استبراء: تفاوت میان نسخه‌ها

'''اِسْتِبْراء'''، عمل مستحبی در [[فقه]] که مردان پس از خروج [[ادرار]] یا [[منی]] انجام می‌دهند تا مجرای ادرار از باقیمانده این [[نجاسات]] پاک شود. بر این اساس، پس از استبراء، اگر مایع مشکوکی از مجرای ادرار خارج شود، [[پاک]] است و [[وضو]] یا [[غسل]] را باطل نمی‌کند.

استبراء از ریشه لغوی «ب ر ء» به معنای دوری کردن و بیزاری جُستن است{{مدرک}} و در اصطلاح [[فقه|فقهی]]، عمل مستحبی است که مردها پس از خروج [[بول]] (ادرار) یا منی انجام می‌دهند تا اطمینان پیدا کنند باقیمانده این نجاسات در مجرای ادرار نمانده است.{{مدرک}}

بهترین شیوه استبراء از بول این است که مرد پس از ادرار، ۳ بار از نزدیک مخرج غایط تا ابتدای آلت و از آنجا تا [[ختنه گاه|ختنه‌گاه]]، محکم با انگشت بکشد، سپس ۳ بار سر آلت را فشار دهد.<ref>حکیم، مستمسک العروة، ۱۴۱۶ق، ج۲، ص۲۲۵-۲۲۷.</ref> از هر شیوه دیگری هم اطمینان به تخلیه شدن مجرای ادرار، از مایعات [[نجس]] حاصل شود، کافی است.{{مدرک}}

 

رطوبت خارج شده از مخرج بول زن حتی در صورت عدم استبراء نیز محکوم به [[طهارت]] است.<ref>حکیم، مستمسک العروة، ۱۴۱۶ق، ج۲، ص۲۲۸.</ref>

پس از انجام استبراء اگر رطوبت مشکوکی از مجرای ادرار خارج شود که نمی‌دانیم بول یا منی است یا از سایر رطوبت‌های پاک، [[پاک]] بوده و [[وضو]] یا [[غسل]] را نیز باطل نمی‌کند؛ ولی اگر فردی پس از ادرار استبراء نکند و رطوبت مشکوکی از مجرا خارج شود، این رطوبت [[نجس]] بوده و وضو را باطل می‌کند؛ همچنین اگر مردی پس از خروج منی بدون استبراء [[غسل]] کند و بعد از اتمام غسل، رطوبتی از مجرای ادرار او خارج شود که نداند منی است یا چیز دیگر، این رطوبت نجس بوده و لازم است مجددا [[غسل جنابت]] انجام دهد.<ref>نجفی، جواهر الکلام، دار احیاء التراث العربی، ج۳، ص۱۲۲.</ref>

* نجفی، محمد حسن، جواهر الکلام فی شرح شرایع الاسلام، بیروت، ‌دار احیاء التراث العربی، هفتم،  بی تا.