شهید محراب: تفاوت میان نسخه‌ها

'''شهید محراب''' در اصطلاح به کسی گفته می‌شود که در [[محراب]] نماز به [[شهادت]] رسیده باشد. از [[حضرت علی(ع)]] به عنوان اولین شهید محراب یاد می‌شود. این اصطلاح بعدها به ائمه جمعه‌ای اطلاق شد که در جریان برگزاری [[نماز جمعه]] شهید شده باشند. [[سید محمد علی قاضی طباطبایی]]، [[سید اسدالله مدنی]]، [[محمدعلی صدوقی]]، [[سید عبدالحسین دستغیب]]، [[عطاءالله اشرفی اصفهانی]] پنج شهید محراب در دوره [[جمهوری اسلامی ایران|جمهوری اسلامی]] هستند. گاهی به [[سید محمدباقر حکیم]] نیز این اصطلاح اطلاق می‌شود.

شهید محراب از دو واژه شهید و محراب تشکیل شده است. شهادت در دین اسلام به‌معنای کشته شدن در راه خدا است و مِحراب طاقنمایی است که جهت قبله در [[مسجد]] را نشان داده و [[امام جماعت]] در آنجا به نماز می‌ایستد. شهید محراب به کسی گفته می‌شود که در مراسم برگزاری نماز به شهادت رسیده باشد. [[حضرت علی(ع)]] اولین شهید محراب است که [[ابن ملجم مرادی]] در [[مسجد کوفه]] با شمشیر فرق ایشان را در حین نماز شکافت و او با همین زخم به شهادت رسید از این رو امام علی(ع) اولین شهید محراب نام گرفت.