پرش به محتوا

عاصم بن ابی النجود کوفی: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
بدون خلاصۀ ویرایش
imported>Mgolpayegani
imported>Mgolpayegani
جزبدون خلاصۀ ویرایش
خط ۷۳: خط ۷۳:


[[احمد بن حنبل]] نيز قرائت عاصم را بر ديگر قرائت‌ها ترجيح می‌داد؛ زيرا مردم [[كوفه]] كه اهل علم و فضيلت بودند، قرائت عاصم را پذيرفته بودند.<ref>ابن حجر عسقلانی، أحمد بن علی، تهذیب التهذیب، ج۵، ص۳۹، هند، مطبعة دائرة المعارف النظامیة، چاپ اول، ۱۳۲۶ق.</ref> همان‌طور كه ذهبى نقل كرده است:  
[[احمد بن حنبل]] نيز قرائت عاصم را بر ديگر قرائت‌ها ترجيح می‌داد؛ زيرا مردم [[كوفه]] كه اهل علم و فضيلت بودند، قرائت عاصم را پذيرفته بودند.<ref>ابن حجر عسقلانی، أحمد بن علی، تهذیب التهذیب، ج۵، ص۳۹، هند، مطبعة دائرة المعارف النظامیة، چاپ اول، ۱۳۲۶ق.</ref> همان‌طور كه ذهبى نقل كرده است:  
:::«احمد بن حنبل گفته است: عاصم مورد وثوق بود و من‏ قرائت او را اختيار كرده‌ام».<ref>ذهبی، شمس الدین محمد بن أحمد، میزان الاعتدال فی نقد الرجال، ج۲، ص۳۵۸، بیروت، دار المعرفة للطباعة  النشر، چاپ اول، ۱۳۸۲ق.</ref>  
:::«احمد بن حنبل گفته است: عاصم مورد وثوق بود و من‏ قرائت او را اختيار كرده‌ام».<ref>ذهبی، محمد بن أحمد، میزان الاعتدال فی نقد الرجال، ج۲، ص۳۵۸، بیروت، دار المعرفة للطباعة  النشر، چاپ اول، ۱۳۸۲ق.</ref>  


و می‌گويد:  
و می‌گويد:  
:::«بالاترين چيزى كه براى ما به وقوع پيوست به دست آوردن قرائت قرآن عظيم از طريق عاصم است». او سپس اسناد خود را متصلاً تا حفص نقل می‌كند كه او از عاصم و عاصم از ابوعبدالرحمان سلمى و وى از حضرت على و از زرّ بن حبيش و او از ابن مسعود گرفته و اين دو (على و ابن مسعود) آن‌را از [[پیامبر(ص)]] اخذ كرده و پيامبر نيز به واسطه [[جبرئیل]] از خداوند گرفته است.<ref>معرفة القراء الكبار على الطبقات و الأعصار، ج۱، ص۲۱۰.</ref>
:::«بالاترين چيزى كه براى ما به وقوع پيوست به دست آوردن قرائت قرآن عظيم از طريق عاصم است». او سپس اسناد خود را متصلاً تا حفص نقل می‌كند كه او از عاصم و عاصم از ابوعبدالرحمان سلمى و وى از حضرت على و از زرّ بن حبيش و او از ابن مسعود گرفته و اين دو (على و ابن مسعود) آن‌را از [[پیامبر(ص)]] اخذ كرده و پيامبر نيز به واسطه [[جبرئیل]] از خداوند گرفته است.<ref>ذهبی، محمد بن احمد، معرفة القراء الكبار على الطبقات و الأعصار، ج۱، ص۲۱۰.</ref>


از اين‌رو، همواره بزرگان و شاخص‌هاى فقهاى [[امامیه]]، قرائت عاصم به ‏روايت حفص را ترجيح داده و برگزيده‌اند؛ زيرا آن‌را يگانه قرائت برتر و مطابق با لهجه فصيح قريش كه قرآن بر وفق آن نازل گشته می‌دانستند كه عرب و مسلمانان بر آن توافق دارند.
از اين‌رو، همواره بزرگان و شاخص‌هاى فقهاى [[امامیه]]، قرائت عاصم به ‏روايت حفص را ترجيح داده و برگزيده‌اند؛ زيرا آن‌را يگانه قرائت برتر و مطابق با لهجه فصيح قريش كه قرآن بر وفق آن نازل گشته می‌دانستند كه عرب و مسلمانان بر آن توافق دارند.


