کاربر ناشناس
خوجه: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
imported>Lohrasbi بدون خلاصۀ ویرایش |
imported>Lohrasbi بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳۰: | خط ۳۰: | ||
این مناقشات که حدود سال ۱۹۰۰ میلادی آغاز شده بود، ۲۰ سال ادامه یافت و به تدریج تعداد بیشتری از خوجه‌ها که به مذهب اهل البیت گرویده بودند تصمیم گرفتند برای رهایی از ظلم و جود حاکم، زادگاه خود را ترک کنند. | این مناقشات که حدود سال ۱۹۰۰ میلادی آغاز شده بود، ۲۰ سال ادامه یافت و به تدریج تعداد بیشتری از خوجه‌ها که به مذهب اهل البیت گرویده بودند تصمیم گرفتند برای رهایی از ظلم و جود حاکم، زادگاه خود را ترک کنند. | ||
علاوه بر ستم‌هایی که آقاخان و پیروان او به خوجه‌های | علاوه بر ستم‌هایی که [[آقاخان]] و پیروان او به خوجه‌های [[دوازده امامی]] وارد کردند، بروز قحطی و خشکسالی نیز شرایط اقتصادی نامناسبی برای این عده پدید آورد و از این روی آنها تصمیم گرفتند برای یافتن فرصت‌های بهتر و زیستن در شرایط مناسب‌تر به شرق آفریقا مهاجرت کنند.<ref>روغنی، ص دوازده - سیزده</ref> | ||
== خوجه‌های اثناعشری در آفریقا == | == خوجه‌های اثناعشری در آفریقا == | ||
| خط ۳۷: | خط ۳۷: | ||
=== تأسیس جماعت === | === تأسیس جماعت === | ||
{{اصلی|جماعت}} | |||
شیعیان مهاجر برای پیشبرد اهدافشان، نیاز به همکاری و تفاهم با یکدیگر و برنامه ریزی و تعیین خط سیاسی مشخصی داشتند. لذا به تدریج زمینه‌های تأسیس اجتماعاتی که خوجه‌ها آن را | شیعیان مهاجر برای پیشبرد اهدافشان، نیاز به همکاری و تفاهم با یکدیگر و برنامه ریزی و تعیین خط سیاسی مشخصی داشتند. لذا به تدریج زمینه‌های تأسیس اجتماعاتی که خوجه‌ها آن را «[[جماعت]]» می‌نامیدند احساس شد. آنان ضمن راهنمایی و یاری کردن اعضای جماعت از اقوام خود در هند نیز دعوت می‌کردند که به آفریقا مهاجرت کنند و از امکانات بی‌نظیر منطقه بهره برند.<ref>روغنی، ص۸</ref> | ||
== ساخت مساجد و حسینیه‌ها == | == ساخت مساجد و حسینیه‌ها == | ||
شیعیان اثناعشری در ابتدای ورود به منطقه، مراسم مذهبی و گردهمایی‌های اجتماعی خود را در منازل شخصی یا سالن‌های اجاره‌ای برگزار می‌کردند. با بهتر شدن اوضاع، در اوایل قرن بیستم شروع به ساخت مساجد و حسینیه‌ها کردند. در سال ۱۸۹۰ ناصر دوجی اولین مسجد شیعیان اثناعشری را در سواحل شهر لامو احداث کرد که هنوز هم پابرجاست. | شیعیان اثناعشری در ابتدای ورود به منطقه، مراسم مذهبی و گردهمایی‌های اجتماعی خود را در منازل شخصی یا سالن‌های اجاره‌ای برگزار می‌کردند. با بهتر شدن اوضاع، در اوایل قرن بیستم شروع به ساخت مساجد و [[حسینیه|حسینیه‌ها]] کردند. در سال ۱۸۹۰ ناصر دوجی اولین مسجد شیعیان اثناعشری را در سواحل شهر لامو احداث کرد که هنوز هم پابرجاست. | ||
تا سال ۱۸۹۷، در شهر لامو ۳۰۰ نفر خوجه اثناعشری مستقر شدند که بعدها این تعداد به ۳۵۰ نفر افزایش پیدا کرد. در سال ۱۸۹۹ حسینیه‌ای در باغ خانوادگی یکی از خوجه‌ها ساخته شد که اکنون مرکز قدیمی شهر محسوب می‌شود. چندی نگذشت که یک استراحتگاه در جوار این حسینیه بنا شد و در سال ۱۹۰۳ مسجدی در همین باغ احداث شد. | تا سال ۱۸۹۷، در شهر لامو ۳۰۰ نفر خوجه اثناعشری مستقر شدند که بعدها این تعداد به ۳۵۰ نفر افزایش پیدا کرد. در سال ۱۸۹۹ حسینیه‌ای در باغ خانوادگی یکی از خوجه‌ها ساخته شد که اکنون مرکز قدیمی شهر محسوب می‌شود. چندی نگذشت که یک استراحتگاه در جوار این حسینیه بنا شد و در سال ۱۹۰۳ مسجدی در همین باغ احداث شد. | ||
| خط ۴۸: | خط ۴۸: | ||
تا سال ۱۹۲۰ تقریباً تمامی جماعات فعلی در شرق آفریقا مستقر شده بودند. در سال ۱۹۳۴ جماعت دارالسلام پیشگامی کرد و از همۀ جماعات خواست جلسه‌ای تشکیل دهند. در آن زمان تانانیکا با ۲۴ جماعت، بالاترین تعداد جماعت شیعۀ اثناعشری را در خود جای داده بود، کنیا با ۵ جماعت، اوگاندا با ۲ جماعت و کنگو با یک جماعت در رده‌های بعدی قرار داشتند. | تا سال ۱۹۲۰ تقریباً تمامی جماعات فعلی در شرق آفریقا مستقر شده بودند. در سال ۱۹۳۴ جماعت دارالسلام پیشگامی کرد و از همۀ جماعات خواست جلسه‌ای تشکیل دهند. در آن زمان تانانیکا با ۲۴ جماعت، بالاترین تعداد جماعت شیعۀ اثناعشری را در خود جای داده بود، کنیا با ۵ جماعت، اوگاندا با ۲ جماعت و کنگو با یک جماعت در رده‌های بعدی قرار داشتند. | ||
در سال ۱۹۳۸ جماعت نایروبی با جمع آوری یک ماه درآمد هر خانواده و کمک قابل توجه خانوادۀ داتو، موفق شد یک حسینیه و یک استراحتگاه تأسیس کند. داتو به مدت ۲۵ سال ریاست جماعت را بر عهده داشت. در سال ۱۹۴۵ نیزی مسجدی در نایروبی احداث شد. | در سال ۱۹۳۸ جماعت نایروبی با جمع آوری یک ماه درآمد هر خانواده و کمک قابل توجه خانوادۀ داتو، موفق شد یک حسینیه و یک استراحتگاه تأسیس کند. داتو به مدت ۲۵ سال ریاست جماعت را بر عهده داشت. در سال ۱۹۴۵ نیزی مسجدی در نایروبی احداث شد.<ref>روغنی، ص۸</ref> | ||
== پانویس == | == پانویس == | ||