عبد صالح (لقب): تفاوت میان نسخه‌ها

این واژه در [[قرآن]] به صورت جمع (عبادک الصالحین) به کار رفته است.<ref>سوره نمل، آیه۱۹.</ref> قرآن از [[نوح]] و [[لوط]] به عنوان دو بنده صالح خدا یاد کرده است.<ref>سوره تحریم، آیه ۱۰.</ref> در [[حدیث|روایتی]]، [[ذوالقرنین]] نیز به عبد صالح ملقب شده است.<ref>مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۱۲، ص۱۹۹؛ عیاشی، تفسیر، ۱۳۸۰ق، ج۲، ص۳۴۳.</ref>  

در [[زیارت‌نامه]] حضرت عباس که از [[امام صادق(ع)]] روایت شده، از وی به عنوان عبد صالح یاد شده است.<ref>ابن قولویه، کامل الزیارات، ۱۳۵۶ش، ص۲۵۷؛ مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۹۸، ص۲۷۷.</ref> همچنین در زیارتنامه [[مسلم بن عقیل]] <ref>ابن مشهدی، المزار الکبیر، ۱۴۱۹ق، ص۱۷۸؛ مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۹۷، ص۴۲۸.</ref> و [[هانی بن عروه]]<ref>ابن مشهدی، المزار الکبیر، ۱۴۱۹ق، ص۱۸۰؛ مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۹۷، ص۴۲۸.</ref> نیز به آن دو به عنوان عبد صالح سلام داده شده است. در [[سلام نماز]] به بندگان صالح خدا درود فرستاده می‌شود.

* ابن قولویه، جعفر بن محمد، کامل الزیارات، تصحیح: عبدالحسین امینی، نجف، دارالمرتضویه، ۱۳۵۶ش.

* بغدادی، خطیب، تاریخ بغداد، بیروت، دارالکتب العلمیه، ۱۴۱۷ق.

* کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، تصحیح: علی اکبر غفاری و محمد آخوندی، تهران، دارالکتب الاسلامیه، ۱۴۰۷ق.

* مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، بیروت، درااحیاء التراث العربی، ۱۴۰۳ق.