پرش به محتوا

صفات خبری: تفاوت میان نسخه‌ها

۲٬۰۰۴ بایت اضافه‌شده ،  ‏۲۹ سپتامبر ۲۰۱۵
imported>Lohrasbi
imported>Lohrasbi
خط ۴۱: خط ۴۱:
# لازمۀ این سخن [[اجتماع نقیضین]] است؛ زیرا واژۀ «ید» در لغت بر هیئت و کیفیت مخصوص اطلاق می‌شود، از این روی، اثبات «ید» به معنای لغوی، قبول حقیقتی با هیئت و کیفیت مخصوص است، اما اشعری معنای آن را مترادف با «بدون کیفیت» دانسته است که لازمۀ آن اجتماع نقیضین است.<ref> سبحانی ۱۴۲۱، ج۲، ص۳۷</ref>
# لازمۀ این سخن [[اجتماع نقیضین]] است؛ زیرا واژۀ «ید» در لغت بر هیئت و کیفیت مخصوص اطلاق می‌شود، از این روی، اثبات «ید» به معنای لغوی، قبول حقیقتی با هیئت و کیفیت مخصوص است، اما اشعری معنای آن را مترادف با «بدون کیفیت» دانسته است که لازمۀ آن اجتماع نقیضین است.<ref> سبحانی ۱۴۲۱، ج۲، ص۳۷</ref>
# در مواردی مانند علم، قدرت و... – که به موجود جسمانی اختصاص ندارد- لازمۀ حمل آنها بر خدا به معنای حقیقی، قابل پذیرش است، اما در صفات خبری مانند وجه و... – که به موجود مادی اختصاص دارد – این لازمه قابل پذیرش نیست، زیرا به تشبیه و تجسیم می‌انجامد.
# در مواردی مانند علم، قدرت و... – که به موجود جسمانی اختصاص ندارد- لازمۀ حمل آنها بر خدا به معنای حقیقی، قابل پذیرش است، اما در صفات خبری مانند وجه و... – که به موجود مادی اختصاص دارد – این لازمه قابل پذیرش نیست، زیرا به تشبیه و تجسیم می‌انجامد.
=== دیدگاه شیعه ===
'''اثبات با تأویل'''
[[امامیه]] و [[معتزله]] در تحلیل [[آیه|آیات]] و [[احادیث]] خبری و مواجهه با ظواهر ابتدایی آنها که با احکام قطعی عقل مخالفت دارند، تأویل را برگزیده‌اند.
امامیه از منظر هستی‌شناختی، صفات خبری را در معنای ظاهری نفی می‌کنند، زیرا لازمۀ اثبات آن، اثبات جسمیت است. اما از نظر معناشناختی، همۀ آیات را می‌پذیرند و با ارجاع [[متشابهات]] به [[محکمات]] و با توجه به اصول معرفتی [[قرآن کریم]] و نیز تکیه بر عقل، این صفات را تأویل می‌کنند. مثلاً از [[امام صادق(ع)]] دربارۀ استوای خداوند بر عرش سؤال شد. ایشان فرمود: «ما وجود عرش را تصدیق می‌کنیم... ولی آن را موجودی جسمانی و محدود نمی‌دانیم... زیرا در این صورت، عرش، حامل خداوند و خداوند به آن نیازمند خواهد بود؛ در حالی که خداوند بی‌نیاز مطلق است و عرش نیازمند خداست. از سویی، عرش خداوند همۀ آسمان‌ها و زمین را فرا گرفته است، چنان که فرمود {{متن قرآن| وَسِعَ کرْ‌سِیهُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْ‌ضَ|سوره=بقره|آیه=۲۵۵}}. عرش یا کرسی به معنای مذکور یا کنایه از علم و قدرت و تدبیر فراگیر خداوند است، یا مرتبه‌ای از وجود ماسوی الله است که حاکم بر جهان است و خداوند به وسیلۀ آن جهان را تدبیر می‌کند.<ref>صدوق، بی‌تا، ص۲۴۸، ۳۱۵، ۳۱۷؛ کلینی ۱۴۰۱، ج۱، ص۱۲۹ -۱۳۱</ref>


== جستارهای وابسته ==
== جستارهای وابسته ==
کاربر ناشناس