پرش به محتوا

سوره نبأ: تفاوت میان نسخه‌ها

۴۰ بایت حذف‌شده ،  ‏۵ مهٔ ۲۰۱۹
جز
بدون خلاصۀ ویرایش
جزبدون خلاصۀ ویرایش
خط ۲۵: خط ۲۵:


در ادامهٔ سوره، برای اثبات حقانیت روز قیامت، آمده است عالم با تدبیر حکیمانه‌اش بهترین و روشن‌ترین دلیل است بر اینکه بعد از این دنیای فناپذیر، دنیایی ثابت و باقی خواهد بود و آن روز، روز جزاست نه عمل. سپس حوادث این روز توصیف شده است که مردم همگی در آن احضار می‌شوند و طغیان‌گران به سوی عذابی دردناک و [[تقوا|پرهیزکاران]] به سوی نعمتی ماندگار منتقل می‌شوند.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۹۷۴م، ج۲۰، ص۱۵۸.</ref>
در ادامهٔ سوره، برای اثبات حقانیت روز قیامت، آمده است عالم با تدبیر حکیمانه‌اش بهترین و روشن‌ترین دلیل است بر اینکه بعد از این دنیای فناپذیر، دنیایی ثابت و باقی خواهد بود و آن روز، روز جزاست نه عمل. سپس حوادث این روز توصیف شده است که مردم همگی در آن احضار می‌شوند و طغیان‌گران به سوی عذابی دردناک و [[تقوا|پرهیزکاران]] به سوی نعمتی ماندگار منتقل می‌شوند.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۹۷۴م، ج۲۰، ص۱۵۸.</ref>
{{سوره نبأ}}


{{سوره نبأ}}
==شأن نزول ==
[[شیخ طوسی]] در [[تفسیر تبیان]] می‌نویسد: درباره [[سبب نزول]] این سوره گفته‌اند [[رسول خدا(ص)]] با [[قریش]] سخن می‌گفت و اخبار امت‌های گذشته را برایشان بازگو می‌کرد و آنان را پند می‌داد؛ اما آنان حضرت را مسخره می‌کردند. پس [[خداوند]] پیامبر(ص) را از سخن گفتن با آنان نهی کرد. [روزی] رسول خدا(ص) با اصحابش سخن می‌گفت که یکی از [[مشرک|مشرکان]] جلو آمد و حضرت سکوت کرد. پس مشرکان جمع شدند و گفتند ای محمد! سخن تو عجیب است و ما دوست داریم سخن تو را بشنویم. اما پیامبر(ص) فرمود خداوند مرا از سخن گفتن با شما نهی کرده است. پس خداوند «عَمَّ يَتَساءَلُونَ عَنِ النَّبَإِ الْعَظِيمِ» را نازل کرد.<ref>طوسی، التبیان، دار احیاء التراث، ج۱۰، ص۲۳۸.</ref>


==تطبیقِ نبأ عظیم و متقین به حضرت علی==
==تطبیقِ نبأ عظیم و متقین به حضرت علی==
خط ۳۴: خط ۳۶:
* '''«إِنَّ لِلْمُتَّقِينَ مَفَازًا ﴿٣١﴾ حَدَائِقَ وَأَعْنَابًا...»'''
* '''«إِنَّ لِلْمُتَّقِينَ مَفَازًا ﴿٣١﴾ حَدَائِقَ وَأَعْنَابًا...»'''
آیات ۳۱ تا ۴۰ سوره نبأ از آیات مشهور این سوره است. [[تلاوت مجلسی قرآن|تلاوت مجلسی]] این آیات با صدای عبدالباسط (قاری مشهور مصری) در میان [[ایرانیان]] شناخته شده است. در این [[آیه|آیات]] [[خداوند]] عاقبت [[تقوا|پرهیزکاران]] را در [[قیامت]] بیان می‌کند.<ref>[http://telavat.ir/fa/content/47707/%D8%B9%D8%A8%D8%AF%D8%A7%D9%84%D8%A8%D8%A7%D8%B3%D8%B7-%D8%B9%D8%A8%D8%AF%D8%A7%D9%84%D8%B5%D9%85%D8%AF-%D8%A7%D9%84%D9%86%D8%A8%D8%A3#tab-latest تلاوت مجلسی ده آیه آخر سوره نبأ]</ref>
آیات ۳۱ تا ۴۰ سوره نبأ از آیات مشهور این سوره است. [[تلاوت مجلسی قرآن|تلاوت مجلسی]] این آیات با صدای عبدالباسط (قاری مشهور مصری) در میان [[ایرانیان]] شناخته شده است. در این [[آیه|آیات]] [[خداوند]] عاقبت [[تقوا|پرهیزکاران]] را در [[قیامت]] بیان می‌کند.<ref>[http://telavat.ir/fa/content/47707/%D8%B9%D8%A8%D8%AF%D8%A7%D9%84%D8%A8%D8%A7%D8%B3%D8%B7-%D8%B9%D8%A8%D8%AF%D8%A7%D9%84%D8%B5%D9%85%D8%AF-%D8%A7%D9%84%D9%86%D8%A8%D8%A3#tab-latest تلاوت مجلسی ده آیه آخر سوره نبأ]</ref>
==قریش و مسخره کردن پیامبر(ص)==
[[شیخ طوسی]] در [[تفسیر تبیان]] می‌نویسد: درباره [[سبب نزول]] این سوره گفته‌اند [[رسول خدا(ص)]] با [[قریش]] سخن می‌گفت و اخبار امت‌های گذشته را برایشان بازگو می‌کرد و آنان را پند می‌داد؛ اما آنان حضرت را مسخره می‌کردند. پس [[خداوند]] پیامبر(ص) را از سخن گفتن با آنان نهی کرد. [روزی] رسول خدا(ص) با اصحابش سخن می‌گفت که یکی از [[مشرک|مشرکان]] جلو آمد و حضرت سکوت کرد. پس مشرکان جمع شدند و گفتند ای محمد! سخن تو عجیب است و ما دوست داریم سخن تو را بشنویم. اما پیامبر(ص) فرمود خداوند مرا از سخن گفتن با شما نهی کرده است. پس خداوند «عَمَّ يَتَساءَلُونَ عَنِ النَّبَإِ الْعَظِيمِ» را نازل کرد.<ref>شیخ طوسی، التبیان، دار احیاء التراث، ج۱۰، ص۲۳۸.</ref>


==فضیلت و خواص==
==فضیلت و خواص==
Automoderated users، confirmed، مدیران، templateeditor
۴٬۰۷۲

ویرایش