حضرت علیاکبر علیهالسلام: تفاوت میان نسخهها
جز
←ویژگیها
جز (←ویژگیها) |
جز (←ویژگیها) |
||
خط ۷۵: | خط ۷۵: | ||
امام حسین(ع)، علیاکبر را شبیهترین مردم به [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|رسول خدا(ص)]] از نظر قیافه ظاهری، اخلاق و سخن گفتن معرفی کرده<ref>سید بن طاوس، اللهوف، ۱۳۴۸ش، ص۱۱۳؛ خوارزمی، مقتل الحسین(ع)، ۱۴۲۳ق، ج۲، ص۳۴.</ref> و از او نقل شده هنگامی که ما مشتاق دیدن پیامبر(ص) میشدیم، به چهره علیاکبر نگاه میکردیم.<ref>خوارزمی، مقتل الحسین(ع)، ۱۴۲۳ق، ج۲، ص۳۴: سید بن طاوس، اللهوف، ۱۳۴۸ش، ص۱۱۳.</ref> [[محمدحسین غروی اصفهانی|محمد حسین غروی اصفهانی]] مجتهد شیعی در شعرش او را اینگونه وصف کرده است: {{شعر}} {{ب|تمثل النبي في سليله|في خلقه وخلقه وقيله}} | امام حسین(ع)، علیاکبر را شبیهترین مردم به [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|رسول خدا(ص)]] از نظر قیافه ظاهری، اخلاق و سخن گفتن معرفی کرده<ref>سید بن طاوس، اللهوف، ۱۳۴۸ش، ص۱۱۳؛ خوارزمی، مقتل الحسین(ع)، ۱۴۲۳ق، ج۲، ص۳۴.</ref> و از او نقل شده هنگامی که ما مشتاق دیدن پیامبر(ص) میشدیم، به چهره علیاکبر نگاه میکردیم.<ref>خوارزمی، مقتل الحسین(ع)، ۱۴۲۳ق، ج۲، ص۳۴: سید بن طاوس، اللهوف، ۱۳۴۸ش، ص۱۱۳.</ref> [[محمدحسین غروی اصفهانی|محمد حسین غروی اصفهانی]] مجتهد شیعی در شعرش او را اینگونه وصف کرده است: {{شعر}} {{ب|تمثل النبي في سليله|في خلقه وخلقه وقيله}} | ||
{{ب| كما تجلى الله في نبيه|فقد تجلى هو في وليه }}{{پایان شعر}} <ref>غروی،محمدحسین، الانوار القدسیه، ج۱، ص۱۳۸.</ref> | {{ب| كما تجلى الله في نبيه|فقد تجلى هو في وليه }}{{پایان شعر}} {{یادداشت| پیامبر(ص) با خُلق و سیما وگفتارش در فرزندش تمثل پیداکرده وهمان گونه که خدا در پیامبرش متمثل شده، او نیز در ولیّ خدا تمثل یافته است. }}<ref>غروی،محمدحسین، الانوار القدسیه، ج۱، ص۱۳۸.</ref> | ||
همچنین گفته شده [[معاویة بن ابیسفیان]]، علیاکبر را شایستهترین فرد برای حکومت میدانست؛ چرا که جدش، رسول خدا است و شجاعت بنیهاشم، سخاوت [[بنیامیه]] و زیبایی [[قبیله ثقیف|ثقیف]] را هم دارد.<ref>ابوالفرج اصفهانی، مقاتل الطالبیین، ۱۴۰۸ق، ص۸۶.</ref> | همچنین گفته شده [[معاویة بن ابیسفیان]]، علیاکبر را شایستهترین فرد برای حکومت میدانست؛ چرا که جدش، رسول خدا است و شجاعت بنیهاشم، سخاوت [[بنیامیه]] و زیبایی [[قبیله ثقیف|ثقیف]] را هم دارد.<ref>ابوالفرج اصفهانی، مقاتل الطالبیین، ۱۴۰۸ق، ص۸۶.</ref> | ||