Automoderated users، confirmed، مدیران، templateeditor
۴٬۳۰۵
ویرایش
Mkhaghanif (بحث | مشارکتها) جز (←شکهای صحیح) |
Mkhaghanif (بحث | مشارکتها) جز (←شکهای صحیح) |
||
خط ۳۷: | خط ۳۷: | ||
برخی از شکها در رکعات نماز جزو شکهای صحیح است که هنگام پیدایش آنها وظیفهای خاص برعهده نمازگزار نهاده شده است. | برخی از شکها در رکعات نماز جزو شکهای صحیح است که هنگام پیدایش آنها وظیفهای خاص برعهده نمازگزار نهاده شده است. | ||
* شک بین دو و سه پس از اتمام دو سجده که به قول مشهور، در این حالت نمازگزار باید بنا را بر سه گذارده و نماز را تمام کند و پس از نماز ـ جهت جبران رکعتی که احتمال میدهد نخوانده باشد ـ باید یک رکعت [[نماز احتیاط]] ایستاده و یا دو رکعت نشسته بخواند. <ref>نجفی، جواهر الکلام، ج۱۲، ص۳۳۲ ـ ۳۳۵</ref> البته برخی فقیهان، به احتیاط واجب گفتهاند که باید یک رکعت نماز احتیاط ایستاده بخواند و دو رکعت نشسته کافی نسیت. <ref>یزدی، العروة الوثقی، ج۳، ص۲۴۳</ref> | |||
* شک بین سه و چهار که به قول مشهور، باید بنا را بر چهار گذاشته و پس از اتمام نماز یک رکعت نماز احتیاط ایستاده و یا دو رکعت نشسته بخواند. <ref>بحرانی، الحدائق الناضرة ، ج۹، ص۲۲۷ ـ ۲۲۸؛ جواهرالکلام، ج۱۲، ص۳۴۱ ـ ۳۴۵ </ref> | |||
* شک بین دو و چهار بعد از دو سجده که بنابر نظر مشهور ففیهان شیعه، باید بنا را بر چهار گذارده و پس از نماز، دو رکعت نماز احتیاط ایستاده بخواند. <ref>بحرانی، الحدائق الناضرة، ج۹، ص۲۳۷؛ نجفی، جواهر الکلام، ج۱۲، ص۳۴۵ ـ ۳۴۸ </ref>شک بین سه و پنج قبل از رکوع نیز به شک بین دو و چهار پس از اکمال دو سجده باز میگردد و محکوم به حکم آن است. و این شک اگر از رکوع پیش بیاید موجب بطلان نماز میشود. <ref>نجفی، جواهر الکلام ۱۲/ ۳۵۷؛ یزدی، العروة الوثقی، ج۳، ص۲۴۶</ref> | |||
* شک بین دو و سه و چهار پس از اتمام دو سجده که به فتوای مشهور، باید بنا را بر این بگذارد که چهار رکعت خوانده و نماز را تمام کند و پس از اتمام نماز، دو رکعت نماز احتیاط ایستاده و دو رکعت نشسته بخواند. <ref>بحرانی، الحدائق الناضرة، ج۹، ص۲۴۱ ـ ۲۴۲؛ نجفی، جواهر الکلام، ج۱۲، ص۳۴۹</ref> در مقابل قول مشهور، برخی فقیهان وظیفه نمازگزار را یک رکعت ایستاده و دو رکعت نشسته دانستهاند. <ref>ابن بابویه، الفتاوی، ص۵۶ </ref>برخی نیز به جای دو رکعت نشسته، خواندن یک رکعت ایستاده را واجب دانستهاند. <ref>سلام دیلمی، المراسم العلویة، ص۸۷؛ حلی (علامه)، مختلف الشیعة، ج۲، ص۳۸۶</ref> شک بین سه و چهار و پنج در حال ایستاده نیز به همین شک بین دو و سه و چهار برمیگردد و حکم آن را دارد. <ref>نجفی، جواهر الکلام ۱۲/ ۳۵۸؛ یزدی، العروة الوثقی ۳/۲۴۶ </ref> | |||
:::در مقابل قول مشهور برخی فقیهان معتقدند که در هر چهار نوع شک یاد شده، نمازگزار مخیر است که بنا را بر اقل بگذارد و نماز را ادامه بدهد یا این که بنا را بر اکثر بگذارد، و بعد از اتمام نماز، نماز احتیاط بخواند. <ref>نجفی، جواهر الکلام،ج۱۲، ص۳۳۲ ـ ۳۳۵</ref> | |||
* شک بین چهار و پنج بعد از سر برداشتن از سجده دوم، بر اساس فتوای مشهور فقیهان، نمازگزار باید پس از تشهد و سلام، دو [[سجده سهو]] به جا بیاورد. ولی اگر شک یاد شده در حال ایستاده باشد، به شک بین سه و چهار بر میگردد و محکوم به حکم آن است و اگر چنین شکی بعد از رکوع و قبل از سجود عارض شود، بنابر قول مشهور، حکم شک بین چهار و پنج را دارد. <ref>بحرانی، الحدائق الناضرة ۹/ ۲۴۴ ـ ۲۴۸ </ref> شک بین پنج و شش در حال قیام نیز به شک بین چهار و پنج بازگشت میکند و فرد باید به مقتضای آن عمل کند. هرچند برخی از فقیهان، چنین شکی را موجب بطلان نماز دانستهاند. <ref>جواهرالکلام ۱۲/۳۵۹؛ یزدی، العروة الوثقی، ج۳، ص۲۴۶ ـ ۲۴۷ </ref> | |||
==شکهای غیر قابل اعتنا== | ==شکهای غیر قابل اعتنا== |