احتیاط واجب: تفاوت میان نسخه‌ها

'''احتیاط واجب''' به معنای لزوم احتیاط در مسئله‌ای است که [[مجتهد]] در آن فتوایی ندارد. [[فقیهان]] در مواردی که بر اساس [[ادله شرعی]]، به حکم فقهی دست پیدا نمی‌کنند و احتیاط را در آن موارد لازم می‌دانند، از عبارت «احتیاط واجب» استفاده می‌کنند. در احتیاط واجب، بر [[مکلف]] [[واجب]] است که یا طبق احتیاط عمل کند یا در مسئله مورد نظر، از [[مرجع تقلید]] دیگری [[تقلید]] کند که پس از مرجع تقلید خودش، به لحاظ علمی از دیگر مراجع بالاتر است.

در کتاب‌های فقهی و [[رساله عملیه|رساله‌های عملیه]]، گاه به جای عبارت احتیاط واجب از عبارت‌های دیگری استفاده می‌شود. عبارت‌های فارسیِ «محل تأمل است» و «محل اشکال است»<ref>بهجت، رساله توضیح المسائل، ۱۳۸۰ش، ص۵.</ref> و عبارت‌های عربیِ «فيه اشكال» و «فيه تأمّل»، نشان‌دهنده احتیاط واجب است؛<ref>جمعی از مؤلفان، فرهنگ فقه، ۱۳۸۵ش، ج۱، ص۲۷۲.</ref> همچنین وقتی گفته می‌شود: «احتیاط را ترک نکند»، منظور احتیاط واجب است.<ref>بنایی، رساله مصور، ۱۳۹۲ش، ص۳۲۷.</ref>