Automoderated users، confirmed، مدیران، templateeditor
۴٬۲۴۳
ویرایش
imported>Hasaninasab جزبدون خلاصۀ ویرایش |
جز (←اهمیت) |
||
خط ۲۴: | خط ۲۴: | ||
پیش از اسلام، اهالی مکه به واسطه آنکه خود را اهل حرم و برگزیده میدانستند، برخی اعمال، از جمله وقوف در عرفات را انجام نمیدادند.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۳ق، ج۲، ص۸۰.</ref> بنابر برخی روایات در مجامع حدیثی اهل سنت، [[پیامبر(ص)]] در حجگزاری قبل از اسلام نیز [[وقوف در عرفات]] را انجام میداده است.<ref>مدیرشانهچی، «حج پیامبر(ص)»، ص۸۳.</ref> | پیش از اسلام، اهالی مکه به واسطه آنکه خود را اهل حرم و برگزیده میدانستند، برخی اعمال، از جمله وقوف در عرفات را انجام نمیدادند.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۳ق، ج۲، ص۸۰.</ref> بنابر برخی روایات در مجامع حدیثی اهل سنت، [[پیامبر(ص)]] در حجگزاری قبل از اسلام نیز [[وقوف در عرفات]] را انجام میداده است.<ref>مدیرشانهچی، «حج پیامبر(ص)»، ص۸۳.</ref> | ||
بنابر روایتی که از پیامبر اسلام نقل شده، خداوند در غروب [[روز عرفه]] در برابر [[ملائکه]] به کسانی که در عرفات وقوف کردهاند، مباهات میکند و همه گناهان آنها را میبخشد.<ref>نوری، مستدرک الوسائل، ۱۴۰۸ق، ج۸، ص۳۶.</ref> اقامت و وقوف حجگزار در عرفات، مایۀ بخشوده شدن گناهان دانسته شده است؛ بنابر روایتی از پیامبر اکرم(ص)، گناهانی وجود دارند که تنها در عرفات بخشیده میشوند.<ref>نوری، مستدرک الوسائل، ۱۴۰۸ق، ج۱۰، ص۳۰.</ref> بر اساس روایتی از امام صادق(ع)، گناهکارترین شخص کسی است که از عرفات بازگردد و گمان کند بخشیده نشده است.<ref>شیخ صدوق، من لایحضره الفقیه، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۲۱۱؛ نوری، مستدرک الوسائل، ۱۴۰۸ق، ج۱۰، ص۳۰.</ref> | بنابر روایتی که از پیامبر اسلام نقل شده، خداوند در غروب [[روز عرفه]] در برابر [[ملائکه]] به کسانی که در عرفات وقوف کردهاند، [[مباهات]] میکند و همه گناهان آنها را میبخشد.<ref>نوری، مستدرک الوسائل، ۱۴۰۸ق، ج۸، ص۳۶.</ref> اقامت و وقوف حجگزار در عرفات، مایۀ بخشوده شدن گناهان دانسته شده است؛ بنابر روایتی از پیامبر اکرم(ص)، گناهانی وجود دارند که تنها در عرفات بخشیده میشوند.<ref>نوری، مستدرک الوسائل، ۱۴۰۸ق، ج۱۰، ص۳۰.</ref> بر اساس روایتی از امام صادق(ع)، گناهکارترین شخص کسی است که از عرفات بازگردد و گمان کند بخشیده نشده است.<ref>شیخ صدوق، من لایحضره الفقیه، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۲۱۱؛ نوری، مستدرک الوسائل، ۱۴۰۸ق، ج۱۰، ص۳۰.</ref> | ||
عرفات همچنین در روایات مربوط به [[دحو الارض]]، در کنار [[کعبه]] و [[سرزمین منا]]، از مکانهایی است که زمین از آن گسترش یافته است.<ref>شیخ صدوق، من لایحضره الفقیه، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۲۴۱.</ref> [[امام حسین(ع)]]، [[دعای عرفه]] را در حالی بر زبان جاری کرد که از چادر خود در سرزمین عرفات بیرون رفت و در حاشیه چپ کوه عرفات، یعنی [[جبل الرحمة]] قرار گرفت.<ref>عمرانی، «بررسی سند و ذیل دعای عرفه امام حسین(ع)»، ص۶۵.</ref> | عرفات همچنین در روایات مربوط به [[دحو الارض]]، در کنار [[کعبه]] و [[سرزمین منا]]، از مکانهایی است که زمین از آن گسترش یافته است.<ref>شیخ صدوق، من لایحضره الفقیه، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۲۴۱.</ref> [[امام حسین(ع)]]، [[دعای عرفه]] را در حالی بر زبان جاری کرد که از چادر خود در سرزمین عرفات بیرون رفت و در حاشیه چپ کوه عرفات، یعنی [[جبل الرحمة]] قرار گرفت.<ref>عمرانی، «بررسی سند و ذیل دعای عرفه امام حسین(ع)»، ص۶۵.</ref> |