عمرة القضاء: تفاوت میان نسخه‌ها

'''عُمْرَةُ الْقَضاء''' یا '''عُمْرَةُ الْقَصاص''' عمره‌ای که [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|حضرت محمد(ع)]] و [[مسلمانان]] در ذی‌القعده  [[سال ۷ هجری قمری|سال هفتم هجری]] انجام دادند. نامگذاری آن به عمرة القضا به این جهت بود که مسلمانان در سال قبل می‌خواستند عمره به جای بیاورند اما مشرکان مانع شدند و صلح‌نامه‌ای نوشتند که به صلح حدیببه معروف است و بر اساس آن، مسلمانان اجازه داشتند یک سال پس از صلح، سه روز وارد [[مکه]] شده و [[حج عمره]] انجام دهند. پیامبر در این حج، [[طواف]] را در حالی که سوار بر شتر بود انجام داد و با عصای خود [[حجر الاسود|حجر الأسود]] را [[استلام حجر الأسود|لمس]] کرد. [[آیه]] ۱۹۴ [[سوره بقره]] درباره این واقعه نازل شده است.

==معرفی==

مسلمانان در [[ذی القعدة الحرام|ماه ذی‌القعده]] [[سال ششم هجری|سال ششم هجرت]] برای انجام [[عمره مفرده|عمره]] به سمت [[مکه]] حرکت کردند.<ref>ابن‌کثیر،‌ البدایة و النهایة، ۱۴۰۷ق، ج۴، ص۱۶۴.</ref>  اما با مخالفت مشرکان مکه، موفق به انجام حج نشدند ولی [[صلح حدیبیه]] میان‌ مسلمانان و مشرکان مکه نوشته شد. براساس این صلح، مسلمانان در سال ششم اجازه انجام حج نداشتند اما در سال بعد (سال هفتم) می‌توانستند به مدت سه روز وارد مکه شده و عمره به جای بیاورند.<ref>بیهقی، دلائل النبوة، ۱۴۰۵ق، ج۴، ص۱۴۵.</ref>

بر اساس این صلح‌نامه [[پیامبر اسلام]] به همراه تعدادی مسلمانان در ماه ذی‌القعده<ref>مقریزی، إمتاع الأسماع، ۱۴۲۰ق، ج۹، ص۱۷.</ref> سال هفتم هجری<ref>بلاذری، أنساب الأشراف، ۱۴۱۷ق، ج۱، ص۳۵۳.</ref> برای انجام حج عمره به سمت مکه حرکت کردند<ref>ابن خلدون، تاریخ ابن خلدون، ۱۴۰۸ق، ج۲، ص۴۵۵.</ref> این حج عمره، به جهت این‌که قضای حج سال قبل محسوب می‌شد؛ «عمرة القضاء» نامیده شد.<ref> مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۲۲، ص۱۰۷.</ref> با نام‌های دیگری همچون «عمرة القضیة»، «غزوة القضاء»، «عمرة الصّلح»، و «عمرة القصاص» نیز شناخته می‌شود.<ref>مقریزی، إمتاع الأسماع، ۱۴۲۰ق، ج۱، ص۳۳۰.</ref>

براساس دستور پیامبر(ص) تمام افرادی که در صلح حدیبیه شرکت کرده بودند، برای سفر مجدد به مکه حرکت کردند. افراد دیگری نیز به آن‌ها پیوستند و تعداد مسلمانان به دو هزار نفر رسید.<ref>واقدی، المغازی، ۱۴۰۹ق، ج۲، ص۷۳۱.</ref> مسلمانان ۶۰ شتر را برای [[قربانی]] به همراه خود بردند.<ref>طبری،  تاریخ الامم و الملوک، ۱۳۸۷ق، ج۳، ص۲۵.</ref> پیامبر(ص) [[ابوذر غفاری]] را جانشین خود در [[مدینه]] قرار داد.<ref>بلاذری، أنساب الأشراف، ۱۴۱۷ق، ج۱، ص۳۵۳.</ref>

بنابر صلح حدیبیه مسلمانان تنها با سلاح مسافر{{یادداشت|مقصود از سلاح مسافر شمشیر بوده است.(مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۲۲، ص۱۳.)}} اجازه ورود به مکه را داشتند.<ref>بیهقی، دلائل النبوة، ۱۴۰۵ق، ج۴، ص۱۴۵.</ref> با این حال پیامبر دویست نفر از مسلمانان را به همراه اسب و سلاح جنگ، در بیرون مکه قرار داد که اگر اهل مکه قصد جنگ داشتند، مسلمانان بتوانند از خود دفاع کنند.<ref>مقریزی، إمتاع الأسماع، ۱۴۲۰ق، ج۱، ص۳۳۱.</ref>

با ورود مسلمانان به مکه، برخی اشراف از شهر خارج شدند.<ref>ابن خلدون، تاریخ ابن خلدون، ۱۴۰۸ق، ج۲، ص۴۵۵.</ref> اما برخی دیگر در شهر باقی ماندند تا پیامبر(ص) و مسلمانان را ببینند. پیامبر دست راست خود را از [[احرام|لباس احرام]] بیرون آورد و مسلمانان نیز چنین کردند تا قدرت خود را به اهالی مکه نشان دهند.<ref>مقریزی، إمتاع الأسماع، ۱۴۲۰ق، ج۹، ص۱۹.</ref> پیامبر در حالی که سوار بر شتر بود، کعبه را [[طواف]] کرد و بین [[صفا و مروه]] را پیمود.<ref>واقدی، المغازی، ۱۴۰۹ق، ج۲، ص۷۳۶.</ref> همچنین [[حجر الاسود]] را نیز با عصای خود [[استلام حجر|استلام]] کرد.<ref>واقدی، المغازی، ۱۴۰۹ق، ج۲، ص۷۳۵.</ref> پیامبر(ص) پس از اعمال حج وارد کعبه شد و [[بلال حبشی|بلال]] بر بالای کعبه [[اذان|اذان ظهر]] را گفت.<ref>واقدی، المغازی، ۱۴۰۹ق، ج۲، ص۷۳۷.</ref>