آیه قصر: تفاوت میان نسخه‌ها

   

==توضیح آیه==

لازمه تحقق [[مسافر|سفر شرعی]]، طی کردن مسافتی با قصد سفر است که به آن نصاب سفر می‌گویند. برای تعیین مقدار مسیری که باید مسافر طی کند تا لازم شود نمازش را شکسته به جا آورد، باید به [[سنت]] مراجعه کرد.<ref>جوادی آملی، تسنیم، ۱۳۸۹ش، ج۲۰، ص۲۶۷.</ref>

بیان حکم در این [[آیه]] به گونه‌ای است که از آن [[وجوب]] فهمیده نمی‌شود: «گناهى بر شما نيست که نماز را کوتاه کنید». بر اساس آنچه در [[تفسیر تسنیم]] آمده است، [[فقهای امامیه]] شکستن نماز برای مسافر را واجب می‌دانند و خداوند در این [[آیه]] تنها در مقام بیان خطوط کلی [[احکام]] است و شیعه باید شرایط هر حکم را در [[سنت]] جستجو کند.<ref>جوادی آملی، تسنیم، ۱۳۸۹، ج۲۰، ص۲۶۸.</ref> برخی دیگر گفته‌اند که این تعبیر برای از میان برداشتن توهمی است که در ذهن [[مسلمانان]] پدید آمده بود؛ ایشان از آن رو که به خواندن [[نماز]] تمام و چهاررکعتی عادت داشتند، تصور می‌کردند که شکسته خواندن [[نماز]]، موجب نقصانش خواهد شد.<ref>شریف کاشانی، زبدة التفاسیر، ۱۴۲۳ق، ج۲، ص۱۳۷.</ref>  

[[شافعی]] یکی از امامان مذاهب چهارگانه [[اهل‌سنت]]، بر اساس همین تعبیر، شکستن نماز را در سفر جایز دانسته و [[مکلف]] را در تمام و یا شکسته خواندن نمازش مختار می‌داند.<ref>فخر رازی، مفاتیح الغیب، ۱۴۲۰ق، ج۱۱، ص۲۰۰.</ref>

==بررسی قید ترس==

به نظر [[علامه طباطبائی]] ایرادی وجود ندارد که بگوییم این [[آیه]] تنها در مقام بیان حکم سفری است که آمیخته به ترس باشد؛ چرا که حکم سایر مصادیق سفر در [[سنت]] بیان شده است.<ref>طباطبائی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۵، ص۶۱.</ref> حتی برخی ادعا کردند که نماز شکسته ابتدا با نماز خوف تشریع شد و بعد از آن به موارد دیگر از جمله [[نماز مسافر]] عمومیت یافت.<ref>بهرام‌پور، نسیم حیات، ۱۳۸۹ش، ج۵، ص۱۶۰.</ref>

در [[تفسیر البرهان]]، روایاتی در ارتباط با این آیه نقل شده که موضوع آیه را [[نماز مسافر]] می‌شمارد و برخی دیگر از [[روایات]] به نماز خوف هم به عنوان موضوعی برای آیه تصریح می‌کنند.<ref>بحرانی، البرهان، ۱۴۱۶ق، ج۲، ص۱۶۴ و ۱۶۵.</ref>