صیغه ازدواج: تفاوت میان نسخه‌ها

در صورتی که زن و مرد شخص دیگری را وکیل کنند که صیغه عقد را بخواند، چنانچه مثلا اسم مرد احمد و اسم زن فاطمه باشد، وکیل زن بگوید: «زَوَّجْتُ مُوَكِّلَتِی فاطِمَةَ مُوَكِّلَكَ أَحْمَدَ عَلىَ الصَّداقِ الْمَعْلُومِ» یعنی موکلم فاطمه را به عقد موکل تو احمد با مهریه معلوم درآوردم. و بلافاصله وکیل مرد بگوید: «قَبِلْتُ التَزْوِیجَ لِمُوَكِّلِی أَحْمَدَ عَلَى الصِّداقِ المَعْلُومِ» یعنی این ازدواج را برای موکلم  احمد با مهریه معلوم قبول کردم.<ref>امام خمینی، توضیح المسائل(مُحَشّی)، ۱۳۹۲ش، ج۲، ص۵۸۱.</ref>

در صیغه ازواج موقت اگر خود زن و مرد صیغه را بخوانند، بعد از آنکه مدت ازدواج و [[مهریه]] را معین کردند، زن بگوید: «زَوَّجْتُكَ نَفْسِي فِي المُدَّةِ المَعْلُومَةِ عَلَی المَهْرِ المَعْلُومِ». یعنی خودم را در مدت معین و مهریه معین به همسری تو درآوردم. بعد بدون فاصله مرد بگوید: ««قَبِلْتُ».<ref>امام خمینی، توضیح المسائل(مُحَشّی)، ۱۳۹۲ش، ج۲، ص۵۸۳.</ref>

اگر زن و مرد برای خواندن صیغه عقد وکیل انتخاب کنند، اول وكيل زن به وكيل مرد بگويد: «زَوَّجْتُ مُوَكِّلَتِي مُوَكِّلَكَ فِي المُدَّةِ المَعْلُومَةِ عَلَى المَهْرِ المَعْلُومِ» یعنی موکل خود را به عقد موکل تو با مدت معلوم و مهریه معلوم درآوردم. سپس بدون فاصله وكیل مرد بگوید: «قَبِلْتُ التَّزْوِيجَ لِمُوَكِّلِي هكَذا» یعنی این ازدواج را به صورتی که گفته شد، قبول کردم.<ref>امام خمینی، توضیح المسائل(مُحَشّی)، ۱۳۹۲ش، ج۲، ص۵۸۳.</ref>

اگر زن، همان مردی را که با او قصد ازدواج موقت دارد، برای خواندن صیغه عقدشان وکیل کند یا اگر مردی از زنی که با او قصد ازدواج موقت دارد، برای خواندن عقدشان وکالت بگیرد، اول آن مرد بگويد: «زَوَّجْتُ مُوَكِّلَتِی مِنْ نَفْسی فِی المُدَّةِ المَعْلُومَةِ عَلَى المَهْرِ المَعْلُومِ» یعنی موکل خود را برای مدت و مهریه تعیین‌ و توافق‌شده، به همسری خودم درآوردم. سپس همان مرد بدون فاصله بگوید: «قَبِلْتُ التَّزْوِيجَ لِنَفْسی» یعنی این ازدواج را به صورتی که گفته شد، برای خودم قبول کردم.<ref>صيمرى، غاية المرام، ۱۴۲۰ق، ج۲، ص۳۵۵ و ج۳، ص۳۰.</ref>

از [[مستحب|مستحبات]] صیغه عقد، خواندن خطبه پیش از صیغه عقد است. <ref>بابازاده، مراسم عروسی، ۱۳۷۹ش، ص۱۰۸.</ref> در این خطبه، حمد و ستایش [[خدا]] و درود و ثنای [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر(ص)]] و [[اهل البیت علیهم السلام|اهل بیت(ع)]] ذکر می‌شود.<ref>بابازاده، مراسم عروسی، ۱۳۷۹ش، ص۱۰۸.</ref> خطبه‌های ازدواج پیامبر(ص) با [[حضرت خدیجه کبری سلام الله علیها|خدیجه]]، [[امام علی علیه السلام|علی(ع)]] با [[حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها|فاطمه(س)]] و سایر [[امامان شیعه]] در کتاب‌های فقهی و حدیثی نقل شده است.<ref>برای نمونه مراجعه کنید به: مجلسی، بحار الانوار، ۱۴۰۳ق، ج۱۰۳، ص ۲۶۹؛ کلینی، الفروع من الکافی، ۱۳۶۷ش، ج۵، ص۳۷۰.</ref>

