ثقلین: تفاوت میان نسخه‌ها

'''ثَقَلین''' یا '''ثِقْلین'''، به [[قرآن]] و [[اهل البیت علیهم السلام|اهل بیت]] اشاره دارد. [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر(ص)]] در [[حدیث ثقلین|حدیث ثَقَلَین]]، امتش را به پیروی از آنها سفارش کرده است. این واژه برگرفته از حدیث گفته‌شده است.

ثِقْل در لغت به معنای بار،<ref>ابن منظور، لسان العرب، ۱۴۱۴ق، ج۱۱، ص۸۵.</ref> ثِقَل به معنای سنگینی،<ref>ابن منظور، لسان العرب، ۱۴۱۴ق، ج۱۱، ص۸۵.</ref> و ثَقَل به معنای شیء ارزشمند است.<ref>قرشی، قاموس قرآن، ۱۴۱۲ق، ج۱، ص۳۰۷-۳۱۰.</ref> از این‌رو ثَقَلین را دو شیء گران‌بها و باارزش معنا می‌کنند. واژه «ثَقَلان» در آیه ۳۱ [[سوره الرحمن]] آمده است و [[تفسیر|مفسران]] مراد از آن را دو گروه [[جن]] و انس دانسته‌اند،<ref>ابن کثیر، تفسیر القرآن العظیم، ۱۴۱۵ق، ج۴، ص۴۴۷؛ ابوالفتوح رازی، تفسیر روض الجنان، ۱۳۸۷ش، ج۱۰، ص۳۹۶.</ref> در عین حال شماری، مراد از ثقلان را قرآن و [[عترت]] (اهل بیت پیامبر) دانسته‌اند.<ref>قمی، تفسیر القمی، ۱۴۰۵ق، ج۲، ص۳۴۵؛ بحرانی، البرهان، ۱۳۳۴ق، ج۴، ص۲۶۷.</ref>

[[پیامبراسلام(ص)]] در [[حدیث ثقلین|حدیث ثَقَلَین]]، امت خود را به دستاویز قراردادنِ این دو شیء گران‌بها (قرآن و اهل‌بیت) که در میان آنان باقی می‌گذارد، سفارش کرده است تا هرگز گمراه نشوند.<ref>نسائی، السنن الکبری، ۱۴۱۱ق، ج۵، ص۴۵؛ کلینی، الکافی، دارالکتب الاسلامیه، ج۱، ص۲۹۴.</ref> در برخی از نقل‌های این حدیث، پیامبر(ص) قرآن را [[ثقل اکبر]]، و اهل بیتش را [[ثقل اصغر]] معرفی کرده است.<ref>عیاشی، تفسیرالعیاشی، ۱۳۸۰ق، ج۱، ص۵.</ref>