عقل: تفاوت میان نسخه‌ها

'''عقل''' از قوای ادراکی انسان و یکی از منابع چهارگانه استنباط [[احکام شرعی]] است. معرفت‌شناسان عقل را نیروی ادراک مفاهیم کلی می‌دانند و دو کارکرد شهودی (درک بدیهیات) و استدلالی (کشف معرفت‌های نظری) برای آن قائل‌اند. عقل به دو قسم نظری و عملی تقسیم می‌شود. عقل نظری واقعیت‌ها را درک می‌کند و عقل عملی کارکرد توصیه‌ای و دستوری دارد. [[روایات]] اسلامی برای عقل اهمیت ویژه قائل شده و آن را مانند [[پیامبران]] حجت خدا بر انسان‌ها دانسته‌اند. عقل در کنار [[قرآن]] و [[سنت]] و [[اجماع]]، از منابع چهارگانه استنباط احکام شرعیِ مذهب [[شیعه]] است. عالمان شیعه برخی از قواعد [[فقه|فقهی]]  و [[اصول فقه|اصولی]] را نیز از راه عقل اثبات  می‌کنند.

به گفته [[مرتضی مطهری]]، هیچ دینی به اندازه [[اسلام]] به عقل بها نداده و برای آن اعتبار و اهمیت قائل نشده است.<ref>مطهری، مجموعه آثار، ۱۳۸۳ش، ج۲۳، ص۱۸۴ و ۱۸۵.</ref> در روایتی به نقل از [[پیامبر اسلام(ص)]] آمده است که همه خوبی‌ها به وسیله عقل درک می‌شوند و کسی که عقل ندارد، دین هم ندارد.<ref>ابن شعبه حرانی، تحف العقول، ۱۴۰۴ق، ص۵۴.</ref> [[امام کاظم(ع)]] نیز عقل رادر کنار [[پیامبران]] و [[امامان]] که حجت ظاهری خداوندند، حجت درونی او در بندگان دانسته است.<ref>کلینی، کافی، ۱۴۰۷ق، ج۱، ص۱۶، ح۱۲.</ref>