نماز آیات: تفاوت میان نسخه‌ها

نماز آیات در [[سال دهم قمری]] بر مسلمانان [[واجب]] شد. به گزارش منابع تاریخی، در این سال، هنگامی که [[ابراهیم فرزند پیامبر|ابراهیم فرزند پیامبر(ص)]] از دنیا رفت، خورشیدگرفتگی رخ داد. گروهی از مردم خورشیدگرفتگی را با مرگ ابراهیم مرتبط دانستند؛ اما [[پیامبر(ص)]] این دو را از نشانه‌های الهی دانست که به امر خدا رخ می‌دهد، نه با مرگ یا حیات کسی.<ref>بلاذری، انساب الاشراف، ۱۹۵۹م، ج۱، ص۴۵۲.</ref> سپس دستور داد هنگامی که کسوف و خسوف رخ می‌دهد، نماز آیات بخوانند و خود با [[مسلمانان]] نماز آیات خواند.<ref>حرعاملی، وسائل الشیعة، ۱۴۱۶ق، ج۷، ص۴۸۵.</ref>

*شیوه نخست: در این شیوه، قبل از هر رکوع، سوره حمد و سورۀ دیگری ‌خوانده می‌شود؛<ref> حلی، نهایة الاحکام، ۱۴۱۹ق، ج۲، ص۷۱.</ref> به این صورت که پس از [[تکبیرة الاحرام|تکبیرةالاحرام]]، [[سوره حمد]] و سپس سوره دیگری می‌خوانیم و به رکوع می‌رویم. پس از رکوع، دوباره سوره حمد و سوره دیگری می‌خوانیم و باز به رکوع می‌رویم. به همین ترتیب تا رکوع پنجم ادامه می‌هیم. سپس به [[سجده]] رفته و رکعت دوم را هم مانند رکعت اول به جا می‌آوریم. پس از سجده‌های رکعت دوم هم [[تشهد]] و [[سلام]] می‌دهیم.<ref>علامه حلی، نهایة الاحکام، ۱۴۱۹ق، ج۲، ص۷۲.</ref>

خواندن نماز آیات خسوف و کسوف واجب فوری است؛<ref>رساله شریفه مجمع الرسائل (المحشَّی)، ص۴۱۱. م۱۳۰۸.</ref>  اما اگر نماز آیات در وقت [[نمازهای یومیه]] واجب شود، باید نخست نمازی را خواند که اگر اول خوانده نشود، وقتش تمام می‌شود. در صورتی که وقت هر دو نماز تنگ باشد، باید نماز یومیه را بر نماز آیات مقدّم کرد.<ref>علامه حلی، تبصرة المتعلمین، ۱۴۱۱ق، ص۴۹؛ نجفی، مجمع الرسائل (المحشَّی)، ۱۳۷۳ش، ص۴۱۲، م۱۳۱۲.</ref>