Automoderated users، confirmed، مدیران، templateeditor
۶٬۱۹۵
ویرایش
بنی‌امیه: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
←خلافت امام علی(ع)
(←منابع) |
جز (←خلافت امام علی(ع)) |
||
| خط ۸۱: | خط ۸۱: | ||
پس از شکست در جنگ جمل، بنی‌امیه به سوی معاویه والی [[شام]] رفتند، در حالی که امام علی از نخستین روزهای خلافت، خواستار عزل او از ولایت شام بود.<ref>طبری، تاریخ الامم و الملوک، بیروت، ج۴، ص۴۴۰-۴۴۱.</ref> معاویه در زمان عمر بر شام ولایت یافت و با اختیاراتی که از فتوح اسلامی در زمان عثمان داشت<ref>بلاذری، فتوح البلدان، ۱۸۳۶م، ص۱۵۲-۱۵۳.</ref>، می‌توان گفت که [[خلافت بنی‌امیه]] در این بخش از جهان اسلام آغاز شده بود.بهرامیان، بنی امیه، در دائرة المعارف بزرگ اسلامی، ۱۳۸۳ش، ج۱۲، ص۶۳۸. معاویه با خونخواهی عثمان، مخالفت خود را آشکار ساخت، اما در زمان محاصره عثمان از یاری وی دریغ کرد و برخی از طمع وی در کسب خلافت سخن به میان آورده بودند.<ref>طبری، تاریخ الامم و الملوک، بیروت، ج۴، ص۴۳۴.</ref> | پس از شکست در جنگ جمل، بنی‌امیه به سوی معاویه والی [[شام]] رفتند، در حالی که امام علی از نخستین روزهای خلافت، خواستار عزل او از ولایت شام بود.<ref>طبری، تاریخ الامم و الملوک، بیروت، ج۴، ص۴۴۰-۴۴۱.</ref> معاویه در زمان عمر بر شام ولایت یافت و با اختیاراتی که از فتوح اسلامی در زمان عثمان داشت<ref>بلاذری، فتوح البلدان، ۱۸۳۶م، ص۱۵۲-۱۵۳.</ref>، می‌توان گفت که [[خلافت بنی‌امیه]] در این بخش از جهان اسلام آغاز شده بود.بهرامیان، بنی امیه، در دائرة المعارف بزرگ اسلامی، ۱۳۸۳ش، ج۱۲، ص۶۳۸. معاویه با خونخواهی عثمان، مخالفت خود را آشکار ساخت، اما در زمان محاصره عثمان از یاری وی دریغ کرد و برخی از طمع وی در کسب خلافت سخن به میان آورده بودند.<ref>طبری، تاریخ الامم و الملوک، بیروت، ج۴، ص۴۳۴.</ref> | ||
فرسایشی شدن [[جنگ صفین]] به نفع معاویه تمام شد و در صفوف یاران امام علی اختلاف ایجاد کرد؛ علاوه بر ظهور [[خوارج]]، برخی از سران قبایل عراق مانند [[اشعث بن قیس کندی]] پنهانی با معاویه مراوده داشتند. معاویه پس از صفین، با فرستادن [[بسر بن ارطاة|بسر بن ابی‌ارطاه]] و دیگر عمال خود به برخی از مناطق [[عراق]] و [[حجاز]] و [[یمن]] تا حد ممکن آن سرزمین را ناامن کرده بود<ref>بلاذری، جمل من انساب الاشراف، ۱۴۱۷ق، ج۳، ص۱۹۷؛ یعقوبی، تاریخ یعقوبی، ۱۹۶۹م، ج۲، ص۲۳۱</ref> و در اختلاف‌افکنی میان قبایل [[بصره]] نیز دست داشت.<ref>ولهاوزن، الدولة العربیة، ۱۳۷۶ق، ص۱۰۰.</ref> این دشواری‌ها و اختلافات، امام علی(ع) و پس از وی [[امام حسن(ع)]] را از پیگیری کار معاویه بازداشت، تا آنکه سرانجام در پی صلحی میان امام حسن(ع) و معاویه، خلافت در [[سال ۴۱ هجری قمری|۴۱ق]] (۶۶۱م) کاملاً از آنِ معاویه شد.<ref>بلاذری، جمل من انساب الاشراف، ۱۴۱۷ق، ج۳، ص۲۸۶-۲۸۷.</ref> بنابر گزارش‌هایی پس از شهادت امام علی، شامیان معاویه را خلیفه خطاب می‌کردند.<ref>طبری، تاریخ الامم و الملوک، بیروت، ج۵، ص۱۶۱.</ref> | فرسایشی شدن [[جنگ صفین]] به نفع معاویه تمام شد و در صفوف یاران امام علی اختلاف ایجاد کرد؛ علاوه بر ظهور [[خوارج]]، برخی از سران قبایل عراق مانند [[اشعث بن قیس کندی]] پنهانی با معاویه مراوده داشتند. معاویه پس از صفین، با فرستادن [[بسر بن ارطاة|بسر بن ابی‌ارطاه]] و دیگر عمال خود به برخی از مناطق [[عراق]] و [[حجاز]] و [[یمن]] تا حد ممکن آن سرزمین را ناامن کرده بود<ref>بلاذری، جمل من انساب الاشراف، ۱۴۱۷ق، ج۳، ص۱۹۷؛ یعقوبی، تاریخ یعقوبی، ۱۹۶۹م، ج۲، ص۲۳۱</ref> و در اختلاف‌افکنی میان قبایل [[بصره]] نیز دست داشت.<ref>ولهاوزن، الدولة العربیة، ۱۳۷۶ق، ص۱۰۰.</ref> این دشواری‌ها و اختلافات، امام علی(ع) و پس از وی [[امام حسن(ع)]] را از پیگیری کار معاویه بازداشت، تا آنکه سرانجام در پی صلحی میان امام حسن(ع) و معاویه، خلافت در [[سال ۴۱ هجری قمری|۴۱ق]] (۶۶۱م) کاملاً از آنِ معاویه شد.<ref>بلاذری، جمل من انساب الاشراف، ۱۴۱۷ق، ج۳، ص۲۸۶-۲۸۷.</ref> بنابر گزارش‌هایی پس از شهادت امام علی، شامیان معاویه را خلیفه خطاب می‌کردند.<ref>طبری، تاریخ الامم و الملوک، بیروت، ج۵، ص۱۶۱.</ref> | ||
===خلافت بنی‌امیه=== | ===خلافت بنی‌امیه=== | ||