عفت: تفاوت میان نسخه‌ها

واژه عفت در [[قرآن]] دو بار برای امور اقتصادی و دو بار درباره امور مربوط به قوه شهوت به‌کار رفته است. بر اساس آیه ۲۷۳ [[سوره بقره]]، [[صدقه|صدقات]] مخصوص نیازمندانی است که فرومانده‌اند و به دلیل شدت خویشتن‌داری (تَعَفُّف)، غنی به نظر می‌آیند. همچنین در آیه ششم [[سوره نساء]] کسانی که غنی هستند و اموال یتیمان در دست آنها امانت است، از گرفتن دستمزد از مال یتیمان، با واژه «فَلْیسْتَعْفِف» برحذر داشته شده‌اند.<br />

در آیه ۳۳ [[سوره نور]] کسانی که به دلیل ضعف مالی توان [[ازدواج]] ندارند به عفت‌ورزی توصیه شده‌اند تا آنان را بی‌نیاز سازد و در آیه ۶۰ همین سوره زنان سالمندانی که از سن ازدواج گذشته‌اند مجاز به نداشتن [[حجاب]] دانسته؛ ولی رعایت عفت به آنان توصیه شده است.<br />

در روایات فضیلت عفت اساس هر خیری معرفی شده<ref>لیثی واسطی، عیون الحکم، ۱۳۷۶ش، ص۴۵.</ref> و بر اساس برخی از اخبار معیار و ملاک شیعه بودن به میزان عفت‌ورزی شخص مستند شده است.<ref> صدوق، الخصال، ۱۳۶۲ش، ج۱، ص۲۹۶.</ref> در برخی روایات شخص عفیف بالاتر از [[شهید]] معرفی و از او به عنوان ملکی از [[ملائکه]] الهی یاد شده است.<ref>سیدرضی، نهج البلاغه، ۱۴۱۴ق، ص۵۵۹، حکمت۴۷۴.</ref> عفاف در احادیث برترین [[عبادت|عبادت‌ها]]،<ref>کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۲، ص۷۹.</ref> از نشانه‌های [[ایمان|مؤمن]]،<ref>سیدرضی، نهج البلاغه، ۱۴۱۴ق، ص۳۰۴، خطبه همام.</ref> از [[حدیث جنود عقل و جهل|سپاهیان عقل]]<ref>کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق۷ ج۱، ص۲۱.</ref> و درخواست عفاف از [[دعا|دعاهای]] [[پیامبر اسلام(ص)]] از خداوند بوده است.<ref>مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۸۷، ص۱۶۶.</ref>