سید عبدالحسین دستغیب: تفاوت میان نسخه‌ها

'''سید عبدالحسین دستغیب شیرازی''' (۱۲۹۲-[[۱۳۶۰ش]]) [[مجتهد]] [[شیعه]]، [[شهید محراب]]، [[امام جمعه]] [[شیراز]]. شهرت او بیشتر به سبب درس [[اخلاق]] و کتاب‌های فراوان اخلاقی او است. [[گناهان کبیره (کتاب)|گناهان کبیره]]، [[قلب سلیم (کتاب)|قلب سلیم]]، [[داستان های شگفت (کتاب)|داستان‌های شگفت]] از جمله آثار سید عبدالحسین دستغیب است. او در مبارزات [[انقلاب اسلامی ایران|انقلاب اسلامی]] نقش فعالی داشت و پس از انقلاب به [[امامت جمعه]] شیراز منصوب شد. در آذر ۱۳۶۰ش، پس از اقامه [[نماز جمعه]] در یک حمله تروریستی انتحاری توسط یکی از اعضای [[سازمان مجاهدین خلق]] مشهور به منافقین به [[شهادت]] رسید و سومین [[شهید محراب]] نام گرفت.

عبد الحسین دستغیب در [[۱۰ محرم]] [[۱۳۳۲ق]]([[۱۸ آذر]] ۱۲۹۲ش)<ref>شریف رازی، گنجینه دانشمندان، ج ۵، ص ۴۴۳؛ سبحانی، سیمای فرزانگان، ج۲، ص ۶۰۵.</ref> در خانواده‌ای روحانی در [[شیراز]] به دنیا آمد. خاندان دستغیب از سادات حسینی هستند که آن‌ها را سادات حسنی حسینی نیز گفته‌اند. پدرش محمدتقی و پدربزرگش سید هدایت الله از علما و [[مجتهد]]ان [[استان فارس]] بودند.<ref>فسائی، فارسنامه ناصری، ج۲، ص۹۱۴؛ نورمحمدی، شهید دستغیب لاله محراب، ص۱۸-۲۰؛ دانشنامه ائمه جمعه کشور، ج۱، ص ۳۶۰.</ref>

عبدالحسین تحصیلات مقدماتی را نزد پدر آموخت. پس از درگذشت پدرش سرپرستی مادر، سه خواهر و دو برادر کوچک‌تر را بر عهده گرفت و در مدرسه خان شیراز نزد کسانی چون [[ملا احمد دارابی]] و آیت الله [[علی اکبر ارسنجانی]] به تحصیل ادامه داد.<ref>نورمحمدی، شهید دستغیب لاله محراب، ص۲۶-۲۷، ۳۵-۳۶؛ دانشنامه ائمه جمعه کشور، ج۱، ص۳۶۱.</ref>

دستغیب در بیست سالگی اقامه [[نماز جماعت]] مسجد باقرخان، در محله بازار مرغ شیراز را بر عهده گرفت. در دوره حکومت [[رضا شاه]] (۱۳۰۴-۱۳۲۰ش) برای حفظ لباس روحانیتش به ناچار در امتحان طلاب علوم دینیه –که اداره معارف برگزار کرده بود- شرکت نمود و با قبولی در امتحان، لباسش را حفظ کرد. چندی بعد به بهانه سخنان تحریک‌آمیز و مخالفت‌هایش به زندان افتاد و میان ترک وطن یا کنار نهادن لباس روحانیت مخیر شد، در نتیجه در [[۱۳۱۴ش]] به [[نجف]] رفت. در [[نجف]] نزد استادانی چون [[محمد کاظم شیرازی]] و [[سید ابوالحسن اصفهانی]] به ادامه تحصیل در مراتب عالی پرداخت<ref>سبحانی، سیمای فرزانگان، ج۲، ص۶۰۶؛ ربانی خلخالی، شهدای روحانیت در یک صد سال اخیر، ص۵۷۹-۵۸۰؛ نورمحمدی، شهید دستغیب لاله محراب، ص۳۹-۴۲.</ref> و پس از سقوط حکومت رضاشاه به توصیه استادش محمدکاظم شیرازی، به [[شیراز]] بازگشت.<ref>دستغیب، یادواره شهید حضرت آیت الله حاج سید عبدالحسین دستغیب شیرازی، ص۹۵؛ نورمحمدی، شهید دستغیب لاله محراب، ص۵۳.</ref>

وی که خطیب مسجد جامع عتیق بود، طی چند دهه فعالیتش در پیش از [[انقلاب اسلامی ایران|انقلاب اسلامی]]، از اوضاع اجتماعی [[ایران]] و رواج مظاهر غیردینی در کشور انتقاد می‌کرد. او پس از آغاز برنامه [[انقلاب سفید]] در اوایل دهه ۱۳۴۰ش، به پیروی از علما و [[مراجع تقلید]] به [[قانون انجمن‌های ایالتی و ولایتی|لایحه انجمن‌های ایالتی و ولایتی]] اعتراض کرد. اعتراض به حکومت پهلوی در به رسمیت شناختن اسرائیل نیز یکی دیگر از مخالفت‌های او بود.<ref>یاران امام به روایت اسناد ساواک، ج ۱۰، ص ۱۱۸، ۱۴۶، ۲۴۸-۲۵۸، ۵۹۰-۶۳۱.</ref>

