ایضاح الفوائد فی شرح مشکلات القواعد (کتاب): تفاوت میان نسخه‌ها

'''اِیضاح الفَوائِد فی شرح مُشکلات القَواعد''' کتابی به زبان عربی نوشته [[محمد بن حسن حلی|فخرالمحققین]] در موضوع [[فقه]] است. ایضاح الفوائد، شرحی بر کتاب [[قواعدالاحکام]] علامه حلی(پدر فخرالمحققین) و به دستور [[علامه حلی]] به نگارش درآمده است. به باور برخی بخشی از کتاب در زمان حیات علامه حلی، نوشته شده است. به اعتقاد [[شیخ بهایی]] این  کتاب در زمینه فقه بی‌نظیر است. فخرالمحققین این کتاب را در سال ۷۶۰ به اتمام رسانده است. نام دیگر این کتاب «ثبات الفوائد فی شرح اشکالات قواعد» است.  

کتاب دارای چهار جلد است که با مقدمه [[مرعشی نجفی|آیت الله مرعشی نجفی]] آغاز می‌شود. جلد اول و دوم این کتاب شرح جلد اول قواعد و جلد سوم و چهارم، شرح جلد دوم کتاب قواعدالاحکام است. در این کتاب به  موضوعات فقهی مانند [[طهارت]]، [[صلاة]]، [[خمس]]، [[صوم]]، [[حج]]، [[جهاد]]، [[متاجر]]، دِین، اَمانات، غصب، اجاره، [[خلع]]، [[ظهار]]، ایلاء، [[قسم|أیمان]]، [[نذر]]، عهود، [[کفاره|کفارات]]، [[ذبح]]، اطعمه و اشربه، [[حدود]]، [[دیه]] پرداخته شده است.

'''ایضاح الفوائد فی شرح مشکلات القواعد''' کتابی با موضوع [[فقهی]] که در شرح کتاب [[قواعدالاحکام]] علامه حلی در چهار جلد به چاپ رسیده است.<ref>فخرالمحققین، ایضاح الفوائد، ۱۳۸۷ش، ج۱، ص۱.</ref> ایضاح الفوائد به دستور [[علامه حلی]] نوشته شده و به عقیده [[آقابزرگ تهرانی]] تا اول کتاب [[نکاح]] در زمان حیات علامه نوشته شده است.<ref>آقابزرگ تهرانی، الذریعه، ۱۴۰۳ق، ج۲، ص۴۹۶و ۴۹۷.</ref> فخرالمحقیین نگارش این کتاب را در [[سال ۷۶۰ هجری قمری|سال ۷۶۰ق]] به اتمام رساند.<ref>آقابزرگ تهرانی، الذریعه، ۱۴۰۳ق، ج۲، ص۴۹۶و ۴۹۷.</ref> [[شیخ بهایی]] این کتاب را در بین کتب فقهی استدلالی بی‌همتا دانسته است.<ref>آقابزرگ تهرانی، الذریعه، ۱۴۰۳ق، ج۲، ص۴۹۶و ۴۹۷.</ref> نام این کتاب در ابتدا «ثبات الفوائد فی شرح اشکالات القواعد» بوده که بعدها به «ایضاح الفوائد فی شرح مشکلات القواعد» تغییر یافت.<ref>آقابزرگ تهرانی، الذریعه، ۱۴۰۳ق، ج۵، ص۶.</ref> [[سید شهاب‌الدین مرعشی نجفی|آیت الله مرعشی نجفی]] بر این کتاب مقدمه‌ای نوشته است.<ref>فخرالمحققین، ایضاح الفوائد، ۱۳۸۷ش، بخش مقدمه، ص۳.</ref>

=== محتوا و ساختار ===