کاربر ناشناس
سوره جاثیه: تفاوت میان نسخهها
جز
بدون خلاصۀ ویرایش
imported>Mahboobi جزبدون خلاصۀ ویرایش |
imported>Mahboobi جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۲: | خط ۲: | ||
'''سوره جاثیه''' را جاثیه مینامند، زیرا در آیه 28 آن از به زانو درآمدن هر امتی در [[قیامت]] برای گرفتن نامههای اعمالش اشاره شده است. این سوره از نظر حجم از [[سورههای مثانی]] و بیست و ششمین سورهای است که با [[حروف مقطعه]] آغاز میگردد. | '''سوره جاثیه''' را جاثیه مینامند، زیرا در آیه 28 آن از به زانو درآمدن هر امتی در [[قیامت]] برای گرفتن نامههای اعمالش اشاره شده است. این سوره از نظر حجم از [[سورههای مثانی]] و بیست و ششمین سورهای است که با [[حروف مقطعه]] آغاز میگردد. | ||
==سوره جاثیه== | ==سوره جاثیه== | ||
این سوره را جاثیه [=به زانو درآمده] مینامند، زیرا در آیه 28 آن از به زانو درآمدن هر امتی در [[قیامت]] برای گرفتن نامههای اعمالش اشاره شده است. این کلمه فقط یک بار در [[قرآن]] به کار رفته که آن هم آیه 28 همین سوره است. بیست و ششمین سورهای است که با حروف مقطعه [در اینجا حم: حا. میم] آغاز میگردد. و ششمین سوره از [[سورههای حامیمات]] هفتگانه است. نام دیگر آن شریعت است. این کلمه تنها یک بار در قرآن مجید آمده و آن هم در آیه 18 همین سوره است. تعداد آیات آن به نظر قاریان [[کوفه]] 37 آیه و به نظر قاریان دیگر 36 آیه و یا 39 آیه است که نظریه اول مشهور و معمول است. به ترتیب مصحف چهل و پنجمین، و به ترتیب نزول شصت و پنجمین سوره قرآن، و [[مکی و مدنی|مکی]] است. 489 کلمه و 2085 حرف دارد. از نظر حجم از [[سورههای مثانی]] و کمی کمتر از یک حزب است. | این سوره را جاثیه [=به زانو درآمده] مینامند، زیرا در آیه 28 آن از به زانو درآمدن هر امتی در [[قیامت]] برای گرفتن نامههای اعمالش اشاره شده است. این کلمه فقط یک بار در [[قرآن]] به کار رفته که آن هم آیه 28 همین سوره است. بیست و ششمین سورهای است که با حروف مقطعه [در اینجا حم: حا. میم] آغاز میگردد. و ششمین سوره از [[سورههای حامیمات]] هفتگانه است. نام دیگر آن شریعت است. این کلمه تنها یک بار در قرآن مجید آمده و آن هم در آیه 18 همین سوره است. تعداد آیات آن به نظر قاریان [[کوفه]] 37 آیه و به نظر قاریان دیگر 36 آیه و یا 39 آیه است که نظریه اول مشهور و معمول است. به ترتیب مصحف چهل و پنجمین، و به ترتیب نزول شصت و پنجمین سوره قرآن، و [[مکی و مدنی|مکی]] است. 489 کلمه و 2085 حرف دارد. از نظر حجم از [[سورههای مثانی]] و کمی کمتر از یک حزب است.<ref>دانشنامه قرآن و قرآن پژوهی، ج 2، ص 1250</ref> | ||
==مفاهیم== | ==مفاهیم== | ||
این سوره با اشاره به نزول [[قرآن]] از سوی پروردگار آغاز میشود و به اینکه در آسمانها و زمین، در آفرینش انسان و موجودات و گردش شب و روز برای [[مومن|مومنان]] و اهل یقین مایههای عبرت است اشاره میکند، و با سرزنش گناهکاران دروغزن که آیات خدا را نشنیده میانگارند و آن را به ریشخند میگیرند از عذاب دردناک و خوارکننده آنها خبر میدهد، و احوال پیروان [[هوای نفس]] را بیان میکند.<ref>دانشنامه قرآن و قرآن پژوهی، ج 2، ص 1250</ref> | این سوره با اشاره به نزول [[قرآن]] از سوی پروردگار آغاز میشود و به اینکه در آسمانها و زمین، در آفرینش انسان و موجودات و گردش شب و روز برای [[مومن|مومنان]] و اهل یقین مایههای عبرت است اشاره میکند، و با سرزنش گناهکاران دروغزن که آیات خدا را نشنیده میانگارند و آن را به ریشخند میگیرند از عذاب دردناک و خوارکننده آنها خبر میدهد، و احوال پیروان [[هوای نفس]] را بیان میکند.<ref>دانشنامه قرآن و قرآن پژوهی، ج 2، ص 1250</ref> |