Automoderated users، confirmed، مدیران، templateeditor
۴٬۲۴۳
ویرایش
imported>Hasaninasab جز (←لید) |
جز (←توضیح آیه) |
||
خط ۳۴: | خط ۳۴: | ||
وَإِذَا ضَرَبْتُمْ فِي الْأَرْضِ فَلَيْسَ عَلَيْكُمْ جُنَاحٌ أَن تَقْصُرُوا مِنَ الصَّلَاةِ إِنْ خِفْتُمْ أَن يَفْتِنَكُمُ الَّذِينَ كَفَرُوا إِنَّ الْكَافِرِينَ كَانُوا لَكُمْ عَدُوًّا مُّبِينًا ﴿١٠١﴾}}| و چون در زمین سفر کردید، اگر بیم داشتید که آنان که کفر ورزیدهاند به شما آزار برسانند، گناهی بر شما نیست که نماز را کوتاه کنید، چرا که کافران پیوسته برای شما دشمنی آشکارند. (۱۰۱)}} | وَإِذَا ضَرَبْتُمْ فِي الْأَرْضِ فَلَيْسَ عَلَيْكُمْ جُنَاحٌ أَن تَقْصُرُوا مِنَ الصَّلَاةِ إِنْ خِفْتُمْ أَن يَفْتِنَكُمُ الَّذِينَ كَفَرُوا إِنَّ الْكَافِرِينَ كَانُوا لَكُمْ عَدُوًّا مُّبِينًا ﴿١٠١﴾}}| و چون در زمین سفر کردید، اگر بیم داشتید که آنان که کفر ورزیدهاند به شما آزار برسانند، گناهی بر شما نیست که نماز را کوتاه کنید، چرا که کافران پیوسته برای شما دشمنی آشکارند. (۱۰۱)}} | ||
== | ==معرفی== | ||
صد و یکمین آیه از [[سوره نساء]]، آیه قصر خوانده شده است.<ref>مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۸۶، ص۷۰؛ «آیات نامدار»، ص۳۹۵.</ref> | صد و یکمین [[آیه]] از [[سوره نساء]]، آیه قصر خوانده شده است.<ref>مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۸۶، ص۷۰؛ «آیات نامدار»، ص۳۹۵.</ref> موضوع این آیه لزوم [[نماز شکسته|شکسته اداء کردن نماز]] در سفر است<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۴، ص۹۴؛ طباطبائی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۵، ص۶۱.</ref> که به مناسبت بیان موضوع [[هجرت]] در آیه قبل به آن پرداخته شده است.<ref>ابنعاشور، التحریر و التنویر، ۱۴۲۰ق، ج۴، ص۲۳۹.</ref> موضوع سفر را میتوان با توجه به تعبیر «إِذَا ضَرَبْتُمْ فِي الْأَرْضِ» فهمید؛ کوبیدن زمین، کنایه از مسافرت است که در آن انسان پا بر زمین میکوبد و مسیر را طی میکند.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۴، ص۹۵.</ref> | ||
لازمه تحقق [[مسافر|سفر شرعی]] | لازمه تحقق [[مسافر|سفر شرعی]] را طی مسافتی با قصد سفر دانستهاند که به آن حد نصاب سفر میگویند و برای تعیین مقدار مسیری که شخص باید طی کند تا عنوان مسافر بر او صدق کند و نمازش را شکسته به جا آورد، باید به [[سنت]] مراجعه کرد.<ref>جوادی آملی، تسنیم، ۱۳۸۹ش، ج۲۰، ص۲۶۷.</ref> | ||
در برخی [[روایات]]، این آیه لطفی از جانب پروردگار دانسته شده است؛ | در برخی [[روایات]]، این آیه لطفی از جانب پروردگار دانسته شده است؛ چراکه مسافر، آرامش و امکانات غیرمسافران را ندارد.<ref>جوادی آملی، تسنیم، ۱۳۸۹، ج۲۰، ص۲۸۷.</ref> | ||
==موضوعشناسی== | ==موضوعشناسی== |