confirmed، templateeditor
۱۱٬۵۵۷
ویرایش
Shamsoddin (بحث | مشارکتها) جز (انتقال از رده:حوادث سال هشتم هجری به رده:حوادث سال ۸ قمری ردهانبوه) |
جز (ویکی سازی) |
||
خط ۷: | خط ۷: | ||
==مفاد بیعت نساء == | ==مفاد بیعت نساء == | ||
طبق نقل مشهور، در روز [[فتح مکه]] هنگامیکه پیامبر اکرم (ص)روی کوه صفا از مردان بیعت گرفت، زنان نیز نزد حضرت امدند تا بیعت | طبق نقل مشهور، در روز [[فتح مکه]] هنگامیکه پیامبر اکرم (ص)روی [[کوه صفا]] از مردان بیعت گرفت، زنان نیز نزد حضرت امدند تا بیعت کنند،[[آیه]] دوازدهم [[سوره ممتحنه]] نازل شد و چگونگی بیعت را شرح داد: {{متن قرآن|یا أَیهَا النَّبِی إِذا جاءَكَ الْمُؤْمِناتُ یبایعْنَكَ عَلیٰ أَنْ لایشْرِکْنَ بِاللهِ شَیئاً وَ لایسْرِقْنَ وَ لایزْنینَ وَ لایقْتُلْنَ أَوْلادَهُنَّ وَ لایأْتینَ بِبُهْتانٍ یفْتَرینَهُ بَینَ أَیدیهِنَّ وَ أَرْجُلِهِنَّ وَ لایعْصینَكَ فی مَعْرُوفٍ فَبایعْهُنَّ وَ اسْتَغْفِرْ لَهُنَّ اللهَ إِنَّ اللهَ غَفُورٌ رَحیمٌ|ترجمه=ای پیامبر! هنگامی که زنان مؤمن نزد تو آیند و با تو بیعت کنند که چیزی را شریک خدا قرار ندهند، دزدی و زنا نکنند، فرزندان خود را نکشند، تهمت و افترایی پیش دست و پای خود نیاورند و در هیچ کار شایستهای مخالفت فرمان تو نکنند، با آنها بیعت کن و برای آنان از درگاه خداوند آمرزش بطلب که خداوند آمرزنده و مهربان است |سوره=ممتحنه|آیه=۱۲}}.<ref>قمی، تفسیر القمی، ۱۴۰۴ق، ج۲، ص۳۶۴؛ طبرسی، مجمع البیان، ۱۴۰۶ق، ج۹، ص۴۱۳-۴۱۴.</ref> | ||
مفاد بیعت نساء بر پایه آیه فوق عبارت است از: خودداری از [[شرک]]، [[سرقت]]، [[زنا]]، کشتن فرزندان، اینکه فرزندان دیگران را به شوهران خود نسبت ندهند، و در هیچ کار شایستهای نافرمانی پیامبر را نکنند. | مفاد بیعت نساء بر پایه آیه فوق عبارت است از: خودداری از [[شرک]]، [[سرقت]]، [[زنا]]، کشتن فرزندان، اینکه فرزندان دیگران را به شوهران خود نسبت ندهند، و در هیچ کار شایستهای نافرمانی پیامبر را نکنند. | ||
فراز پایانی آیه (وَ لایعْصینَكَ فی مَعْرُوفٍ) دارای مفهومی کلی است که درباره آن دیدگاههایی ارائه شده است. برخی مفهوم آن را عام میدانند که بر اطاعت از فرمانهای پیامبر تأکید دارد.<ref>زمخشری، الکشاف، ۱۴۱۵ق، ج۴، ص۵۱۹؛ طبرسی، مجمع البیان، ۱۴۰۶ق، ج۹، ص۴۱۴؛ فیض کاشانی، الأصفي، ۱۴۱۸ق، ج۲، ص۱۲۹۵.</ref> بعضی آن را به نهی از خلوت کردن زنان با مردان نامحرم تفسیر کردهاند.<ref>طبری، جامع البیان، ۱۴۱۲ق، ج۲۸، ص۵۴؛ ابن سعد، الطبقات الکبری، ۱۴۱۸ق، ج۸، ص۸؛ ابوحیان الاندلسی، البحر المحیط، ۱۴۱۲ق، ج۱۰، ص۱۶۰.