حد ترخص: تفاوت میان نسخه‌ها

'''حَدِّ تَرَخُّص''' مسافتی است که [[مسافر]] باید از آنجا به بعد [[نماز|نمازش]] را [[نماز شکسته|شکسته]] بخواند و می‌تواند [[روزه]] خود را [[افطار]] کند. بر اساس احادیث این نقطه جایی است که [[اذان]] شهر شنیده نشود یا دیوارهای آن دیده نشود.

یکی از شرایط شکسته شدن [[نماز مسافر]] آن است که وی قصد داشته باشد از محل سکونت خود خارج شود و رفت و برگشتش دست‌کم ۸ [[فرسخ شرعی]] (بین ۴۰ تا ۴۵ کیلومتر) باشد. به ۸ فرسخ، [[مسافت شرعی]] گفته می‌شود.<ref>یزدی، العروة الوثقی، ۱۴۲۰ق، ج۳، ص۴۱۴</ref>

مسافر زمانی می‌تواند نمازش را شکسته بخواند یا روزه‌اش را افطار کند که مقدار معینی از مسیر را طی کرده باشد. این مقدار معین حد ترخص نامیده شده است. همین معیار هنگام رسیدن به وطن یا رسیدن به جایی که اقامت در آن بیش از ده روز باشد نیز جاری است.<ref>هاشمی شاهرودی، فرهنگ فقه، ۱۳۹۰ش، ج۳، ص ۲۴۵.</ref>

*هاشمی شاهرودی، سید محمود، فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم‌السلام، قم، موسسه دایرة المعارف فقه اسلامی، ۱۳۹۰ش.