confirmed، movedable، protected، templateeditor
۵٬۵۸۹
ویرایش
(←وضعیت شیعیان: اصلاح ارقام) |
(←وضعیت شیعیان: اصلاح ارقام) |
||
خط ۶۳: | خط ۶۳: | ||
متوکل در نامهای به حاکم منصوب خود در مصر، فشار بر شیعیان را به شکل بیسابقهای افزایش داد؛ عدم اجازه ملکیت به شیعیان و عدم جواز برخورداری از بیش از یک برده، برخی از این موارد بود. او همچنین از حاکم مصر خواست اگر دعوایی میان یک علوی و یک غیرعلوی درگرفت، قاضی ابتدا سخن غیرعلوی را بشنود و در هر حال ادعای او را بپذیرد و سخن علوی را نشنود.<ref>اوحدی حائری، اوضاع شیعیان در دوره متوکل عباسی، در مجله شیعهشناسی، بهار ۱۳۸۵، ص ۱۷ و ۱۸.</ref> | متوکل در نامهای به حاکم منصوب خود در مصر، فشار بر شیعیان را به شکل بیسابقهای افزایش داد؛ عدم اجازه ملکیت به شیعیان و عدم جواز برخورداری از بیش از یک برده، برخی از این موارد بود. او همچنین از حاکم مصر خواست اگر دعوایی میان یک علوی و یک غیرعلوی درگرفت، قاضی ابتدا سخن غیرعلوی را بشنود و در هر حال ادعای او را بپذیرد و سخن علوی را نشنود.<ref>اوحدی حائری، اوضاع شیعیان در دوره متوکل عباسی، در مجله شیعهشناسی، بهار ۱۳۸۵، ص ۱۷ و ۱۸.</ref> | ||
محمد بن فضل جرجرایی و عبیدالله بن یحیی بن خاقان، دو وزیر او بودند که گفته شده هر دو از دشمنان سرسخت خاندان امام علی (ع) بوده و سیاستهای ضدشیعی داشتند.<ref>اوحدی حائری، اوضاع شیعیان در دوره متوکل عباسی، در مجله شیعهشناسی، بهار ۱۳۸۵، ص ۱۲.</ref> وضعیت نامناسب شیعیان در دوره متوکل عباسی در حالی بود که آنها در زمان سه خلیفه قبل از او، یعنی مأمون و معتصم و واثق، از آزادی نسبی برخوردار بودند.<ref>پرسنده، بررسی سیاستهای مذهبی متوکل عباسی، در مجله تاریخ اسلام در آینه پژوهش، بهار ۱۳۸۸، ص ۶۰.</ref> <br> | محمد بن فضل جرجرایی و عبیدالله بن یحیی بن خاقان، دو وزیر او بودند که گفته شده هر دو از دشمنان سرسخت خاندان امام علی (ع) بوده و سیاستهای ضدشیعی داشتند.<ref>اوحدی حائری، اوضاع شیعیان در دوره متوکل عباسی، در مجله شیعهشناسی، بهار ۱۳۸۵، ص ۱۲.</ref> وضعیت نامناسب شیعیان در دوره متوکل عباسی در حالی بود که آنها در زمان سه خلیفه قبل از او، یعنی مأمون و معتصم و واثق، از آزادی نسبی برخوردار بودند.<ref>پرسنده، بررسی سیاستهای مذهبی متوکل عباسی، در مجله تاریخ اسلام در آینه پژوهش، بهار ۱۳۸۸، ص ۶۰.</ref> <br> | ||
بهدستور متوکل، | بهدستور متوکل، [[یحیی بن عمر]] از نوادگان [[زید بن علی]] دستگیر شد و مورد ضرب و شتم قرار گرفت.<ref>ابوالفرج اصفهانی، مقاتل الطالبین، دار المعرفه، ص۵۰۶.</ref> همچنین [[حسن بن زید بن محمد|حسن بن زید]] ملقب به داعی کبیر در دوران متوکل به [[طبرستان]] و دیلم پناهنده شد.<ref>ابوالفرج اصفهانی، مقاتل الطالبین، دار المعرفه، ص۴۹۰.</ref> | ||
به دستور متوکل آل ابیطالب از مصر اخراج شدند.<ref>کندی، کتاب الولاة، ۱۴۲۴ق، ص۱۴۹.</ref> به گزارش ابوالفرج اصفهانی، آل ابیطالب در دوران خلافت متوکل متفرق شده، زندگی مخفی داشتند<ref>ابوالفرج اصفهانی، مقاتل الطالبین، دار المعرفه، ص۴۹۰.</ref> که از آنها [[احمد بن عیسی بن زید]] است که در همان دوران درگذشت.<ref>ابوالفرج اصفهانی، مقاتل الطالبین، دار المعرفه، ص۴۹۲.</ref> برخی از فرمانداران متوکل وضعیت اقتصادی را چنان بر علویها تنگ کرده بودند که برای چند زن علوی تنها یک لباس وجود داشت و آنها در هنگام نماز، به ناچار آن لباس را نوبت میپوشیدند و در بقیه وقتها در اتاقهای خود برهنه بودند.<ref>ابوالفرج اصفهانی، مقاتل الطالبین، دار المعرفه، ص۴۷۹.</ref> سختگیری متوکل بر علویها به قدری بود که مردم از برقراری ارتباط با آنها میترسیدند<ref>انصاریپور، مظلومیت شیعه در عصر عباسیان، ۱۳۹۴ش، ص۱۴۹.</ref>، چنانکه مطابق نقل ابوالفرج اصفهانی حاضر نبودند دختران خود را به ازدواج [[علویان]] در آورند.<ref>ابوالفرج اصفهانی، مقاتل الطالبین، دار المعرفه، ص۴۸۲.</ref> | به دستور متوکل آل ابیطالب از مصر اخراج شدند.<ref>کندی، کتاب الولاة، ۱۴۲۴ق، ص۱۴۹.</ref> به گزارش ابوالفرج اصفهانی، آل ابیطالب در دوران خلافت متوکل متفرق شده، زندگی مخفی داشتند<ref>ابوالفرج اصفهانی، مقاتل الطالبین، دار المعرفه، ص۴۹۰.</ref> که از آنها [[احمد بن عیسی بن زید]] است که در همان دوران درگذشت.<ref>ابوالفرج اصفهانی، مقاتل الطالبین، دار المعرفه، ص۴۹۲.</ref> برخی از فرمانداران متوکل وضعیت اقتصادی را چنان بر علویها تنگ کرده بودند که برای چند زن علوی تنها یک لباس وجود داشت و آنها در هنگام نماز، به ناچار آن لباس را نوبت میپوشیدند و در بقیه وقتها در اتاقهای خود برهنه بودند.<ref>ابوالفرج اصفهانی، مقاتل الطالبین، دار المعرفه، ص۴۷۹.</ref> سختگیری متوکل بر علویها به قدری بود که مردم از برقراری ارتباط با آنها میترسیدند<ref>انصاریپور، مظلومیت شیعه در عصر عباسیان، ۱۳۹۴ش، ص۱۴۹.</ref>، چنانکه مطابق نقل ابوالفرج اصفهانی حاضر نبودند دختران خود را به ازدواج [[علویان]] در آورند.<ref>ابوالفرج اصفهانی، مقاتل الطالبین، دار المعرفه، ص۴۸۲.</ref> |