فقاع: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۱۰: | خط ۱۰: | ||
==نجاست آبجو== | ==نجاست آبجو== | ||
آبجو (نزد همه [[مجتهد |فقیهانی]] که قائل به [[نجاست]] خمرند) نجس بوده و نوشیدن آن نیز [[حرام]] است.<ref> جواهر الکلام، ج۳۶، ص۳۷۴</ref> نکته‌ای که عدّه‌ای بدان اشاره کرده‌اند این است که آیا حرمت و نجاست آبجو متوقّف بر تخمیر و به جوش آمدن طبیعی آن است یا مجرّد صدق عنوان آبجو در ثبوت نجاست و حرمت کفایت می‌کند هر چند نجوشیده باشد. سپس افزوده‌اند: جوشیدن در معنای فقّاع نهفته است و بدون جوشیدن، عنوان فقّاع حقیقتاً صدق نمی‌کند، هر چند با مسامحه اطلاق گردد. بنابر این آبجویی که نجوشیده، حرام و نجس نیست.{{مدرک}} | آبجو (نزد همه [[مجتهد |فقیهانی]] که قائل به [[ نجاست]] خمرند) نجس بوده و نوشیدن آن نیز [[حرام]] است.<ref> جواهر الکلام، ج۳۶، ص۳۷۴</ref> نکته‌ای که عدّه‌ای بدان اشاره کرده‌اند این است که آیا حرمت و نجاست آبجو متوقّف بر تخمیر و به جوش آمدن طبیعی آن است یا مجرّد صدق عنوان آبجو در ثبوت نجاست و حرمت کفایت می‌کند هر چند نجوشیده باشد. سپس افزوده‌اند: جوشیدن در معنای فقّاع نهفته است و بدون جوشیدن، عنوان فقّاع حقیقتاً صدق نمی‌کند، هر چند با مسامحه اطلاق گردد. بنابر این آبجویی که نجوشیده، حرام و نجس نیست.{{مدرک}} | ||
نکتۀ دوم در حرمت و نجاست آبجو آن است که حکم یاد شده دائر مدار مست کننده بودن آن نیست؛ بنابراین با صدق حقیقی عنوان آبجو یا فقّاع بر نوشابه‌ای، حکم به حرمت و نجاست آن می‌شود، هر چند مست کننده بودن آن محسوس نباشد؛ چه آن که گفته شده سکر آبجو نسبت به دیگر نوشابه‌های الکلی خفیف‌تر است.<ref> جواهر الکلام، ج۶، ص۴۰و۴۱</ref> | نکتۀ دوم در حرمت و نجاست آبجو آن است که حکم یاد شده دائر مدار مست کننده بودن آن نیست؛ بنابراین با صدق حقیقی عنوان آبجو یا فقّاع بر نوشابه‌ای، حکم به حرمت و نجاست آن می‌شود، هر چند مست کننده بودن آن محسوس نباشد؛ چه آن که گفته شده سکر آبجو نسبت به دیگر نوشابه‌های الکلی خفیف‌تر است.<ref> جواهر الکلام، ج۶، ص۴۰و۴۱</ref> | ||