسخه‌ها

۳۰ بایت اضافه‌شده ،  ‏۱۶ سپتامبر ۲۰۲۱
جز
اصلاح جزیی
جزبدون خلاصۀ ویرایش
جز (اصلاح جزیی)
خط ۱۱: خط ۱۱:
==احکام==
==احکام==
در [[فقه شیعه]]، احکامی درباره [[نجس|نجاسات]] مطرح است؛ از جمله آنها:
در [[فقه شیعه]]، احکامی درباره [[نجس|نجاسات]] مطرح است؛ از جمله آنها:
* اگر عین نجس به چیز پاکی برخورد کند، چیز پاک نیز نجس می‌شود<ref>طباطبایی حکیم، مستمسک العروة الوثقی، ۱۳۸۴ق، ج۱، ص۴۷۹؛ موسوی خلخالی، فقه الشیعة، ج۳، ص۳۵۴.</ref> و به آن مُتَنَجِّس (چیزی که نجس شده) می‌گویند. البته انتقال نجاست به شرط انتقال رطوبتی از عین نجس به چیز پاک است.<ref>بنی‌هاشمی خمینی، توضیح المسائل مراجع، ۱۳۸۵ش، ص۸۵؛ نجفی، جواهرالکلام، ۱۳۶۲ش، ج۶، ص۲۰۲.</ref> به [[محمدمحسن فیض کاشانی|فیض کاشانی]] نسبت داده‌اند که بعد از [[ازاله نجاست|ازاله عین نجاست]] از متنجس (بدون استفاده از آب و مانند پاک کردن با دستمال)، نجاست آن به چیز مرطوب دیگر سرایت نمی‌کند.<ref>الطباطبایی الحکیم، مستمسک العروة الوثقی، ۱۳۸۴ق، ج۱، ص۴۷۹؛ موسوی خلخالی، فقه الشیعة، ج۳، ص۳۵۴.</ref>
* اگر عین نجس به چیز پاکی برخورد کند، چیز پاک نیز نجس می‌شود<ref>طباطبایی حکیم، مستمسک العروة الوثقی، ۱۳۸۴ق، ج۱، ص۴۷۹؛ موسوی خلخالی، فقه الشیعة، ج۳، ص۳۵۴.</ref> و به آن مُتَنَجِّس (چیزی که نجس شده) می‌گویند. البته انتقال نجاست به شرطی است که هر دو (پاک و نجس) یا یکی از آنها رطوبت داشته باشد.<ref> بنی‌هاشمی خمینی، توضیح المسائل مراجع، ۱۳۸۵ش، ص۸۵؛ نجفی، جواهرالکلام، ۱۳۶۲ش، ج۶، ص۲۰۲.</ref> به [[محمدمحسن فیض کاشانی|فیض کاشانی]] نسبت داده‌اند که بعد از [[ازاله نجاست|ازاله عین نجاست]] از متنجس (بدون استفاده از آب و مانند پاک کردن با دستمال)، نجاست آن به چیز مرطوب دیگر سرایت نمی‌کند.<ref>الطباطبایی الحکیم، مستمسک العروة الوثقی، ۱۳۸۴ق، ج۱، ص۴۷۹؛ موسوی خلخالی، فقه الشیعة، ج۳، ص۳۵۴.</ref>
* بردن عین نجس در [[مسجد]] اگر بی‌احترامی به مسجد باشد، [[حرام]] است.<ref>نجفی، جواهرالکلام، ۱۳۶۲ش، ج۱۴، ص۹۷.</ref>
* بردن عین نجس در [[مسجد]] اگر بی‌احترامی به مسجد باشد، [[حرام]] است.<ref>نجفی، جواهرالکلام، ۱۳۶۲ش، ج۱۴، ص۹۷.</ref>
* خوردن عین نجس حرام است.<ref>بنی‌هاشمی خمینی، توضیح المسائل مراجع، ۱۳۸۵ش، ص۹۱.</ref>
* خوردن عین نجس حرام است.<ref>بنی‌هاشمی خمینی، توضیح المسائل مراجع، ۱۳۸۵ش، ص۹۱.</ref>