عملیات استشهادی: تفاوت میان نسخه‌ها

عملیات استشهادی در فتوای عالمان [[شیعه]] و [[سنی]] مورد توجه و بحث است. در میان عالمان شیعه این عمل از جمله مصادیق [[جهاد دفاعی]] معرفی شده است و شرط مهم آن نیز منحصر شدن دفاع به این راه بیان شده است. [[آیت الله فاضل لنکرانی]]، [[ناصر مکارم شیرازی|آیت الله مکارم شیرازی]] و [[حسین نوری همدانی |آیت الله نوری همدانی]] از مراجع تقلید شیعه، عملیات استشهادی را مصداق جهاد دفاعی دانسته‌اند و انجام آن را نیازمند اجازه از فقیه جامع الشرایط ندانسته‎اند اما [[سید عبدالکریم موسوی اردبیلی|آیت الله موسوی اردبیلی]] ضمن اشاره به [[حرام|حرمت]] اصل این کار، اجازه فقیه جامع‎الشرایط را ضروری دانسته‎ است.<ref>علوی‌مهر، بررسی فقهی مسئله ترور از دیدگاه امام خمینی(س)،۱۳۹۲ش، ص۱۶۱تا ۱۶۵.</ref>  همچنین [[محمدحسین فضل الله]] از [[مراجع تقلید شیعه]] در [[لبنان]] نیز معتقد است که این عملیات از مصادیق جهاد دفاعی بوده و وابسته به شرایط نظامی است.<ref>فضل الله، فقه الحیاة، ۱۴۱۹ق، ص۱۴۱و۱۴۲.</ref><br />

عملیات استشهادی در میان عالمان [[اهل سنت]] نیز مورد اختلاف‌نظر است. [[یوسف قرضاوی]] معتقد است این عمل فقط برای فلسطینی‌ها مجاز است و در غیر [[فلسطین]] شرعا جایز نیست. <ref> قرضاوی، فقه الجهاد، ۲۰۰۹م، ص۱۱۹۸ و ۱۱۹۹.</ref> در مقابل عده‎ای دیگر از عالمان اهل سنت استفاده از عملیات استشهادی را در برابر دشمنان [[اسلام]] با ملاحظه شرایطی جایز دانسته اند.<ref>ملامحمدعلی، مشروعیت عملیات استشهادی از دیدگاه فقهای معاصر شیعه و اهل سنت، ص۶۵ تا ۶۸.</ref>