عالم لاهوت: تفاوت میان نسخه‌ها

اگر از تعداد اندکی که دست به انکار لاهوت و مجردات زده‌اند، بگذریم،<ref>سجادی، فرهنگ معارف اسلامی، ۱۳۷۳ش، ج۱، ص۱۴۳.</ref> توجه به لاهوت از قدیم الایام و در [[ادیان]] قبل از [[اسلام]] و حتی [[مسیحیت]] نیز وجود داشته و جوامعی چون [[روم]]، [[هند]]، [[چین]] و [[مصر]] که گاهاً بت‌پرست نیز بوده‌اند به لاهوت و ادغام آن در [[عالم ناسوت|ناسوت]] در برخی از اساطیرشان باور داشته‌اند؛<ref>طباطبایی، ترجمه تفسیر المیزان، ۱۳۷۴ش، ج۳، ص۴۹۰-۴۹۶.</ref> البته بارزترین شکل این اعتقاد یعنی اتحاد ناسوت و لاهوت، مربوط به باورهای مسیحیان است<ref>جوینی، الإرشاد، ۱۴۱۶ق، ص۲۶؛ حسینی علوی، بیان الأدیان در شرح ادیان و مذاهب جاهلی و اسلامی، ۱۳۷۶ش، ص۳۰؛ حسنی رازی، تبصرة العوام، ۱۳۶۴ش، ص۲۴؛ صادقی، حوار بین الإلهیین و المادیین، ۱۴۰۷ش، ص۳۸۵، ص۳۸۷؛ کراجکی، کنز الفوائد، بی‌تا، ج۱، ص۲۳۵؛ کمره‌ای، گنجینه معارف شیعه امامیه، بی‌تا، ج۱، ص۲۸۰؛ قاضی عبدالجبار، المغنی فی أبواب التوحید و العدل، ۱۹۶۲م، ج۵، ص۱۴۹؛ حسنی واعظ، تفسیر شریف البلابل القلاقل، ۱۳۷۶ش، ج۱، ص۲۸۰؛ خفاجی، عنایة القاضی، ۱۴۱۷ق، ج۳، ص۳۹۱؛ آلوسی، روح المعانی، ۱۴۱۵ق، ج۳، ص۲۷۰، ج۱۵، ص۵۱۳؛ مغنیه، التفسیر الکاشف، ۱۴۲۴ش، ج۷، ص۳۲۰؛ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۵، ص۴۰؛ واعظ‌زاده خراسانی، المعجم فی فقه لغه القرآن، ۱۳۸۸ش، ج۹، ص۵۹۰.</ref> و حتی این اعتقاد در برخی [[فرقه‌های اسلامی]] نیز اثر گذار بوده است.<ref>حلبی، تاریخ علم کلام در ایران و جهان، ۱۳۷۶، ص۷۲؛ خاتمی، فرهنگ علم کلام، ۱۳۷۰ش، ص۱۳۲؛ مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، ۱۳۷۲ش، ص۱۶۳؛ کاشفی، رشحات عین الحیاة، ۱۳۵۶ش، ج۱، ص۳۵۷.</ref>