۱۷٬۱۹۲
ویرایش
تذکرة الاولیاء (کتاب): تفاوت میان نسخه‌ها
جز
بدون خلاصۀ ویرایش
Shamsoddin (بحث | مشارکتها) (صفحه‌ای تازه حاوی «'''تذکره الاولیاء'''، به معنای یاد دوستان خدا. اثر عطار نیشابوری در شرح احوال ۹...» ایجاد کرد) |
Shamsoddin (بحث | مشارکتها) جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{در دست ویرایش ۲|ماه=[[دی]]|روز=[[۲۱]]|سال=[[۱۳۹۴]]|کاربر={{REVISIONUSER}} }} | |||
'''تذکره الاولیاء'''، به معنای یاد دوستان خدا. اثر عطار نیشابوری در شرح احوال ۹۷ تن از عارفان که با شرح حال امام صادق(ع)آغاز می‌شود و با یاد امام باقر(ع) پایان می‌پذیرد. بیشتر افرادی که در این کتاب از آنان نام برده شده از شیوخ عرفا و صوفیه‌اند. | '''تذکره الاولیاء'''، به معنای یاد دوستان خدا. اثر عطار نیشابوری در شرح احوال ۹۷ تن از عارفان که با شرح حال امام صادق(ع)آغاز می‌شود و با یاد امام باقر(ع) پایان می‌پذیرد. بیشتر افرادی که در این کتاب از آنان نام برده شده از شیوخ عرفا و صوفیه‌اند. | ||
== نویسنده == | == نویسنده == | ||
مؤلف تذکرة الاولیاء، ابوحامد یا ابوطالب محمد بن ابی بکر ابراهیم بن مصطفی بن شعبان ملقب به فریدالدین، مشهور به عطار است که تاریخ دقیق تولد و درگذشتش دانسته نیست، اما چون تألیف کتاب در حدود سنهء ۷۱۶ بوده است پس عطار تا سنهء ۷۱۶ زنده بوده است.<ref> مقدمه، ص۸۴.</ref> | مؤلف تذکرة الاولیاء، ابوحامد یا ابوطالب محمد بن ابی بکر ابراهیم بن مصطفی بن شعبان ملقب به فریدالدین، مشهور به عطار است که تاریخ دقیق تولد و درگذشتش دانسته نیست، اما چون تألیف کتاب در حدود سنهء ۷۱۶ بوده است پس عطار تا سنهء ۷۱۶ زنده بوده است.<ref> مقدمه، ص۸۴.</ref> | ||
== اهمیت == | == اهمیت == | ||
| خط ۱۴: | خط ۱۵: | ||
در این کتاب، پس از معرفی کوتاه هر«ولی»در عبارت مسجع و آهنگین، مقام و درجۀ او در میان اولیا ذکر شده و پس از آن نمونه‌هایی از رفتار و کردار و افکار و مخصوصا گفتار او ذکر شده‌اند. درواقع همۀ موارد تأکید عطار بر گفتار است، و قطعا هدف او از این کار این بوده است که این گفتارها درس عملی برای دیگران و سرمشق آنان در زندگی باشند. | در این کتاب، پس از معرفی کوتاه هر«ولی»در عبارت مسجع و آهنگین، مقام و درجۀ او در میان اولیا ذکر شده و پس از آن نمونه‌هایی از رفتار و کردار و افکار و مخصوصا گفتار او ذکر شده‌اند. درواقع همۀ موارد تأکید عطار بر گفتار است، و قطعا هدف او از این کار این بوده است که این گفتارها درس عملی برای دیگران و سرمشق آنان در زندگی باشند. | ||
