عمرة القضاء: تفاوت میان نسخه‌ها

بر اساس این صلح‌نامه [[پیامبر اسلام]] به همراه تعدادی مسلمانان در ماه ذی‌القعده<ref>مقریزی، إمتاع الأسماع، ۱۴۲۰ق، ج۹، ص۱۷.</ref> سال هفتم هجری<ref>بلاذری، أنساب الأشراف، ۱۴۱۷ق، ج۱، ص۳۵۳.</ref> برای انجام حج عمره به سمت مکه حرکت کردند<ref>ابن خلدون، تاریخ ابن خلدون، ۱۴۰۸ق، ج۲، ص۴۵۵.</ref> این حج عمره، به جهت این‌که قضای حج سال قبل محسوب می‌شد؛ «عمرة القضاء» نامیده شد.<ref> مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۲۲، ص۱۰۷.</ref> همچنین با نام‌های مختلفی همچون «عمرة القضیة»، «غزوة القضاء»، «عمرة الصّلح»، و «عمرة القصاص» نیز شناخته می‌شود.<ref>مقریزی، إمتاع الأسماع، ۱۴۲۰ق، ج۱، ص۳۳۰.</ref>

برخی مفسران معتقدند آیه ۱۹۴ سوره بقره: «این ماه حرام در برابر آن ماه حرام است، و [هتک] حرمت‌ها [[قصاص]] دارد. پس هر کس بر شما تعدّی کرد، همان گونه که بر شما تعدّی کرده، بر او تعدّی کنید...» در مورد این واقعه نازل شده است.<ref>واحدی نیشابوری، أسباب نزول القرآن، ۱۴۱۱ق، ص۵۸.</ref>

{{پانویس۲}}

==منابع==

* ابن‌خلدون، عبد الرحمن بن محمد، دیوان المبتدأ و الخبر فی تاریخ العرب و البربر و من عاصرهم من ذوی الشأن الأکبر(تاریخ ابن خلدون)، تحقیق خلیل شحادة، بیروت، دارالفکر، چاپ دوم، ۱۴۰۸ق.

* ابن‌کثیر دمشقی، اسماعیل بن عمر، البدایة و النهایة، بیروت، دارالفکر، ۱۴۰۷ق.