confirmed، templateeditor
۱۱٬۷۸۷
ویرایش
imported>Alikhosravi |
جز (←ماجرای اسلام آوردن سلمان: ویکیسازی) |
||
خط ۴۶: | خط ۴۶: | ||
سلمان این جریان را یکی از آن نشانههای سه گانه به حساب آورد. بار دیگر در مدینه، پیامبر(ص) را دید. مقداری آذوقه به عنوان هدیه به آن حضرت داد و ملاحظه کرد که این بار خود حضرت از آن آدوقه خورد. | سلمان این جریان را یکی از آن نشانههای سه گانه به حساب آورد. بار دیگر در مدینه، پیامبر(ص) را دید. مقداری آذوقه به عنوان هدیه به آن حضرت داد و ملاحظه کرد که این بار خود حضرت از آن آدوقه خورد. | ||
برای بار سوم، حضرت را در تشییع جنازه یکی از یاراناش دید. به او سلام کرد و پشت سر او به راه افتاد تا نشانه سوم را نیز مشاهده کند. پیامبر(ص) که دریافت سلمان درصدد چیست، لباسش را طوری کنار زد که سلمان مُهر نبوت را در بین دو کتف ایشان ببیند. در این وقت سلمان خود را به دامان پیامبر انداخت و بدنش را بوسه باران کرد و اسلام آورد.<ref>ابنهشام، السیره النبویه، بیروت، ج۱، ص۲۱۹.</ref> | برای بار سوم، حضرت را در [[تشییع جنازه]] یکی از یاراناش دید. به او سلام کرد و پشت سر او به راه افتاد تا نشانه سوم را نیز مشاهده کند. پیامبر(ص) که دریافت سلمان درصدد چیست، لباسش را طوری کنار زد که سلمان مُهر نبوت را در بین دو کتف ایشان ببیند. در این وقت سلمان خود را به دامان پیامبر انداخت و بدنش را بوسه باران کرد و اسلام آورد.<ref>ابنهشام، السیره النبویه، بیروت، ج۱، ص۲۱۹.</ref> | ||
سلمان در سال اول هجرت از صاحبش خریداری و آزاد شد<ref>عاملی، سلمان فارسی، ۱۳۷۵ش، ص۴۰.</ref> بهای آزادی او غرس ۳۰۰ یا ۴۰۰ درخت خرما و ۴۰ اوقیه طلا بود که از سوی رسول خدا(ص) و با کمک [[صحابه]] پرداخت شد.<ref>ابنهشام، السیره النبویه، بیروت، ج۱، ص۱۸۹.</ref> خود سلمان به این نکته اشاره دارد که رسول خدا او را آزاد کرده و سلمان نام نهاد.<ref>نک: نوری، نفس الرحمن فی فضائل سلمان (رض)، قم، ص۶.</ref> | سلمان در سال اول هجرت از صاحبش خریداری و آزاد شد<ref>عاملی، سلمان فارسی، ۱۳۷۵ش، ص۴۰.</ref> بهای آزادی او غرس ۳۰۰ یا ۴۰۰ درخت خرما و ۴۰ اوقیه طلا بود که از سوی رسول خدا(ص) و با کمک [[صحابه]] پرداخت شد.<ref>ابنهشام، السیره النبویه، بیروت، ج۱، ص۱۸۹.</ref> خود سلمان به این نکته اشاره دارد که رسول خدا او را آزاد کرده و سلمان نام نهاد.<ref>نک: نوری، نفس الرحمن فی فضائل سلمان (رض)، قم، ص۶.</ref> |