قوم ثمود: تفاوت میان نسخه‌ها

'''ثَمود'''، قومی عرب که با انکار دعوت [[صالح پیامبر]] به عذاب الهی گرفتار شدند. [[قرآن]] از آنان به عنوان قومی مشرک یاد کرده  که در ساختن خانه از سنگ مهارت داشتند. خدا صالح (ع) را به سوی آنان فرستاد. آنان [[معجزه]] پیامبر خود را که به [[ناقه صالح]] شهرت دارد، کشتند و در پی آن به عذاب الهی گرفتار شدند. داستان قوم ثمود در [[تورات]] نیامده، اما یافته‌های باستان‌شناسان وجود آنان را در مناطق شمالی شبه‌جزیره عربستان تأیید می‌کند.

برخی ثمود را واژه‌ای عربی و به معنای آب اندک<ref> فراهیدی، العین، ۱۴۱۰ق، ج۷، ۳۵.</ref> و برخی دیگر، آن را غیر عربی دانسته‌اند.<ref> راغب اصفهانی، مفردات، ۱۴۱۲ق، ص۱۷۵.</ref> ثمود نام قبیله<ref> راغب اصفهانی، مفردات، ۱۴۱۲ق، ص۱۷۵.</ref> و نام جد قبیله ثمود<ref>ابن کثیر، قصص الانبیاء، ۱۴۱۰ق، ص۱۱۲.</ref> بوده است. این واژه ۲۶ بار در قرآن آمده است<ref> عبدالباقی، المعجم المفهرس لالفاظ القرآن الکریم، ذیل واژه، دانشنامه جهان اسلام، ج۹، ص۱۲۵.</ref> همچنین برخی مفسران منظور از اصحاب الحجر در آیه ۸۰ [[سوره حجر]] را قوم ثمود دانسته‌اند و حجر نام سرزمینی بوده که در آن می‌زیستند.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۱۲، ص۱۸۵-۱۸۶؛ طبرسی، مجمع البیان،۱۳۷۲ش، ج۶، ص۵۲۹.</ref>