حنوط: تفاوت میان نسخه‌ها

مواضع واجب حنوط، مواضع هفت گانه [[سجده]] است، یعنی پیشانی، کف دو دست، دو زانو، و نوک انگشتان شست پاها و بنابر قول برخی، نوک بینی.<ref>المقنعة، ص۷۸؛ المهذّب، ج۱، ص۶۱-۶۲؛ علامه حلی، منتهی المطلب، مشهد، ج۷، ص۲۲۹.</ref>

 

برخی تحنیط نوک بینی را مستحب دانسته‌اند. چنان که برخی، تحنیط زیر بغل، گودی گلو، زیر زانو، مفاصل، کف پاها، پشت دست ها و هر موضعی از بدن را که عرق می‌کند و بوی بد می‌دهد، مستحب دانسته‌اند.<ref>نجفی، جواهر الکلام، تهران، ج۴، ص۱۷۹-۱۸۰؛ طباطبایی یزدی، العروة الوثقی، قم، ج۲، ص۷۹-۸۰؛ حکیم، مستمسک العروة، قم، ج۴، ص۱۸۶-۱۹۰.</ref> مستحب است حنوط اضافی بر سینه میت نهاده شود.<ref>نجفی، جواهر الکلام، تهران، ج۴، ص۱۸۰-۱۸۱؛ حکیم، مستمسک العروة، قم، ج۴، ص۱۹۸.</ref> داخل کردن کافور در چشم، گوش و بینی میت مکروه است.<ref>طباطبایی یزدی، العروة الوثقی، قم، ج۲، ص۸۲؛ حکیم، مستمسک العروة، قم، ج۴، ص۱۹۷.</ref>