</ref> شماری در تفسیر آن به نهی از آداب و رسمهای زنان عصر جاهلی در سوگواریها اشاره کردهاند. زنان در دوران جاهلیت با شیون ویژه خود (نوح) به مجالس عزا شور میدادند و به نشانه عزا چهره خود را خراشیده، موهای خویش را میبریدند و گریبان چاک میکردند. این کارها باعث تازه شدن کدورتها و تحریک عصبیت مردان میشد. برخی بر این باورند که بخش پایانی آیه، این کار زنان را ناپسند دانسته و از آن نهی کرده است.<ref>طبری، جامع البیان، ۱۴۱۲ق، ج۲۸، ص۵۲؛ التبیان، ج۹، ص۵۸۸؛ تفسیر قرطبی، ۱۴۰۵ق، ج۱۹، ص۷۳.</ref> | فراز پایانی [[آیه]] (وَ لایعْصینَكَ فی مَعْرُوفٍ) دارای مفهومی کلی است که درباره آن دیدگاههایی ارائه شده است. برخی مفهوم آن را عام میدانند که بر اطاعت از فرمانهای پیامبر تأکید دارد.<ref>زمخشری، الکشاف، ۱۴۱۵ق، ج۴، ص۵۱۹؛ طبرسی، مجمع البیان، ۱۴۰۶ق، ج۹، ص۴۱۴؛ فیض کاشانی، الأصفي، ۱۴۱۸ق، ج۲، ص۱۲۹۵.</ref> بعضی آن را به نهی از خلوت کردن زنان با مردان نامحرم تفسیر کردهاند.<ref>طبری، جامع البیان، ۱۴۱۲ق، ج۲۸، ص۵۴؛ ابن سعد، الطبقات الکبری، ۱۴۱۸ق، ج۸، ص۸؛ ابوحیان الاندلسی، البحر المحیط، ۱۴۱۲ق، ج۱۰، ص۱۶۰.</ref> شماری در تفسیر آن به نهی از آداب و رسمهای زنان عصر جاهلی در سوگواریها اشاره کردهاند. زنان در دوران جاهلیت با شیون ویژه خود (نوح) به مجالس عزا شور میدادند و به نشانه عزا چهره خود را خراشیده، موهای خویش را میبریدند و گریبان چاک میکردند. این کارها باعث تازه شدن کدورتها و تحریک عصبیت مردان میشد. برخی بر این باورند که بخش پایانی آیه، این کار زنان را ناپسند دانسته و از آن نهی کرده است.<ref>طبری، جامع البیان، ۱۴۱۲ق، ج۲۸، ص۵۲؛ التبیان، ج۹، ص۵۸۸؛ تفسیر قرطبی، ۱۴۰۵ق، ج۱۹، ص۷۳.</ref> | ||
==حاضران در بیعت== | ==حاضران در بیعت== | ||
در این بیعت، زنان مکه که ایمان آورده بودند برای بیعت خدمتش آمدند و همچنین برخی [[همسران پیامبر]]، [[فاطمه(س)]]، [[فاطمه بنت اسد]] مادر [[امام علی(ع)]] و [[ام هانی]] دختر [[ابوطالب]] نیز حضور داشتند.<ref>واقدی، المغازی، ۱۴۰۹ق، ج۲، ص۸۵۰.</ref> به گفته [[ابن ابی الحدید]]، فاطمه بنت اسد نخستین زنی بود که با پیامبر(ص) [[بیعت]] کرد.<ref>ابن ابیالحدید، شرح نهج البلاغه، ۱۹۵۹م، ج۱، ص۱۴.</ref> | در این بیعت، زنان [[مکه]] که ایمان آورده بودند برای بیعت خدمتش آمدند و همچنین برخی [[همسران پیامبر]]، [[فاطمه(س)]]، [[فاطمه بنت اسد]] مادر [[امام علی(ع)]] و [[ام هانی]] دختر [[ابوطالب]] نیز حضور داشتند.<ref>واقدی، المغازی، ۱۴۰۹ق، ج۲، ص۸۵۰.</ref> به گفته [[ابن ابی الحدید]]، فاطمه بنت اسد نخستین زنی بود که با پیامبر(ص) [[بیعت]] کرد.<ref>ابن ابیالحدید، شرح نهج البلاغه، ۱۹۵۹م، ج۱، ص۱۴.</ref> | ||
