معوذتین: تفاوت میان نسخه‌ها

از آن‌جا که دو سوره ناس و فلق با عبارت «قُلْ اَعوذُ» آغاز می‌شود و نام دیگر آن‌ها مُعَوّذه است، آن را معوذتین یعنی دو معوذه می‌گویند. [[ابن شهر آشوب]] می‌گوید که در اکثر تفاسیر وارد شده که [[پیامبر اکرم]](ص) [[حسنین]] را به دو سوره قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ النَّاسِ و قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ الْفَلَقِ تعویذ می‌کرد، به این سبب آن دو سوره را معوّذتین نامیدند.<ref>ابن شهرآشوب، المناقب، ۱۳۷۹ق، ج۳، ص۳۸۴.</ref>

[[علی بن ابراهیم قمی]] در تفسیرش روایتی از [[امام صادق (ع)]]، و [[سید هاشم بحرانی]] در [[تفسیر برهان]] به نقل از [[فضیل بن یسار]] روایتی از [[امام باقر (ع)]] نقل کرده‌اند که: پیامبر (ص) مریض شدند و تب ایشان شدت پیدا کرد. پس [[جبرئیل]] و ([[میکائیل]]) این دو سوره را برای شفای آن حضرت (ص) نازل کردند (<small>جبرئیل به قرائت سوره فلق و میکائیل به قرائت سوره ناس در پایین پای آن حضرت برای شفا متوسل شدند.</small>)<ref>تفسیر قمی، ج۲، ص۴۵۰؛ تفسیر البرهان، ج۴، ص۵۳۱ به نقل از خرمشاهی، دانشنامه قرآن و قرآن پژوهی، ۱۳۷۷ش، ج۲، ص۲۱۲۳.</ref>