کاربر ناشناس
صفات خبری: تفاوت میان نسخهها
←تحلیل و بررسی
imported>Lohrasbi |
imported>Lohrasbi |
||
خط ۴۱: | خط ۴۱: | ||
# لازمۀ این سخن [[اجتماع نقیضین]] است؛ زیرا واژۀ «ید» در لغت بر هیئت و کیفیت مخصوص اطلاق میشود، از این روی، اثبات «ید» به معنای لغوی، قبول حقیقتی با هیئت و کیفیت مخصوص است، اما اشعری معنای آن را مترادف با «بدون کیفیت» دانسته است که لازمۀ آن اجتماع نقیضین است.<ref> سبحانی ۱۴۲۱، ج۲، ص۳۷</ref> | # لازمۀ این سخن [[اجتماع نقیضین]] است؛ زیرا واژۀ «ید» در لغت بر هیئت و کیفیت مخصوص اطلاق میشود، از این روی، اثبات «ید» به معنای لغوی، قبول حقیقتی با هیئت و کیفیت مخصوص است، اما اشعری معنای آن را مترادف با «بدون کیفیت» دانسته است که لازمۀ آن اجتماع نقیضین است.<ref> سبحانی ۱۴۲۱، ج۲، ص۳۷</ref> | ||
# در مواردی مانند علم، قدرت و... – که به موجود جسمانی اختصاص ندارد- لازمۀ حمل آنها بر خدا به معنای حقیقی، قابل پذیرش است، اما در صفات خبری مانند وجه و... – که به موجود مادی اختصاص دارد – این لازمه قابل پذیرش نیست، زیرا به تشبیه و تجسیم میانجامد. | # در مواردی مانند علم، قدرت و... – که به موجود جسمانی اختصاص ندارد- لازمۀ حمل آنها بر خدا به معنای حقیقی، قابل پذیرش است، اما در صفات خبری مانند وجه و... – که به موجود مادی اختصاص دارد – این لازمه قابل پذیرش نیست، زیرا به تشبیه و تجسیم میانجامد. | ||
=== دیدگاه شیعه === | |||
'''اثبات با تأویل''' | |||
[[امامیه]] و [[معتزله]] در تحلیل [[آیه|آیات]] و [[احادیث]] خبری و مواجهه با ظواهر ابتدایی آنها که با احکام قطعی عقل مخالفت دارند، تأویل را برگزیدهاند. | |||
امامیه از منظر هستیشناختی، صفات خبری را در معنای ظاهری نفی میکنند، زیرا لازمۀ اثبات آن، اثبات جسمیت است. اما از نظر معناشناختی، همۀ آیات را میپذیرند و با ارجاع [[متشابهات]] به [[محکمات]] و با توجه به اصول معرفتی [[قرآن کریم]] و نیز تکیه بر عقل، این صفات را تأویل میکنند. مثلاً از [[امام صادق(ع)]] دربارۀ استوای خداوند بر عرش سؤال شد. ایشان فرمود: «ما وجود عرش را تصدیق میکنیم... ولی آن را موجودی جسمانی و محدود نمیدانیم... زیرا در این صورت، عرش، حامل خداوند و خداوند به آن نیازمند خواهد بود؛ در حالی که خداوند بینیاز مطلق است و عرش نیازمند خداست. از سویی، عرش خداوند همۀ آسمانها و زمین را فرا گرفته است، چنان که فرمود {{متن قرآن| وَسِعَ کرْسِیهُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ|سوره=بقره|آیه=۲۵۵}}. عرش یا کرسی به معنای مذکور یا کنایه از علم و قدرت و تدبیر فراگیر خداوند است، یا مرتبهای از وجود ماسوی الله است که حاکم بر جهان است و خداوند به وسیلۀ آن جهان را تدبیر میکند.<ref>صدوق، بیتا، ص۲۴۸، ۳۱۵، ۳۱۷؛ کلینی ۱۴۰۱، ج۱، ص۱۲۹ -۱۳۱</ref> | |||
== جستارهای وابسته == | == جستارهای وابسته == |