آیه قصر: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
←کاربرد فقهی
جز (←کاربرد فقهی) |
جز (←کاربرد فقهی) |
||
| خط ۵۲: | خط ۵۲: | ||
بیان حکم در این [[آیه]] به گونه‌ای است که از آن [[وجوب]] فهمیده نمی‌شود: «گناهى بر شما نيست که نماز را کوتاه کنید». بر اساس آنچه در [[تفسیر تسنیم]] آمده است، [[فقهای امامیه]] شکسته ادا کردن نماز را برای مسافر واجب می‌دانند و خداوند در این [[آیه]] تنها در مقام بیان خطوط کلی [[احکام]] است و شیعه باید شرایط هر حکم را در [[سنت]] جستجو کند.<ref>جوادی آملی، تسنیم، ۱۳۸۹، ج۲۰، ص۲۶۸.</ref> برخی دیگر گفته‌اند که این تعبیر برای از میان برداشتن توهمی است که در ذهن [[مسلمانان]] پدید آمده بود؛ ایشان از آن رو که به خواندن [[نماز]] تمام و چهاررکعتی عادت داشتند، تصور می‌کردند که شکسته خواندن [[نماز]]، موجب نقصانش خواهد شد.<ref>شریف کاشانی، زبدة التفاسیر، ۱۴۲۳ق، ج۲، ص۱۳۷.</ref> | بیان حکم در این [[آیه]] به گونه‌ای است که از آن [[وجوب]] فهمیده نمی‌شود: «گناهى بر شما نيست که نماز را کوتاه کنید». بر اساس آنچه در [[تفسیر تسنیم]] آمده است، [[فقهای امامیه]] شکسته ادا کردن نماز را برای مسافر واجب می‌دانند و خداوند در این [[آیه]] تنها در مقام بیان خطوط کلی [[احکام]] است و شیعه باید شرایط هر حکم را در [[سنت]] جستجو کند.<ref>جوادی آملی، تسنیم، ۱۳۸۹، ج۲۰، ص۲۶۸.</ref> برخی دیگر گفته‌اند که این تعبیر برای از میان برداشتن توهمی است که در ذهن [[مسلمانان]] پدید آمده بود؛ ایشان از آن رو که به خواندن [[نماز]] تمام و چهاررکعتی عادت داشتند، تصور می‌کردند که شکسته خواندن [[نماز]]، موجب نقصانش خواهد شد.<ref>شریف کاشانی، زبدة التفاسیر، ۱۴۲۳ق، ج۲، ص۱۳۷.</ref> | ||
در روایتی از [[امام صادق(ع)]]، [[زرارة بن اعین|زرارة بن أعین]] و [[محمد بن مسلم]] از ایشان در رابطه با این تعبیر می‌پرسند و امام در پاسخ، این فراز از [[آیه]] سوره نساء را (فَلَيْسَ عَلَيْكُمْ جُنَاحٌ أَن تَقْصُرُوا مِنَ الصَّلَاةِ) به آیه ۱۵۸ [[سوره بقره]] تشبیه می‌کنند که در آنجا خداوند حکم [[سعی صفا و مروه]] را نیز به همین شکل بیان می‌کند: «إِنَّ الصَّفَا وَالْمَرْوَةَ مِن شَعَائِرِ اللَّـهِ فَمَنْ حَجَّ الْبَيْتَ أَوِ اعْتَمَرَ فَلَا جُنَاحَ عَلَيْهِ أَن يَطَّوَّفَ بِهِمَا»؛ بنابراین همانطور که سعی صفا و مروه [[واجب]] است، شکسته ادا کردن نماز در مسافرت نیز واجب است.<ref>بحرانی، البرهان، ۱۴۱۶ق، ج۲، ص۱۶۳.</ref> | در روایتی از [[امام صادق(ع)]]، [[زرارة بن اعین|زرارة بن أعین]] و [[محمد بن مسلم]] از ایشان در رابطه با این تعبیر می‌پرسند و امام در پاسخ، این فراز از [[آیه]]۱۰۱ [[سوره نساء]] را (فَلَيْسَ عَلَيْكُمْ جُنَاحٌ أَن تَقْصُرُوا مِنَ الصَّلَاةِ) به آیه ۱۵۸ [[سوره بقره]] تشبیه می‌کنند که در آنجا خداوند حکم [[سعی صفا و مروه]] را نیز به همین شکل بیان می‌کند: «إِنَّ الصَّفَا وَالْمَرْوَةَ مِن شَعَائِرِ اللَّـهِ فَمَنْ حَجَّ الْبَيْتَ أَوِ اعْتَمَرَ فَلَا جُنَاحَ عَلَيْهِ أَن يَطَّوَّفَ بِهِمَا»؛ بنابراین همانطور که سعی صفا و مروه [[واجب]] است، شکسته ادا کردن نماز در مسافرت نیز واجب است.<ref>بحرانی، البرهان، ۱۴۱۶ق، ج۲، ص۱۶۳.</ref> | ||
[[شافعی]] یکی از امامان مذاهب چهارگانه [[اهل‌سنت]]، بر اساس همین تعبیر، شکستن نماز را در سفر جایز دانسته و [[مکلف]] را در تمام و یا شکسته خواندن نمازش مختار می‌داند.<ref>فخر رازی، مفاتیح الغیب، ۱۴۲۰ق، ج۱۱، ص۲۰۰.</ref> | [[شافعی]] یکی از امامان مذاهب چهارگانه [[اهل‌سنت]]، بر اساس همین تعبیر، شکستن نماز را در سفر جایز دانسته و [[مکلف]] را در تمام و یا شکسته خواندن نمازش مختار می‌داند.<ref>فخر رازی، مفاتیح الغیب، ۱۴۲۰ق، ج۱۱، ص۲۰۰.</ref> | ||