صیغه ازدواج: تفاوت میان نسخه‌ها

'''صیغه ازدواج'''، الفاظی که با گفتن آنها زن و مرد به همسری هم درمی‌آیند. به نظر بسیاری از فقیهانِ شیعه، صیغه [[ازدواج]] باید به عربی صحیح خوانده شود. صیغه [[ازدواج موقت]] شبیه صیغه [[ازدواج|ازدواج دائم]] است با این تفاوت که در صیغه موقت علاوه بر [[مهریه]]، مدت ازدواج نیز باید بیان شود. گاهی اوقات صیغه ازدواج فقط برای محرمیت (بدون [[استمتاع|بهره جنسی]]) خوانده می‌شود که به آن [[صیغه محرمیت]] می‌گویند. در صحیح‌بودن چنین صیغه‌ای بین [[مجتهد|فقها]] اختلاف است.

صیغه ازدواج عبارت است از الفاظی که به واسطه آن زن و مرد به ازدواج یکدیگر در می‌آیند.<ref>رجوع کنید به: امام خمینی، توضیح المسائل(مُحَشّی)، ۱۳۹۲ش، ج۲، ص۵۷۸.</ref> صیغه عقد ازدواج تنها با ایجاب و قبولی که به زبان آید، ثابت می‌شود و صرف رضایت باطنی کافی نیست.<ref>یزدی، العروة الوثقی، ۱۴۰۹ق، ج۲، ص۸۵۱.</ref> ایجاب به معنای پیشنهاد انجام یک معامله به شخص دیگر است.<ref>رجوع کنید به: انصاری و طاهری، دانشنامه حقوق خصوصی، ۱۳۸۴ش، ج۳، ص۱۵۰۷.</ref> قبول نیز عبارت است از رضایت به پیشنهادی که برای آن معامله داده شده است.<ref>رجوع کنید به: انصاری و طاهری، دانشنامه حقوق خصوصی، ۱۳۸۴ش، ج۳، ص۱۵۰۷.</ref>

الفاظ ایجاب که توسط زن  خوانده می‌شود<ref>رجوع کنید به: امام خمینی، توضیح المسائل(مُحَشّی)، ۱۳۹۲ش، ج۲، ص۵۸۱.</ref> عبارت است از: «زَوَّجْتُكَ» یا «أنْکَحْتُكَ».<ref>شوشتری، النجعة‌ فی شرح اللمعة، ۱۳۶۹ش، ج۸، ص۳۳۶.</ref> برخی از [[مجتهد|فقها]] لفظ «مَتَّعْتُكَ» را نیز صحیح دانسته‌اند.<ref>شوشتری، النجعة‌ فی شرح اللمعة، ۱۳۶۹ش، ج۸، ص۳۳۶.</ref> الفاظ قبول که توسط مرد خوانده می‌شود<ref>رجوع کنید به: امام خمینی، توضیح المسائل(مُحَشّی)، ۱۳۹۲ش، ج۲، ص۵۸۱.</ref> عبارت است از: «قَبِلْتُ التَزْویج»، «قَبِلْتُ النِّکاح»، «قَبِلْتُ التَزْویج و النِّکاح» یا «تَزَوَّجْتُ».<ref>شوشتری، النجعة‌ فی شرح اللمعة، ۱۳۶۹ش، ج۸، ص۳۳۶.</ref>