کاربر ناشناس
شکیات: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
←شک و وظیفه نمازگزار بعد از شک
Mkhaghanif (بحث | مشارکتها) جزبدون خلاصۀ ویرایش |
imported>Hasaninasab |
||
| خط ۴: | خط ۴: | ||
== شک و وظیفه نمازگزار بعد از شک== | == شک و وظیفه نمازگزار بعد از شک== | ||
=== شک و ظن (گمان)=== | === شک و ظن (گمان)=== | ||
شک به معنی برابر بودن دو طرف احتمال (پنجاه، پنجاه) است؛ از این رو، شامل [[ظن|ظنّ]] (گمان به یک طرف) نمی‌شود؛ زیرا از نظر فقهی ظن در عدد رکعات حکم علم را دارد. از نظر مشهور فقیهان شیعه، در این مورد تفاوتی میان دو رکعت نخست و دو رکعت آخر نیست. <ref>بحرانی، الحدائق الناضرة ۹/ ۲۰۶؛ نجفی، جواهر الکلام ۱۲/ ۳۶۲ ـ ۳۶۵ </ref> ولی | شک به معنی برابر بودن دو طرف احتمال (پنجاه، پنجاه) است؛ از این رو، شامل [[ظن|ظنّ]] (گمان به یک طرف) نمی‌شود؛ زیرا از نظر فقهی ظن در عدد رکعات حکم علم را دارد. از نظر مشهور فقیهان شیعه، در این مورد تفاوتی میان دو رکعت نخست و دو رکعت آخر نیست. <ref>بحرانی، الحدائق الناضرة ۹/ ۲۰۶؛ نجفی، جواهر الکلام ۱۲/ ۳۶۲ ـ ۳۶۵ </ref> ولی از نظر برخی دیگر از فقها دو رکعت نخست، بلکه در همه نمازهای واجب دو رکعتی و سه رکعتی نمازگزار حتما باید علم به تعداد رکعات داشته باشد و از نظر ایشان ظن تفاوتی با شک ندارد.<ref>بحرانی، الحدائق الناضرة ۹/ ۲۰۷ ـ ۲۰۹ </ref> | ||
در فقه شیعه ظن (گمان و احتمال یک طرف) در نماز معتبر است و تفاوتی میان رکعات و افعال نماز نیست؛ از این رو، ظن به انجام دادن یا ندادن رکوع، به منزله علم به آن است و حکم علم بر آن جاری میشود. بنابر این، چنانچه ظن به انجام ندادن آن داشته باشد، باید پیش از رسیدن به [[ارکان نماز|رکن]] دیگر آن را به جا آورد و اگر بدون انجام آن فعل وارد رکن دیگر شود نماز باطل است. <ref>ذکری الشیعة ۴/ ۵۴؛ مسالک الأفهام ۱/ ۲۹۵؛ مدارک الأحکام ۴/ ۲۶۳ ـ ۲۶۴؛ بحرانی، الحدائق الناضرة ۹/ ۲۰۶؛ نجفی، جواهر الکلام ۱۲/ ۳۶۹ ـ ۳۷۰ </ref> | در فقه شیعه ظن (گمان و احتمال یک طرف) در نماز معتبر است و تفاوتی میان رکعات و افعال نماز نیست؛ از این رو، ظن به انجام دادن یا ندادن رکوع، به منزله علم به آن است و حکم علم بر آن جاری میشود. بنابر این، چنانچه ظن به انجام ندادن آن داشته باشد، باید پیش از رسیدن به [[ارکان نماز|رکن]] دیگر آن را به جا آورد و اگر بدون انجام آن فعل وارد رکن دیگر شود نماز باطل است. <ref>ذکری الشیعة ۴/ ۵۴؛ مسالک الأفهام ۱/ ۲۹۵؛ مدارک الأحکام ۴/ ۲۶۳ ـ ۲۶۴؛ بحرانی، الحدائق الناضرة ۹/ ۲۰۶؛ نجفی، جواهر الکلام ۱۲/ ۳۶۹ ـ ۳۷۰ </ref> | ||
===وجوب فراگیری شکیات=== | ===وجوب فراگیری شکیات=== | ||
بنابر نظر مشهور فقیهان شیعه قطع نماز به طور عمدی حرام است، بر همین اساس فراگیری مسائل مربوط به شک و سهو در نماز در حدی که غالباً محل ابتلا میباشد، واجب عقلی است؛ <ref>بحرانی، الحدائق الناضرة ۹/ ۱۰۱ و ۲۴۴؛ فاضل لنکرانی، تفصیل الشریعة (الإجتهاد و التقلید) / ۲۱۳ ـ ۲۱۴</ref> لیکن اگر نمازگزار مطمئن است که دچار شک و سهو نمی‌شود یادگیری واجب نیست و ندانستن این احکام باعث بطلان نمازش نمی‌شود<ref>یزدی، العروة الوثقی ۱ / ۲۹؛ حکیم، مستمسک العروة ۱ / ۵۸ ـ ۵۹؛ التنقیح (الإجتهاد و التقلید) / ۳۰۰ ـ ۳۰۲</ref> | بنابر نظر مشهور فقیهان شیعه قطع نماز به طور عمدی حرام است، بر همین اساس فراگیری مسائل مربوط به شک و سهو در نماز در حدی که غالباً محل ابتلا میباشد، واجب عقلی است؛ <ref>بحرانی، الحدائق الناضرة ۹/ ۱۰۱ و ۲۴۴؛ فاضل لنکرانی، تفصیل الشریعة (الإجتهاد و التقلید) / ۲۱۳ ـ ۲۱۴</ref> لیکن اگر نمازگزار مطمئن است که دچار شک و سهو نمی‌شود یادگیری واجب نیست و ندانستن این احکام باعث بطلان نمازش نمی‌شود<ref>یزدی، العروة الوثقی ۱ / ۲۹؛ حکیم، مستمسک العروة ۱ / ۵۸ ـ ۵۹؛ التنقیح (الإجتهاد و التقلید) / ۳۰۰ ـ ۳۰۲</ref> | ||