عطار، هر زندگینامه را با یک خطبۀ دو سطری مسجع آغاز می‌کند. چنان‌که زندگینامۀ امام جعفر صادق(ع)چنین آغاز می‌شود:«آن سلطان ملت مصطفوی،آن براین حجت نبوی،آن عامل صدیق،آن عالم تحقیق،آن میوۀ دل اولیاء آن جگرگوشۀ انبیاء آن ناقد علی،آن وارث نبی،آن عارف عاشق جعفر الصادق،رضی اللّه عنه.» | عطار، هر زندگینامه را با یک خطبۀ دو سطری مسجع آغاز می‌کند. چنان‌که زندگینامۀ امام جعفر صادق(ع)چنین آغاز می‌شود:«آن سلطان ملت مصطفوی،آن براین حجت نبوی،آن عامل صدیق،آن عالم تحقیق،آن میوۀ دل اولیاء آن جگرگوشۀ انبیاء آن ناقد علی،آن وارث نبی،آن عارف عاشق جعفر الصادق،رضی اللّه عنه.» | ||
عطار می‌کوشد تا در هر خطبه چکیده احوال و خصوصیات روحی و اخلاقی صاحب زندگینامه را منعکس کند. در زندگینامه‌های بلند، پس از خطبه چند قول دربارۀ احوال صاحب ترجمه «نقل» می‌شود، و پس از آن نمونۀ گفته‌های او به نوشتن در می‌آید. گفته‌ها معمولا کوتاه هستند و از چند کلمه تجاوز نمی‌کنند. البته قول‌های بلند هم، که گاه به نیم صفحه نمی‌رسند، وجود دارند. | عطار می‌کوشد تا در هر خطبه چکیده احوال و خصوصیات روحی و اخلاقی صاحب زندگینامه را منعکس کند. در زندگینامه‌های بلند، پس از خطبه چند قول دربارۀ احوال صاحب ترجمه «نقل» می‌شود، و پس از آن نمونۀ گفته‌های او به نوشتن در می‌آید. گفته‌ها معمولا کوتاه هستند و از چند کلمه تجاوز نمی‌کنند. البته قول‌های بلند هم، که گاه به نیم صفحه نمی‌رسند، وجود دارند. | ||
| خط ۲۷: | خط ۲۸: | ||
*بخش تکمله احوال و اقوال ۲۵ را گزارش کرده است. یعنی در مجموع ۹۷ نفر در این کتاب ذکر شده‌اند. | *بخش تکمله احوال و اقوال ۲۵ را گزارش کرده است. یعنی در مجموع ۹۷ نفر در این کتاب ذکر شده‌اند. | ||
در کتاب ترتیب صورت اسامی مطابق حروف الفبا نیست. بخش اول کتاب پس از دیباچه، با نام شرح حال امام صادق علیه‌السلام آغاز می‌شود، و با حسین بن منصور حلاج پایان می‌پذیرد و بخش دوم که به «ذکر متأخران از مشایخ کبار»اختصاص دارد، با گزارش احوال و اقوال ابراهیم خواص آغاز می‌شود و با بیان احوال امام محمد باقر(ع) به پایان می‌رسد. | در کتاب ترتیب صورت اسامی مطابق حروف الفبا نیست. بخش اول کتاب پس از دیباچه، با نام شرح حال امام صادق علیه‌السلام آغاز می‌شود، و با حسین بن منصور حلاج پایان می‌پذیرد و بخش دوم که به «ذکر متأخران از مشایخ کبار»اختصاص دارد، با گزارش احوال و اقوال ابراهیم خواص آغاز می‌شود و با بیان احوال امام محمد باقر(ع) به پایان می‌رسد. | ||
آغاز کتاب با نام امام ششم شیعیان و پایان آن با نام امام پنجم با وجود آن‌که عطار سنی مذهب بوده است، حکایت از ارادت او به خاندان پیامبر اسلام دارد. | آغاز کتاب با نام امام ششم شیعیان و پایان آن با نام امام پنجم با وجود آن‌که عطار سنی مذهب بوده است، حکایت از ارادت او به خاندان پیامبر اسلام دارد. | ||