سید محمد صدر: تفاوت میان نسخه‌ها

| تاریخ تولد        =[[۳ فروردین]] [[۱۳۲۲]] خورشیدی ([[۱۷ ربیع‌الاول]] [[۱۳۶۲ (قمری)|۱۳۶۲]] قمری)

| استادان          =شیخ محمد رضا آل یاسین  • [[سید محمدتقی حکیم]] • [[محمدتقی ایروانی]] • [[آیت الله خویی]] • [[امام خمینی]] • [[سید محسن حکیم]]

| اجازه روایت از    =آقا بزرگ طهرانی • شیخ [[مرتضی آل یاسین]] • [[سید عبدالرزاق مقرم]]

| اجتماعی          =برپایی [[نماز جمعه]] • راه اندازی پیاده‌روی از نقاط مختلف عراق به سوی کربلا در [[نیمه‌شعبان]] • تشکیل دادگاه اسلامی و پیگیری برای حکومت اسلامی • انتشار مجله الهدی

صدر از روحانیان فعال در فعالیت‌های سیاسی-اجتماعی عراق بود؛ او بارها از سوی حکومت بعث عراق زندانی شد. برپایی [[نمازجمعه]]، تشکیل دادگاه اسلامی، احیاء [[عزاداری|مراسم عزاداری]] و راه‌اندازی پیاده‌روی به سوی [[کربلا]] در [[نیمه‌شعبان]] از فعالیت‌های اجتماعی- سیاسی او به شمار می‌رفت.  

سید محمد صدر، از خاندان صدر  است که نسبشان به [[سید صدرالدین محمد]] و از طریق وی به امام [[موسی کاظم]] (ع) می‌رسد. از افراد برجستهٔ این خاندن می‌توان به [[سید صدرالدین صدر]]، [[امام موسی صدر]]، [[سید محمدباقر صدر]] و [[عبدالحسین شرف الدین عاملی]] اشاره کرد.

سید محمد صدر در شامگاه روز جمعه [[۳ ذی‌القعده|سوم ذی‌القعده]] [[سال ۱۴۱۹ هجری قمری|۱۴۱۹]]ق (برابر با [[۳۰ بهمن]] [[سال ۱۳۷۷ هجری شمسی|۱۳۷۷]]ش) به همراه دو تن از فرزندانش، ترور و شهید شد.<ref>عبدالرزاق، الشهید الصدر الثانی، ص۹۸.</ref>

محمد صدر، تحصیلات را نزد پدربزرگش، شیخ محمد رضا آل یاسین و نیز پدرش آغاز کرد. در ۱۱ سالگی لباس روحانیت به تن کرد. دروس ابتدایی را نزد پدر و سپس سید طالب رفاعی و شیخ حسن طرد عاملی فرا گرفت و بقیه مقدمات را نزد [[سید محمدتقی حکیم]] و شیخ [[محمدتقی ایروانی]] آموزش دید.<ref>عبدالرزاق، الشهید الصدر الثانی، ص۱۲.</ref>

دروس عالی فقه و اصول را از اساتید [[حوزه علمیه نجف]] مانند [[سید محمدباقر صدر]] و شیخ [[صدرا بادکوبه‌ای]] آموخت. مقطع [[درس خارج|خارج]] را نزد [[آیت الله خویی]]، [[امام خمینی]]، سید محمدباقر صدر و [[سید محسن حکیم]] فرا گرفت.<ref>دشتی، نظری و نقدی بر موسوعة الامام المهدی، ص۳۵.</ref> او درس‌های اساتید را با قلم خود تقریر می‌کرد.<ref> صدر، آیت الله سید محمد صدر و اداره حوزه علمیه نجف، ص۱۲۰.</ref>

* شیخ [[مرتضی آل یاسین]]، دایی‌اش

* [[سید آقا حسین خادم الشریعه]]، پسر عمویش

در ۳۴ سالگی در [[۱۳۲۹]] خورشیدی ([[۱۳۶۹ (قمری)|۱۳۶۹]] قمری) از [[سید محمدباقر صدر]] [[اجازه اجتهاد]] دریافت کرد.<ref>عبدالرزاق، الشهید الصدر الثانی، ص۱۳.</ref>

* [[عزاداری امام حسین]] و دیگر [[امامان شیعه]] را پس از آنکه مدت‌ها از سوی حکومت بعث [[صدام]]ی ممنوع بود، اقامه و خود در سال‌روز شهادت [[حضرت علی(ع)|امیرالمؤمنین(ع)]] در منبر [[مسجد کوفه]] قصیده‌خوانی کرد.

صدر چندین بار از سوی [[حکومت بعث عراق]] دستگیر و زندانی شد که نخستین‌بار در سال ۱۳۵۱ش بود. او در سال ۱۳۵۳ش برای دومین بار به همراه ۱۵۰ تن از شاگردان [[سید محمدباقر صدر]] و اعضای [[حزب الدعوه|حزب الدعوة الاسلامیه]] زندانی شد. در سال [[۱۳۷۰]]ش  نیز به دلیل فعالیت‌های فرهنگی و سخنرانی‌هایش بر ضد حکومت بعث همراه با ۱۰۶ تن دیگر دستگیر  و زندانی شد.<ref>عبدالرزاق، الشهید الصدر الثانی، ص۳۰.</ref>  اما پس از حوادث سال ۱۹۹۱م، حکومت بعث عراق، او را به عنوان [[مرجع تقلید|مرجع رسمی شیعیان]] عراق معرفی کرد و اداره [[حوزه علمیه نجف|حوزهٔ علمیهٔ نجف]] را به او واگذار نمود. پذیرش مرجعیت توسط وی، موجی از اعتراض‌ها را در پی داشت و حتی برخی او را به وابستگی با حکومت عراق متهم کردند. عده‌ای دیگر حرکت او را تبدیل حرکت مسلحانۀ انتفاضه به حرکت اصلاح‌طلبانه در عراق تعبیر می‌کنند که به تشویق [[سید محمد حسین فضل الله]] انجام شد و نظام صدام نیز از آن استقبال کرد.<ref> سجادی، جریان صدر دوم «التیار الصدری» مرجع عرب؛ مرجع عجم، ص۶۲.</ref>