سوره نصر: تفاوت میان نسخه‌ها

'''سوره نصر'''، سه پیشگویی و خبر غیبی مهم دربر دارد و آن [[فتح مکه]] با پیروزی بزرگ و غلبه نهایی اسلام، ایمان آوردن مردم [[مکه]] و اطراف آن به [[اسلام]] و بیعت با [[رسول خدا (ص)]] و اشاره به رحلت رسول الله و فرمان آمادگی به لقاء‌الله با احمد، [[تسبیح]]، و [[استغفار]] است. از موضوعات دیگر این سوره امر به نیایش پروردگار و شکر و سپاس در برابر نعمت‌های الهی و طلب آمرزش از خدایی‌ست که توبه‌پذیر است.

'''سوره نصر'''، دارای 3 [[آیه]] و 19 کلمه و 80 حرف است. به ترتیب [[مصحف]] صد و دهمین و به ترتیب نزول صد و چهاردهمین (<small>آخرین</small>) [[سوره]] قرآن و [[سوره های مدنی|مدنی]] است. بعضی از [[:رده:مفسران]] این سوره را صد و یازدهمین و یا صد و دوازدهمین سوره نازله و [[سوره توبه]] را آخرین سوره نازله می‌دانند. ولی قول اول (<small>یعنی آخرین سوره نازله</small>) مشهور است. نصر، از سوره‌های قصار (<small>کوتاه</small>) است. همچنین هفتمین و آخرین سوره از [[سوره‌های زمانیه]] است که با «اذا» آغاز می‌شوند.

این سوره، سه پیشگویی و خبر غیبی مهم دربر دارد و آن [[فتح مکه]] با پیروزی بزرگ و غلبه نهایی اسلام، ایمان آوردن مردم [[مکه]] و اطراف آن به [[اسلام]] و بیعت با [[رسول خدا (ص)]] و اشاره به رحلت رسول الله و فرمان آمادگی به لقاء‌الله با احمد، [[تسبیح]]، و [[استغفار]] است. از موضوعات دیگر این سوره امر به نیایش پروردگار و شکر و سپاس در برابر نعمت‌های الهی و طلب آمرزش از خدایی‌ست که توبه‌پذیر است.<ref>دانشنامه قرآن و قرآن پژوهی، ج2، ص1270</ref>

این سوره را به این مناسبت «نصر» می‌گویند که کلمه نصر در اولین آیه این سوره به کار رفته و از پیروزی نصرت الهی در غلبه نهایی اسلام و فتح مکه سخن گفته است؛ (<small>اذا جاء نصر الله و الفتح؛ آن‌گاه که نصرت الهی و پیروزی فراز آید</small>)<ref>نک: همان</ref>.

سوره نصر را «اذا جاء» نیز می‌نامند، زیرا این کلمه سرآغاز سوره است<ref>نک: همان</ref>.

نام دیگر این سوره «تودیع» است زیرا این سوره در اواخر عمر رسول خدا (ص) به او نازل شده است و در حقیقت وداع خداوند و جبرئیل با رسول الله (ص) است<ref>نک: همان</ref>.

*قرآن کریم، ترجمه محمدمهدی فولادوند، تهران: دارالقرآن الکریم، 1418ق/1376ش.

*دانشنامه قرآن و قرآن پژوهی، ج2، به کوشش بهاء الدین خرمشاهی، تهران: دوستان-ناهید، 1377.