پرش به محتوا

برتری اهل‌بیت(ع): تفاوت میان نسخه‌ها

هیچ تغییری در اندازه به وجود نیامده‌ است. ،  ‏۱۳ دسامبر ۲۰۱۷
imported>S.j.mousavi
جز (درج لینک زبان‌ها)
خط ۴۹: خط ۴۹:
[[ابن‌ صباغ مالکی]] (متوفای ۸۵۵) در کتاب [[الفصول المهمة]] می‌گوید: علی(ع) بر همه [[حلال]] و [[حرام]] احاطه داشت و از احکام پیچیده و حقایق امور با خبر بود، هر حکمی را در محل خود به طور واضح می‌دانست.<ref>ابن‌صباغ، الفصول المهمه، ص۳۰ ۳۴.</ref>
[[ابن‌ صباغ مالکی]] (متوفای ۸۵۵) در کتاب [[الفصول المهمة]] می‌گوید: علی(ع) بر همه [[حلال]] و [[حرام]] احاطه داشت و از احکام پیچیده و حقایق امور با خبر بود، هر حکمی را در محل خود به طور واضح می‌دانست.<ref>ابن‌صباغ، الفصول المهمه، ص۳۰ ۳۴.</ref>


محمدبن‌مسلم ذهری (متوفای ۱۲۴ق) جزو [[تابعین]] و فقیهی بود که علوم فقهای هفت‌گانه اهل سنت را از حفظ داشت. او در مورد مقام علمی [[امام سجاد]](ع) می‌گوید: «ما رأیت أفقه من زین العابدین»: من هرگز فردی داناتر از زین‌العابدین ندیدم.<ref>ذهبی، تذکرة الحفاظ''، ج۱، ص۷۵.</ref>
محمدبن‌مسلم زهری (متوفای ۱۲۴ق) جزو [[تابعین]] و فقیهی بود که علوم فقهای هفت‌گانه اهل سنت را از حفظ داشت. او در مورد مقام علمی [[امام سجاد]](ع) می‌گوید: «ما رأیت أفقه من زین العابدین»: من هرگز فردی داناتر از زین‌العابدین ندیدم.<ref>ذهبی، تذکرة الحفاظ''، ج۱، ص۷۵.</ref>


عبداللّه بن‌عطا از دانشمندان بزرگ و هم‌عصر با [[امام باقر]](ع) در توصیف مقام رفیع علمی امام باقر (علیه‌السلام) می‌گوید: من علما و دانشمندان را نزد هیچ‌کس حقیرتر و کوچک‌تر از آنچه در برابر ابوجعفر دیدم نیافتم. من عالم بزرگی مثل حکم‌بن‌عتیبه را با همه مراتب علمی که در میان مردم داشت، در برابر [[امام باقر|ابوجعفر]] همانند کودکی نوآموز دیدم که در برابر استادش زانو زده است.<ref>ابن‌عساکر، ''تاریخ مدینه دمشق''، ج۵۴، ص۲۷۸؛ شافعی، ''مطالب السئول''، ص۴۳۰.</ref>
عبداللّه بن‌عطا از دانشمندان بزرگ و هم‌عصر با [[امام باقر]](ع) در توصیف مقام رفیع علمی امام باقر (علیه‌السلام) می‌گوید: من علما و دانشمندان را نزد هیچ‌کس حقیرتر و کوچک‌تر از آنچه در برابر ابوجعفر دیدم نیافتم. من عالم بزرگی مثل حکم‌بن‌عتیبه را با همه مراتب علمی که در میان مردم داشت، در برابر [[امام باقر|ابوجعفر]] همانند کودکی نوآموز دیدم که در برابر استادش زانو زده است.<ref>ابن‌عساکر، ''تاریخ مدینه دمشق''، ج۵۴، ص۲۷۸؛ شافعی، ''مطالب السئول''، ص۴۳۰.</ref>