::::«الحمدلله الذی رفع السمآء فبناها، وبسط الارض فدحاها، وأثبتها بالجبال فأرسیها، أخرج منها ماءها و مرعیها، الذی تعاظم عن صفات الواصفین...أیها الناس إنما الانبیاء حجج الله فی أرضه، الناطقون بکتابه، العاملون بوحیه، إن الله عزوجل أمرنی أن ازوج کریمتی فاطمة بأخی وابن عمی و أولی الناس بی‌ علی بن أبی‌طالب، و [أن] قد زوجه فی السماء بشهادة الملائکة، وأمرنی أن ازوجه واشهدکم علی ذلک».<ref>مجلسی، بحار الانوار، ۱۴۰۳ق، ج۱۰۳، ص۲۶۹-۲۷۰.</ref>

 

* صیغه عقد ازدواج باید به عربی خوانده شود.<ref>یزدی، العروة الوثقی، ۱۴۰۹ق، ج۲، ص۸۵۱.</ref> هر چند برخی [[مجتهد|فقها]] صیغه غیر عربی را نیز درست دانسته‌اند مشروط به اینکه از الفاظی استفاده شود که معنای «زَوَّجْتُ» و «قَبِلْتُ» را برساند.<ref>امام خمینی، توضیح المسائل(مُحَشّی)، ۱۳۹۲ش، ج۲، ص۵۸۵.</ref>

* کسی که صیغه را می‌خواند، باید [[قصد انشاء]] داشته باشد.<ref>یزدی، العروة الوثقی، ۱۴۰۹ق، ج۲، ص۸۵۲.</ref> یعنی هنگام خواندن صیغه عقد قصدش ایجاد همسری بین زن و مرد باشد.<ref>امام خمینی، توضیح المسائل(مُحَشّی)، ۱۳۹۲ش، ج۲، ص۵۸۴.</ref>

* کسی که صیغه را می‌خواند باید [[بلوغ|بالغ]] و عاقل باشد.<ref>یزدی، العروة الوثقی، ۱۴۰۹ق، ج۲، ص۸۵۳.</ref>

* کسی که صیغه عقد را می‌خواند در موقع عقد، زن و شوهر را معین کند. مثلا اسم آنها را ببرد یا به آنها اشاره کند.<ref>یزدی، العروة الوثقی، ۱۴۰۹ق، ج۲، ص۸۵۴.</ref>

* بین صیغه ایجاب و قبول نباید فاصله‌ بیافتد.<ref>یزدی، العروة الوثقی، ۱۴۰۹ق، ج۲، ص۸۵۳.</ref>

* واجب نیست لفظى كه مرد مى گوید با لفظى كه زن مى گوید مطابق باشد، مثلا اگر زن «زَوَّجْتُ» مى گوید مرد هم «قَبِلْتُ التَزْوِیجَ» بگوید.<ref>یزدی، العروة الوثقی، ۱۴۰۹ق، ج۲، ص۸۵۲.</ref>

*امام ‌خمينى، سيد روح الله، توضیح المسائل(مُحَشّی)، تحقیق سيد محمد حسين بنى هاشمى خمينى‌، قم، ‌دفتر انتشارات اسلامى، چاپ اول، ۱۳۹۲ش.

*انصاری، مسعود و طاهری، محمدعلی، دانشنامه حقوق خصوصی، تهران، انتشارات محراب فکر، چاپ اول، ۱۳۸۴ش.

*بابازاده، علی اکبر، مراسم عروسی، قم، مراسم عروسی، چاپ سوم، ۱۳۷۹ش.

*شوشتری، محمد تقی، النجعة‌ فی شرح اللمعة، تصحیح علی اکبر غفاری، تهران، مکتبة الصدوق، ۱۳۶۹ش.

*شیخ انصاری، مرتضی، صراط النجاة، تحقیق محمد حسین فلاح زاده، قم، کنگره بزرگداشت دویستمین سالگرد تولد شیخ اعظم انصاری، ۱۳۷۳ش.

*مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار الجامعة لدرر أخبار الائمة الأطهار، بیروت، موسسة الوفاء، چاپ دوم، ۱۴۰۳ق.  

*میرزای قمی، ابوالقاسم بن محمدحسن، جامع الشتات، تهران، موسسه کیهان، ۱۳۷۱ش.

*نجفی، محمد حسن، جواهر الکلام فی شرح شرایع الاسلام، بیروت، دار احیاء التراث العربی، الطبعة السابعة، بی تا.

*هاشمی شاهرودی، سید محمود، فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم السلام، قم، موسسه دائرة المعارف فقه اسلامی، چاپ اول، ۱۳۹۲ش.

*یزدی، سید محمدکاظم، العروة الوثقی، بیروت، موسسة الاعلمی للمطبوعات، چاپ دوم، ۱۴۰۹ق.