مسیب بن نجبه: تفاوت میان نسخه‌ها

'''مُسيَّب بن نَجَبة بن ربيعه فزارى(فرازی)'''، [[صحابه]] [[پیامبر اسلام(ص)]] و از یاران [[امام علی]] (ع) و یکی از رهبران [[قیام توابین]] . او در [[جنگ قادسیه]] و فتح [[عراق]]، شركت داشت. در جنگ‌هاى امام علی (ع) همراه ايشان بود. او از دعوت‌کنندگان [[امام حسین]](ع) به [[کوفه]] بود ولی در [[واقعه کربلا]] حضور نداشت. چند سال بعد به همراه [[سلیمان بن صرد  خزاعی]]، [[عبدالله بن سعد ازدی]]، [[عبدالله بن وال تمیمی]] و [[رفاعة بن شداد بجلی]] [[قیام توابین]] را رهبری کرد و در جنگ [[عین الورده]] پس از كشته شدن سليمان بن صرد، پرچم نبرد را به دست گرفت و جنگيد تا كشته شد.<ref>حياة الامام الحسين علیه السلام، ج 3، ص 24.</ref>

مسیب یکی از رؤسای کوفه و بزرگان شیعه و از اصحاب امیرالمؤمنین (ع) و امام حسن (ع) و امام حسین (ع) بود. وی از بزرگان تابعین و زهاد عصر و شجاعان قوم خود به شمار می‌‏آمد و در جنگ‏های جمل، صفین و نهروان در رکاب امیرالمؤمنین علیه‏السلام جهاد کرد. وی در [[جنگ قادسیه]] و فتح [[عراق]]، شركت داشت.<ref>اسدالغابه، ج 1، ص 34؛ دانشنامه امام حسین(ع)، ج4، ص 15.</ref>

مسیب، در کنار سلیمان بن صرد خزاعی و بعضی بزرگان کوفه، از اینکه در قیام سیدالشهداء، شرکت نکرده بودند به شدت ناراحت و از اینکه با رسیدن نامه و پیک امام (ع)، از فداکاری در راهش مضایقه کرده بودند، خودشان را ملامت می کردند، لذا در آن سال ۶۵ [[هجری قمری]] به خونخواهی حسین بن علی به پا خاستند تا ظلمی را که در حق امام حسین (ع) و [[اهل بیت پیامبر(ص)]] کرده و آنها را تنها گذاشته بودند، جبران کنند.<ref>حياة الامام الحسين علیه السلام، ج 3، ص 362.</ref>

:::«ما با پاك شمردن خود، فريفته شده بوديم، خداوند ما را در هر موضعي از مواضع فرزند دخت پيامبرش صلی اللَّه عليه و آله دروغگو يافت، او قبلاً نامه‌ها و فرستادگانش را نزد ما فرستاد و نزد ما عذر آورد و ياری ما را در آغاز و در پايان و آشكارا درخواست نمود، ولی ما به جانهايمان نسبت به وی بخيل گشتيم تا اينكه در كنار ما به قتل رسيد، نه با دستهايمان او را ياری داديم و نه با زبانهايمان از او دفاع نموديم و نه با اموالمان او را تقويت كرديم و نه از عشايرمان برای او ياری طلبيديم، پس عذر ما نزد پروردگارمان و هنگام روبه رو شدن با پيامبرمان چيست؟ جز اينكه قاتل او و آنان كه بر ضد او تحريك نمودند را بكشيد و يا اينكه در اين راه كشته شويد، شايد در آن صورت، پروردگار ما از ما خشنود گردد، من پس از ديدار او از عقوبتش ايمن نخواهم بود.»<ref>ابن ‏اثير، تاريخ ابن اثیر، ج4، ص159.</ref>

در حملات بعدی جنگ، بعد از کشته شدن سلیمان بن صرد (رهبر توابین) مسیب، پرچم جنگ را بدست گرفت و فرمانده شد و شجاعانه جنگید و در حالی که عده‌ای از سپاه دشمن را کشته بود، خود نیز به شهادت رسید.<ref>حياة الامام الحسين علیه السلام، ج 3، ص 24؛ تنقيح المقال، مامقانى، ج 33، ص 186؛ مروج الذهب، ج 3، ص 94؛ تاريخ الاسلام، ذهبى، ج 5، ص 248.</ref> [[حصین بن نمیر]]، سر وى را به وسيله ادهم بن محرز باهلى براى [[عبیدالله بن زیاد]] فرستاد.<ref>دانشنامه امام حسین(ع)، ج4، ص 15.</ref>

*ذهبی، تاریخ الاسلام و وفیات المشاهیر و الاعلام، بیروت، دارالکتاب العربی، 1410ق.

*قرشی، باقر شریف، حياة الامام الحسين علیه السلام، بیروت، دارالبلاغة، 1413ق.

*مامقانى، عبدالله، تنقيح المقال، قم، موسسة آل البیت لاحیاء التراث، 1423ق.

*مسعودی، مروج الذهب، قم، دارالهجرة، 1409ق.