[[ابن شهرآشوب]] در كتاب خود [[مناقب آل ابی طالب (کتاب)|المناقب]] گويد:  
[[ابن شهرآشوب]] در كتاب خود [[مناقب آل ابی طالب (کتاب)|المناقب]] گويد:  
:::«عاصم قرائت را از ابوعبدالرحمان سلمى فرا گرفته، كه او نيز قرائت تمامى قرآن را از على امير مؤمنان (ع) دريافت نموده» و اضافه می‌كند «فصيح‌ترين قرائات، قرائت عاصم است، زيرا از ريشه آن فرا گرفته و هر آنچه ديگران كج رفته‌اند، او راه استوار را انتخاب نموده است».<ref>ابن شهر آشوب مازندرانی، مناقب آل أبی‌طالب (علیهم السلام)، ج۲، ص۴۳، قم، انتشارات علامه، چاپ اول، ۱۳۷۹ق.</ref>
:::«عاصم قرائت را از ابوعبدالرحمان سلمى فرا گرفته، كه او نيز قرائت تمامى قرآن را از على امير مؤمنان (ع) دريافت نموده» و اضافه می‌كند «فصيح‌ترين قرائات، قرائت عاصم است، زيرا از ريشه آن فرا گرفته و هر آنچه ديگران كج رفته‌اند، او راه استوار را انتخاب نموده است».<ref>ابن شهر آشوب مازندرانی، مناقب آل أبی‌طالب (علیهم السلام)، ۱۳۷۹ق، ج۲، ص۴۳.</ref>
همچنين [[علامه‏ حلی]] در كتاب [[المنتهی |المنتهی]] گويد: «بهترين قرائت‌ها نزد من، قرائت عاصم است».<ref>علامه حلّی، حسن بن یوسف، منتهی المطلب فی تحقیق المذهب، ج۵، ص۶۴، مشهد، مجمع البحوث الإسلامیة، چاپ اول، ۱۴۱۲ق.</ref>
همچنين [[علامه‏ حلی]] در كتاب [[المنتهی |المنتهی]] گويد: «بهترين قرائت‌ها نزد من، قرائت عاصم است».<ref>علامه حلّی، حسن بن یوسف، منتهی المطلب فی تحقیق المذهب، ۱۴۱۲ق، ج۵، ص۶۴.</ref>


==شخصيت علمى و دينى==
==شخصيت علمى و دينى==
خط ۱۰۵: خط ۱۰۵:
==منابع==
==منابع==
{{منابع}}
{{منابع}}
*ابن حجر عسقلانی، أحمد بن علی، تهذیب التهذیب، هند، مطبعة دائرة المعارف النظامیة، چاپ اول، ۱۳۲۶ق.
*ابن حجر عسقلانی، أحمد بن علی،  لسان المیزان، بیروت، مؤسسة الأعلمی للمطبوعات، چاپ دوم، ۱۳۹۰ق.
*ابن خیاط، خلیفة، تاریخ خلیفة بن خیاط، بیروت، دار الکتب العلمیة، ۱۴۱۵ق.
*ابن خیاط، خلیفة، تاریخ خلیفة بن خیاط، بیروت، دار الکتب العلمیة، ۱۴۱۵ق.
*ابن شهر آشوب مازندرانی، مناقب آل أبی‌طالب (علیهم السلام)، قم، انتشارات علامه، چاپ اول، ۱۳۷۹ق.
*جرزى، محمد بن محمد، تحبیر التیسیر فی قرائات العشر، عمان، دارالفرقان.
*جرزى، محمد بن محمد، تحبیر التیسیر فی قرائات العشر، عمان، دارالفرقان.
*خوانسارى،سيد محمد باقر، روضات الجنّات فى احوال العلماء و السادات، ايران، ۱۳۴۱ق.  
*خوانسارى،سيد محمد باقر، روضات الجنّات فى احوال العلماء و السادات، ايران، ۱۳۴۱ق.  
*خویى، سيد ابوالقاسم، البيان فى تفسير القرآن، بیروت، ۱۳۸۵ق.
*خویى، سيد ابوالقاسم، البيان فى تفسير القرآن، بیروت، ۱۳۸۵ق.
*ذهبی، محمد بن احمد، سیر اعلام النبلاء، بیروت، موسسة الرسالة، ۱۴۱۴ق.
*ذهبی، محمد بن احمد، سیر اعلام النبلاء، بیروت، موسسة الرسالة، ۱۴۱۴ق.
*ذهبی، محمد بن أحمد، میزان الاعتدال فی نقد الرجال، بیروت، دار المعرفة للطباعة  النشر، چاپ اول، ۱۳۸۲ق.
*زرکلی، خیرالدین، الاعلام، بیروت، دارالعلم للملایین، ۱۹۹۲م.
*زرکلی، خیرالدین، الاعلام، بیروت، دارالعلم للملایین، ۱۹۹۲م.
*شوشتری، قاضی نورالله، مجالس المومنین، تهران، اسلامیه، ۱۳۷۷ش.
*شوشتری، قاضی نورالله، مجالس المومنین، تهران، اسلامیه، ۱۳۷۷ش.
*صدر، سید حسن، شیعه بنیانگذاران فرهنگ اسلام (ترجمه کتاب تاسیس الشیعه)، مترجم علی مشتاق عسگری محلاتی تهران دارالکتب الاسلامیه، ۱۳۸۱ش.
*صدر، سید حسن، شیعه بنیانگذاران فرهنگ اسلام (ترجمه کتاب تاسیس الشیعه)، مترجم علی مشتاق عسگری محلاتی تهران دارالکتب الاسلامیه، ۱۳۸۱ش.
*علامه حلّی، حسن بن یوسف، منتهی المطلب فی تحقیق المذهب، مشهد، مجمع البحوث الإسلامیة، چاپ اول، ۱۴۱۲ق.
*قزوینی رازی، عبدالجلیل، نقض، تهران، انجمن آثار ملی، ۱۳۵۸ش.
*قزوینی رازی، عبدالجلیل، نقض، تهران، انجمن آثار ملی، ۱۳۵۸ش.
{{پایان}}
{{پایان}}
{{قرآن}}
{{قرآن}}
کاربر ناشناس