در این بیعت، [[هند همسر ابوسفیان|هند]] همسر [[ابوسفیان]] میان بیعتکنندگان بود. او که به دلیل دشمنیهایش با رسول خدا و مُثله کردن پیکر [[حمزه]] از انتقام او بیم داشت، به صورت ناشناس در جمع زنان حضور یافت؛ اما هنگام ارائه مفاد بیعت از جانب پیامبر زبان به اعتراض گشود و آن را تبعیض بر ضد زنان دانست. او با واکنش درباره بندهای گوناگون، خود را معرفی کرد؛ اما پیامبر وی را بخشید و از مجازاتش خودداری نمود.<ref>طبری، تاریخ طبری، دار احیاء التراث العربی، ج۳، ص۶۱-۶۲؛ طبری، جامع البیان، ۱۴۱۲ق، ج۲۸، ص۵۱؛ ابن کثیر، البدایة و النهایه، مکتبة المعارف، ج۴، ص۳۱۹.</ref> | در این بیعت، [[هند همسر ابوسفیان|هند]] همسر [[ابوسفیان]] میان بیعتکنندگان بود. او که به دلیل دشمنیهایش با رسول خدا و مُثله کردن پیکر [[حمزه]] از انتقام او بیم داشت، به صورت ناشناس در جمع زنان حضور یافت؛ اما هنگام ارائه مفاد بیعت از جانب پیامبر زبان به اعتراض گشود و آن را تبعیض بر ضد زنان دانست. او با واکنش درباره بندهای گوناگون، خود را معرفی کرد؛ اما پیامبر وی را بخشید و از مجازاتش خودداری نمود.<ref>طبری، تاریخ طبری، دار احیاء التراث العربی، ج۳، ص۶۱-۶۲؛ طبری، جامع البیان، ۱۴۱۲ق، ج۲۸، ص۵۱؛ ابن کثیر، البدایة و النهایه، مکتبة المعارف، ج۴، ص۳۱۹.</ref> | ||
خط ۲۹: | خط ۲۹: | ||
مهمترین و معروفترین بیعت زنان در دوره رسول خدا(ص)، بیعت نساء بود که پس از [[فتح مکه]] (۸ق.) و در این شهر انجام گرفت. البته برخی [[بیعت عقبه اول]] را بیعت نساء دانستهاند؛ اما این نظر به دلایل زیر چندان پذیرفتنی نیست؛ زیرا | مهمترین و معروفترین بیعت زنان در دوره رسول خدا(ص)، بیعت نساء بود که پس از [[فتح مکه]] (۸ق.) و در این شهر انجام گرفت. البته برخی [[بیعت عقبه اول]] را بیعت نساء دانستهاند؛ اما این نظر به دلایل زیر چندان پذیرفتنی نیست؛ زیرا | ||
# آیه دوازدهم [[سوره ممتحنه]] که مواد بیعت نساء را بیان میکند، پس از فتح مکه و در رویداد بیعت زنان با رسول خدا نازل شده است.<ref>قمی، تفسیر القمی، ۱۴۰۴ق، ج۲، ص۳۶۴؛ طبرسی، مجمع البیان، ۱۴۰۶ق، ج۹، ص۴۱۳-۴۱۴.</ref> | # [[آیه]] دوازدهم [[سوره ممتحنه]] که مواد بیعت نساء را بیان میکند، پس از فتح مکه و در رویداد بیعت زنان با رسول خدا نازل شده است.<ref>قمی، تفسیر القمی، ۱۴۰۴ق، ج۲، ص۳۶۴؛ طبرسی، مجمع البیان، ۱۴۰۶ق، ج۹، ص۴۱۳-۴۱۴.</ref> | ||
# برخی منابع تصریح کردهاند که بیعت نساء پس از فتح مکه بوده است.<ref>تفسیر ثعالبی، ۱۴۱۸ق، ج۵، ص۴۲۲.</ref> | # برخی منابع تصریح کردهاند که بیعت نساء پس از فتح مکه بوده است.<ref>تفسیر ثعالبی، ۱۴۱۸ق، ج۵، ص۴۲۲.</ref> | ||
# ابن هشام در احوال سلمی دختر قیس میگوید:او همراه رسول خدا به سوی دو [[قبله]] [[نماز]] خوانده و با او بیعت نساء را انجام داده است.<ref>ابن هشام، السیرة النبویه، دار المعرفه، ج۲، ص۲۴۴.</ref> اما از آنجا که در عقبه اول هیچ زنی حضور نداشته و فقط ۱۲ مرد حضور داشتند،<ref>ابن سعد، الطبقات الکبری، ۱۴۱۸ق، ج۱، ص۱۷۰؛ ابن اثیر، الکامل، ۱۳۸۵ق، ج۲، ص۹۶.