عمرة القضاء: تفاوت میان نسخه‌ها

'''عُمْرَةُ الْقَضاء''' حج عمره [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر]](ص) و [[مسلمانان]] در [[سال هفتم هجری قمری|سال هفتم هجری]] است. براساس [[صلح حدیبیه]]، مسلمانان اجازه داشتند یک سال پس از صلح، سه روز وارد [[مکه]] شده و [[حج عمره]] انجام دهند. پیامبر و مسلمانان نیز از این فرصت استفاده کرده و به حج عمره رفتند. پیامبر(ص) افراد مُسلحی را در بیرون مکه قرار داد که اگر اهالی مکه قصد حمله داشتند، مسلمانان بتوانند از خود دفاع کنند. پیامبر در این حج، [[طواف]] را در حالی که سوار بر شتر بود انجام داد و با عصای خود [[حجر الاسود|حجر الأسود]] را [[استلام حجر الأسود|لمس]] کرد. [[آیه]] ۱۹۴ [[سوره بقره]] درباره این واقعه نازل شده است.

بر اساس این صلح‌نامه [[پیامبر اسلام]] به همراه تعدادی مسلمانان در ماه ذی‌القعده<ref>مقریزی، إمتاع الأسماع، ۱۴۲۰ق، ج۹، ص۱۷.</ref> سال هفتم هجری<ref>بلاذری، أنساب الأشراف، ۱۴۱۷ق، ج۱، ص۳۵۳.</ref> برای انجام حج عمره به سمت مکه حرکت کردند<ref>ابن خلدون، تاریخ ابن خلدون، ۱۴۰۸ق، ج۲، ص۴۵۵.</ref> این حج عمره، به جهت این‌که قضای حج سال قبل محسوب می‌شد؛ «عمرة القضاء» نامیده شد.<ref> مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۲۲، ص۱۰۷.</ref> همچنین با نام‌های مختلفی همچون «عمرة القضیة»، «غزوة القضاء»، «عمرة الصّلح»، و «عمرة القصاص» نیز شناخته می‌شود.<ref>مقریزی، إمتاع الأسماع، ۱۴۲۰ق، ج۱، ص۳۳۰.</ref>

* ازدواج پیامبر با [[میمونة دختر حارث]].<ref>ابن هشام، السیر النبویه، دار المعرفه، ج۲، ص۳۷۲؛ طبری، تاریخ الامم و الملوک، ۱۳۸۷ق، ج۳، ص۲۵؛ المغازی، ج۲، ص۷۳۸.</ref> هنگامی که مهلت سه روزه پیامبر و یارانش به پایان رسید، سران مکه افرادی را نزد پیامبر فرستادند و از او خواستند تا مکه را ترک کند، پیامبر پیشنهاد داد تا مراسم ازدواج او با میمونه در مکه برگزار شود و ولیمه‌ای به اهالی مکه بدهد، آنان پیشنهاد پیامبر را نپذیرفتند.<ref>ابن هشام، السیر النبویه، دار المعرفه، ج۲، ص۳۷۲.</ref>

* سپرستی عمارة دختر حمزه بن عبدالمطلب به جعفر بن ابی‌طالب<ref>واقدی، المغازی، ج۲، ص۷۳۸-۷۳۹.</ref>

* طبری، محمد بن جریر، تاریخ الامم و الملوک، تحقیق: ابراهیم، محمد أبوالفضل، بیروت، دارالتراث، چاپ دوم، ۱۳۸۷ق.