آیه ظهار: تفاوت میان نسخه‌ها

|  موضوع        = [[ظهار]]  

'''آیه ظِهٰار''' دومین آیه [[سوره مجادله]] است که به توبیخ عمل [[ظهار]]، از رسوم [[دوران جاهلیت|زمان جاهلیت]] می‌پردازد. در عمل ظهار مرد گاه از روی عصبانیت، همسر خود را به مادر خویش تشبیه می‌کرد که با این کار زن تا آخر عمر بر او حرام و حق بازگشت به زن از شوهر سلب می‌شد. [[خداوند]] در این آیه، عمل ظهار را توبیخ کرده و حکم بطلان ظهار را صادر و شخص ظهارکننده را محکوم به پرداخت [[کفاره]] به همراه [[توبه]] می‌کند.

آیه ظهار درباره یکی از [[اصحاب پیامبر(ص)]] به نام [[اوس بن صامت]] نازل شد که همسر خود را [[ظهار]] کرد و بعد از مدتی پشیمان شد. وی همسر خود را برای چاره‌جویی نزد [[پیامبر(ص)]] فرستاد که آیه ظهار و آیات دیگر در رابطه با این موضوع، نازل شد. خداوند در آیات بعدی احکام کفاره ظهار را بیان می‌کند. طبق آن آیات شوهر تا قبل از پرداخت کفاره حق [[آمیزش]] با همسر خود را نخواهد داشت.  

برای واقع شدن ظهار و وجوب کفاره شروطی همچون حضور دو شاهد عادل و عدم [[حیض]] در زمان وقوع ظهار و برخی شروط دیگر نقل شده است.

|عنوان={{عربی|اندازه=۱۰۰%|الَّذِينَ يُظَاهِرُونَ مِنكُم مِّن نِّسَائِهِم مَّا هُنَّ أُمَّهَاتِهِمْ إِنْ أُمَّهَاتُهُمْ إِلَّا اللَّائِی وَلَدْنَهُمْ وَإِنَّهُمْ لَيَقُولُونَ مُنكَرًا مِّنَ الْقَوْلِ وَزُورًا وَإِنَّ اللَّهَ لَعَفُوٌّ غَفُورٌ ﴿۲﴾}}

  | شناسه = <!--ناقص، کامل-->کامل