</ref> سخن ابنهشام نمیتواند به بیعت عقبه اشاره داشته باشد. | # ابن هشام در احوال سلمی دختر قیس میگوید:او همراه رسول خدا به سوی دو [[قبله]] [[نماز]] خوانده و با او بیعت نساء را انجام داده است.<ref>ابن هشام، السیرة النبویه، دار المعرفه، ج۲، ص۲۴۴.</ref> اما از آنجا که در عقبه اول هیچ زنی حضور نداشته و فقط ۱۲ مرد حضور داشتند،<ref>ابن سعد، الطبقات الکبری، ۱۴۱۸ق، ج۱، ص۱۷۰؛ ابن اثیر، الکامل، ۱۳۸۵ق، ج۲، ص۹۶.</ref> سخن ابنهشام نمیتواند به بیعت عقبه اشاره داشته باشد. | ||
خط ۶۷: | خط ۶۷: | ||
* سهیلی، عبدالرحمان بن عبدالله، الروض الانف فی شرح السیرة النبویة لابن هشام، چاپ عبدالرحمان وکیل، قاهره، بینا، ۱۳۸۹ق/۱۹۶۹م. | * سهیلی، عبدالرحمان بن عبدالله، الروض الانف فی شرح السیرة النبویة لابن هشام، چاپ عبدالرحمان وکیل، قاهره، بینا، ۱۳۸۹ق/۱۹۶۹م. | ||
* سیوطی، عبدالرحمن بن ابی بکر، الدر المنثَور، بیروت، دار المعرفه، ۱۳۶۵ق. | * سیوطی، عبدالرحمن بن ابی بکر، الدر المنثَور، بیروت، دار المعرفه، ۱۳۶۵ق. | ||
* طبرسی، فضل بن حسن، مجمع | * طبرسی، فضل بن حسن، [[مجمع البیان]]، بیروت، دار المعرفه، ۱۴۰۶ق. | ||
* طبری، محمد بن جریر، تاریخ طبری (تاریخ الامم و الملوک)، به کوشش محمد ابوالفضل، بیروت، دار احیاء التراث العربی، بیتا. | * طبری، محمد بن جریر، [[تاریخ طبری]] (تاریخ الامم و الملوک)، به کوشش محمد ابوالفضل، بیروت، دار احیاء التراث العربی، بیتا. | ||
* طبری، محمد بن جریر، جامع البیان، بیروت، دار المعرفه، ۱۴۱۲ق. | * طبری، محمد بن جریر، جامع البیان، بیروت، دار المعرفه، ۱۴۱۲ق. | ||
* فیض کاشانی، ملامحسن، الأصفي في تفسیر القرآن، قم، مکتب الاعلام الاسلامی، ۱۴۱۸ق. | * فیض کاشانی، ملامحسن، الأصفي في تفسیر القرآن، قم، مکتب الاعلام الاسلامی، ۱۴۱۸ق. | ||
* قرطبی، محمد بن احمد، تفسیر قرطبی (الجامع لاحکام القرآن)، بیروت، دار احیاء التراث العربی، ۱۴۰۵ق. | * قرطبی، محمد بن احمد، تفسیر قرطبی (الجامع لاحکام القرآن)، بیروت، دار احیاء التراث العربی، ۱۴۰۵ق. | ||
* قمی، علی بن ابراهیم، تفسیر | * قمی، علی بن ابراهیم، [[تفسیر القمی]]، به کوشش الجزائری، قم، دار الکتاب، ۱۴۰۴ق. | ||
* ماوردی، علی بن محمد، تفسیر ماوردی (النکت و العیون)، بیروت، دار الکتب العلمیه، ۱۴۱۲ق. | * ماوردی، علی بن محمد، تفسیر ماوردی (النکت و العیون)، بیروت، دار الکتب العلمیه، ۱۴۱۲ق. | ||
* مقریزی، احمد بن علی، إمتاع الأسماع بما للنبي من الأحوال والأموال والحفدة والمتاع.، به کوشش محمد عبدالحمید، بیروت، دار الکتب العلمیه، ۱۴۲۰ق. | * مقریزی، احمد بن علی، إمتاع الأسماع بما للنبي من الأحوال والأموال والحفدة والمتاع.، به کوشش محمد عبدالحمید، بیروت، دار الکتب العلمیه، ۱۴۲۰ق. |