Automoderated users، confirmed، مدیران، templateeditor
۴٬۴۵۴
ویرایش
imported>Hasaninasab جز (←لید: اصلاح جزئی کلمات) |
Mkhaghanif (بحث | مشارکتها) جز (←مفهومشناسی) |
||
خط ۷: | خط ۷: | ||
==مفهومشناسی== | ==مفهومشناسی== | ||
علم ذاتی خداوند در مقابل [[علم فعلی]]، به معنای علم [[خداوند]] به ذات خویش و به اشیاء در مرتبه ذات و قبل از ایجاد آنها است.<ref>طباطبایی، نهایة الحکمة، ۱۴۳۴ق، ج۲، ص۲۴۶.</ref> علم از [[صفات ذات]] در مقابل [[صفات فعل]] است.<ref>سبحانی، محاضرات، ۱۴۲۸ق، ج۱، ص۸۶.</ref> صفات ذات، صفاتی هستند که عین ذات [[الله|حق تعالی]] هستند<ref>لاهیجی، شوارق الالهام، ۱۴۳۱ق، ج۵، ص۳۰۸.</ref> و از مقام ذات انتزاع میشوند.<ref>مصباح یزدی، آموزش فلسفه، ۱۳۹۱ش، ج۲، ص۴۶۱.</ref> | علم ذاتی خداوند در مقابل [[علم فعلی خداوند|علم فعلی]]، به معنای علم [[خداوند]] به ذات خویش و به اشیاء در مرتبه ذات و قبل از ایجاد آنها است.<ref>طباطبایی، نهایة الحکمة، ۱۴۳۴ق، ج۲، ص۲۴۶.</ref> علم از [[صفات ذات]] در مقابل [[صفات فعل]] است.<ref>سبحانی، محاضرات، ۱۴۲۸ق، ج۱، ص۸۶.</ref> صفات ذات، صفاتی هستند که عین ذات [[الله|حق تعالی]] هستند<ref>لاهیجی، شوارق الالهام، ۱۴۳۱ق، ج۵، ص۳۰۸.</ref> و از مقام ذات انتزاع میشوند.<ref>مصباح یزدی، آموزش فلسفه، ۱۳۹۱ش، ج۲، ص۴۶۱.</ref> | ||
واژه «علم» معانی مختلفی دارد<ref>سروش، علم چیست،فلسفه چیست؟، ۱۳۹۳ش، ص۱.</ref> و منظور از علم در بحث «علم ذاتی خداوند» مطلق ادراک، اعم از حصولی{{یادداشت|علم، به علم حصولی و علم حضوری تقسیم میشود. علم حصولی عبارت است از: حصول صورت معلوم در نزد عالم و علم حضوری، حضور خود معلوم به وجود خارجی در نزد عالم است. علم نفس به خودش و به صفات و افعالش، از نوع علم حضوری به شمار میرود.(مظفر، المنطق، ۱۳۸۸ش، ص۱۳.)}} و حضوری است.<ref>سبحانی، محاضرات فی الالهیات، ۱۴۲۸ق، ص۹۶.</ref> | واژه «علم» معانی مختلفی دارد<ref>سروش، علم چیست،فلسفه چیست؟، ۱۳۹۳ش، ص۱.</ref> و منظور از علم در بحث «علم ذاتی خداوند» مطلق ادراک، اعم از حصولی{{یادداشت|علم، به علم حصولی و علم حضوری تقسیم میشود. علم حصولی عبارت است از: حصول صورت معلوم در نزد عالم و علم حضوری، حضور خود معلوم به وجود خارجی در نزد عالم است. علم نفس به خودش و به صفات و افعالش، از نوع علم حضوری به شمار میرود.(مظفر، المنطق، ۱۳۸۸ش، ص۱۳.)}} و حضوری است.<ref>سبحانی، محاضرات فی الالهیات، ۱۴۲۸ق، ص۹۶.</ref> | ||