مواضع انقلابی وی موجب گردید که چند بار دستگیر و زندانی شود.<ref>ربانی خلخالی، شهدای روحانیت در یک صد سال اخیر، ص ۵۸۱؛ دستغیب، یادواره شهید حضرت آیت الله حاج سید عبدالحسین دستغیب شیرازی، ص ۳۸-۳۹، ۴۲.</ref> ساواک در ۱۳۵۲ش دستغیب را به سبب ایراد سخنرانی‌های تند ممنوع المنبر کرد<ref>محمدهاشم دستغیب، ص ۴۳؛ نورمحمدی، شهید دستغیب لاله محراب، ص۱۰۶.</ref> مخالفت وی با یازدهمین وآخرین برگزاری مراسم جشن هنر شیراز{{یادداشت|جشنواره هنر شیراز جشنواره‌ای از هنر نمایشی و موسیقی بود که از سال ۱۳۴۶ تا ۱۳۵۶ در پایان تابستان هر سال در شهر شیراز و تخت جمشید برگزار می‌شد. این جشنواره زیر نظر دفتر ویژه فرح پهلوی و با مدیریت فرخ غفاری برگزار می‌شد. از این جشنواره هنری به عنوان جنجالی‌ترین جریان فرهنگی و هنری در تاریخ معاصر ایران یاد می‌شود.هدف از برگزاری اين جشن كه همه ساله برای اجراي مجدد آن سعی و كوشش به عمل آمد، استحاله فرهنگی اسلامی مردم و باز كردن راه نفوذ فرهنگ غرب به داخل كشور بود. در سال۱۹۷۷م(۱۳۵۶ش) يك گروه هنرپيشه دكانی را در يكی از خيابان های اصلی شيراز در نزديكی مسجد گرفت و در درون دكان و در پياده‌روی جلو آن نمايشی اجرا كرد كه شامل يك هتك ناموس تمام عيار و اعمال شهوت‌انگيز بين هنرپيشگان زن و مرد بود.}} در ۱۳۵۶ش و واکنش تند او به مقاله توهین‌آمیز روزنامه اطلاعات در [[۱۹ دی]] ۱۳۵۶، نمونه‌ای از مواضع وی است.<ref>یاران امام به روایت اسناد ساواک، ج ۱۰، ص ۴۷۹-۴۹۵؛ دستغیب، یادواره شهید حضرت آیت الله حاج سید عبدالحسین دستغیب شیرازی، ص ۴۲-۴۳.</ref>

پس از پیروزی [[انقلاب اسلامی]]، در بهمن ۱۳۵۷ش [[امام خمینی]] به درخواست اهالی شیراز، دستغیب را به سِمت [[امامت جمعه]] آن شهر منصوب کرد. افزون بر آن وی نماینده امام در استان فارس و نیز نماینده مردم فارس در [[مجلس خبرگان قانون اساسی]] بود.<ref>امام خمینی، ج ۸، ص ۲۲؛ یاران امام به روایت اسناد ساواک، ج۱۰، ص۱۶.</ref> موضع اصلی دستغیب پس از انقلاب اسلامی مبتنی بر تبعیت امام خمینی و همراهی با [[ولایت فقیه]] بود.<ref>دستغیب، یادواره شهید حضرت آیت الله حاج سید عبدالحسین دستغیب شیرازی، ص۵۷-۵۹</ref> دستغیب در موضع سخنران [[نماز جمعه]] در تبیین مبانی انقلاب اسلامی و نیز دفاع از جایگاه روحانیت و حکومت اسلامی تأثیرگذار بود.<ref>دستغیب، خطبه‌های جمعه، ج۱، ص ۸۳-۸۶، ۱۲۷، ۱۷۱-۱۷۳، ۲۶۹-۲۷۴، ۳۸۲، ۴۰۱-۴۰۴ و ...</ref>

او در نخستین سال‌های پس از پیروزی [[انقلاب اسلامی]] به افشاگری و مخالفت با گروه‌های مخالف جمهوری اسلامی به ویژه مجاهدین خلق پرداخت و در [[۲۰ آذر]] ۱۳۶۰ به هنگام رفتن به [[نماز جمعه]] در حمله انتحاری یکی از اعضای همین گروه به [[شهادت]] رسید.<ref>دستغیب، یادواره شهید حضرت آیت الله حاج سید عبدالحسین دستغیب شیرازی، ص۶۱-۶۵؛ یاران امام به روایت اسناد ساواک، ج ۱۰، ص ۱۹-۲۰.</ref> امام خمینی در بیانیه‌ای به مناسبت [[شهادت]] دستغیب، وی را معلم اخلاق و مهذب نفوس و متعهد به اسلام و [[جمهوری اسلامی ایران|جمهوری اسلامی]] نامید.<ref>امام خمینی، صحیفه نور، ج ۱۵، ص ۲۵۳-۲۵۵.</ref>

از دستغیب بیش از دهها جلد کتاب در مباحث مختلف اسلامی و بیشتر در حوزه اخلاق، باقی مانده است. برخی از کتاب‌های وی مانند گناهان کبیره و معاد در بیش از یک میلیون نسخه به چاپ رسیده است.<ref>یاران امام به روایت اسناد ساواک، ج۱۰، ص۲۲.</ref>

*نورمحمدی، محمدجواد، شهید دستغیب لاله محراب، تهران ۱۳۸۲ش.