عفت: تفاوت میان نسخه‌ها
←مفهوم‌شناسی
| خط ۷: | خط ۷: | ||
عفت از [[اخلاق|فضائل اخلاقی]]<ref>نراقی، جامع السعادات، ۱۹۶۷م، ج۱، ص۸۵.</ref> به معنای پاکدامنی و خویشتن‌داری، به ایجاد حالتی در [[نفس]] اشاره دارد که انسان به وسیله آن از غلبه [[شهوت|شهوات]]<ref>راغب اصفهانی، مفردات، ۱۴۱۲ق، ذیل واژه عف.</ref> و از انجام [[حرام|محرمات]] به ویژه شهوات حرام دوری می‌کند.<ref>دهخدا، لغت نامه، ۱۳۷۷ش، ذیل واژه عفت.</ref> واژه عفت بر حالت خویشتن‌داری زن در برابر [[نامحرم]] و حفظ آبرو و پاکدامنی نیز به‌کار رفته است.<ref>انوری، فرهنگ بزرگ سخن، ۱۳۸۱ش، ذیل واژه عفت.</ref> عفت در معنایی عام بر دوری کردن از هر چیزی که [[حلال]] نیست (الْکفُّ عَمّا لایحِلُّ) اطلاق شده است.<ref>ابن منظور، لسان العرب، ۱۴۱۴ق، ذیل واژه عفف.</ref> | عفت از [[اخلاق|فضائل اخلاقی]]<ref>نراقی، جامع السعادات، ۱۹۶۷م، ج۱، ص۸۵.</ref> به معنای پاکدامنی و خویشتن‌داری، به ایجاد حالتی در [[نفس]] اشاره دارد که انسان به وسیله آن از غلبه [[شهوت|شهوات]]<ref>راغب اصفهانی، مفردات، ۱۴۱۲ق، ذیل واژه عف.</ref> و از انجام [[حرام|محرمات]] به ویژه شهوات حرام دوری می‌کند.<ref>دهخدا، لغت نامه، ۱۳۷۷ش، ذیل واژه عفت.</ref> واژه عفت بر حالت خویشتن‌داری زن در برابر [[نامحرم]] و حفظ آبرو و پاکدامنی نیز به‌کار رفته است.<ref>انوری، فرهنگ بزرگ سخن، ۱۳۸۱ش، ذیل واژه عفت.</ref> عفت در معنایی عام بر دوری کردن از هر چیزی که [[حلال]] نیست (الْکفُّ عَمّا لایحِلُّ) اطلاق شده است.<ref>ابن منظور، لسان العرب، ۱۴۱۴ق، ذیل واژه عفف.</ref> | ||
<br /> | <br /> | ||
عفت در کنار [[حکمت]]، [[عدالت]]، [[شجاعت]] از فضایل برتر اخلاقی به شمار می‌رود و نزد علمای اخلاق، ملکه‌ای نفسانی است که [[قوه شهویه]] انسان را مطیع [[عقل]] قرار داده است. | عفت در کنار [[حکمت]]، [[عدالت]]، [[شجاعت]] از فضایل برتر اخلاقی به شمار می‌رود و نزد علمای اخلاق، ملکه‌ای نفسانی است که [[قوه شهویه]] انسان را مطیع [[عقل]] قرار داده است. فضیلتِ عفت حد وسط بین [[شَرَه]] به معنای فرو رفتن در شهوات و خُمودگی به معنای دوری گزیدن از لذت‌های مشروع دنیوی مورد احتیاج بدن است.<ref>نراقی، جامع السعادات، ۱۹۶۷م، ج۱، ص۱۰۸-۱۰۹، ۹۴.</ref> | ||
== اهمیت و جایگاه == | == اهمیت و جایگاه == | ||