مصعب بن زبیر: تفاوت میان نسخه‌ها

'''مُصعَب بن زُبَیر''' فرمانده آل‌زبیر که به [[قیام مختار]] پایان داد و او را کشت.  مصعب از طرف برادر خود [[عبدالله بن زبیر]] به حکومت [[بصره]] رسید. پس از کشتن مختار، پنج هزار نفر از افراد مختار که به آن‌ها امان داده بود، را نیز به قتل رساند. او با [[سکینه]] فرزند [[امام حسین علیه السلام|امام حسین(ع)]] ازدواج کرد. مصعب در سال ۷۲ هجری در نبرد با [[عبدالملک بن مروان]] حاکم [[بنی‌امیه]]، کشته شد.

مصعب فرزند [[زبیر بن عوام|زبیر بن عوام‏]]<ref>ابن کثیر، البدایة و النهایة، ۱۴۰۷ق، ج۸، ص۳۱۷.</ref> و دختر رباب فرزند أنیف بن عبید<ref>ابن سعد، الطبقات‏ الكبرى، ۱۴۱۸ق، ج۵، ص۱۳۹.</ref> با کنیه ابا‌عبدالله بوده است.<ref>بلاذری،  

أنساب‏ الأشراف، ۱۴۱۷ق، ج۹،‌ ص۴۴۷.</ref> او را از گروه دوم [[تابعین|تابعان]] به حساب آورده‌اند.<ref>سبط بن جوزی،‌ مرآة الزمان فی تواریخ الأعیان، ۱۴۳۴ق، ج۹، ص۲۶.</ref> او دارای چهره‌ای زیبا<ref>ابن کثیر، البدایة و النهایة، ۱۴۰۷ق، ج۸، ص۳۱۷.</ref> و اهل [[سخاوت]] بوده است.<ref>ابن کثیر، البدایة و النهایة، ۱۴۰۷ق، ج۸، ص۳۱۷.</ref> مصعب فرزندان بسیار داشته است.<ref>بلاذری، أنساب‏ الأشراف، ۱۴۱۷ق، ج۹،‌ ص۴۴۷.</ref>

او در یکی از سفرها در کنار قبر [[امام حسین علیه السلام|امام حسین(ع)]] ایستاد و گفت: یا اباعبدالله به خدا سوگند اگرچه دشمنانت جانت را گرفتند ولی نتوانستند دین‌ تو را از تو جدا کنند.<ref>جمعی از علماء، الأصول الستة عشر، ۱۳۶۳ش، ص۱۲۳.</ref>

در نهایت حضرت سکینه با [[مهریه]] بسیار زیاد با مصعب ازدواج کرد.<ref>ابوالفرج اصفهانى، الأغانی، ۱۴۱۵ق، ج۱۶، ص۳۶۶.</ref> این مهریه هنگفت سبب اعتراض افراد به [[عبدالله بن زبیر|عبدالله بت زبیر]] شد و او نیز مصعب را برای مدتی از حکومت خلع کرد.<ref>ابوالفرج اصفهانى، الأغانی، ۱۴۱۵ق، ج۳، ص۲۵۱.</ref> مصعب از حضرت سکینه دختری به نام فاطمه داشت که در همان دوران کودکی مرد.<ref>ابن حبیب، المحبر، ج۱، ص۴۳۸.</ref>

در دوران حکومت مصعب بر بصره، برخی از اشراف [[کوفه]] از جمله شبث بن ربیعی، محمد بن اشعث<ref>ابن اثیر، الکامل، ۱۳۸۵ق، ج۴، ص۲۶۷.</ref> نزد مصعب آمده و او را به جنگ با [[مختار]] تشویق کردند.

در نهایت مصعب به جنگ با مختار رفت و او را شکست داد. مختار به همراه باقیمانده سپاهش، به داخل دارالاماره کوفه رفت. پس از چهل روز محاصره، مختار به همراه تعداد اندکی از نیروهایش به بیرون دارالاماره آمد و پس از جنگ مختصری کشته شد.<ref>دینوری، الأخبار الطوال، ۱۳۶۸ش، ص۳۰۷-۳۰۸.</ref> بیشتر افراد مختار که حدود پنج هزار نفر (یا شش هزار<ref>دینوری، الأخبار الطوال، ۱۳۶۸ش، ص۳۰۸.</ref> و یا هفت هزار نفر<ref>ابن کثیر، البدایة و النهایة، ۱۴۰۷ق، ج۸، ص۳۱۸.</ref>) بودند از مصعب امان خواستند و او نیز بدان‌ها امان داد. اما پس از تسلیم شدن، تمام آن‌ها به دستور مصعب کشته شدند.<ref>ابن کثیر، البدایة و النهایة، ۱۴۰۷ق، ج۸، ص۳۱۸.</ref>

[[عبدالله بن عمر]] در مورد این کشتار، مصعب را ملامت کرده و به او گفت: اگر این تعداد گوسفند آل‌زبیر را در یک صبح می‌کشتی [[اسراف]] کرده بودی، چه رسد به این تعداد انسان که امید [[توبه]] در آن‌ها وجود داشت.<ref>ابن کثیر، البدایة و النهایة، ۱۴۰۷ق، ج۸، ص۳۱۸.</ref>

مصعب پس از غلبه بر مختار، حاکم بر بصره و کوفه گردید.<ref>ابن کثیر، البدایة و النهایة، ۱۴۰۷ق، ج۸، ص۳۱۸.</ref>