شهادت: تفاوت میان نسخه‌ها

روایات زیادی درباره منزلت و فضیلت شهادت وارد شده است. از جمله اینکه شهادت در روایات بالاترین نیکی<ref> ابن حیون مغربی، دعائم الاسلام، ۱۳۸۵ق، ج۱، ص۳۴۳.</ref>و گرامی‌ترین مرگ<ref> صدوق، من لایحضر الفقیه، ۱۴۰۳ق، ج۴، ص۴۰۲، ح۵۸۶۸.</ref> دانسته شده است و برخی از مرگ‌های دیگر در اجر و پادش به آن تشبیه شده است.{{مدرک}} همچنین در دعاهایی که از [[چهارده معصوم]] رسیده ختم عاقبت به شهادت،<ref> مجلسی، بحار الانوار، ۱۴۰۴ق، ج۹۵، ص۳۶۸؛ ج۹۱، ص۲۳۹؛ ج۹۴، ص۳۳۲.</ref> شهادت زیر پرچم [[پیامبر(ص)]]<ref> مجلسی، بحار الانوار، ۱۴۰۴ق، ج۹۴، ص۳۷۶.</ref> و کشته شدن به‌دست بدترین مردم<ref>مجلسی، بحار الانوار، ۱۴۰۴ق، ج۹۴، ص۲۶۱.</ref> از خدا درخواست شده است.

در قرآن از واژه شهادت با تعبیر «قَتْل فی سبیل‌الله» (کشته شدن در راه خدا) یاد شده است.<ref>قرشی، قاموس قرآن، ۱۴۱۲ق، ج۴، ص۷۶.</ref> همچنین از شهادت و شهید درباب‌های احکام طهارت و جهاد کتاب‌های فقهی سخن گفته شده است.  

*ورود به بهشت<ref>سوره توبه، آیه۱۱۱.</ref> شهید از نخستین کسانی است که به بهشت می‌رود.<ref>مجلسی، بحار الانوار، ۱۴۰۴ق، ج۷۱، ص۱۴۴.</ref>  

* [[غسل میت]]؛ بنا به نظر فقیهان شیعه، شهید در معرکه غسل میت ندارد.<ref>شهید ثانی، الروضة البهیه، ج۱، ص۴۱۱.</ref> اما کسی که در معرکه جنگ زخمی شده و پس از اتمام کارزار جنگ به شهادت برسد را باید غسل داد.{{مدرک}}

*کفن؛ بنا به نظر فقیهان شیعه شهید در معرکه کفن نمی‌شود و با همان لباس رزم دفن می‌شود.<ref>شهید ثانی، الروضة البهیه، ج۱، ص۴۱۱.</ref> مگر اینکه لباس به تن نداشته باشد که در این صورت باید او را کفن کرد.{{مدرک}}

* نماز میت: بیشتر اهل‌سنت معتقدند که خواندن نماز میت بر شهید واجب نیست.{{مدرک}} البته از نظر فقیهان شیعه خواندن نماز میت بر شهید واجب است.<ref> شهید ثانی، الروضة البهیه، ج۱، ص۴۱۱.</ref>  

این احکام به شهید در معرکه اختصاص دارد و شامل کسانی که به طریق دیگری در راه خدا کشته می‌شوند و یا در حکم شهیدند، نمی‌گردد.

به اعتقاد شماری از عالمان شیعه، همه [[امامان شیعه]] با شهادت از دنیا می‌روند.<ref>طبرسی، اعلام الوری، ۱۴۱۷ق، ج۲، ص۱۳۲-۱۳۱؛ ابن شهر آشوب، مناقب آل ابی‌طالب، ۱۳۷۹ ق، ج۲، ص۲۰۹.</ref> دلیل آنان، [[روایت|روایات]] از جمله روایت «وَ اللَّهِ مَا مِنَّا إِلَّا مَقْتُولٌ شَهِید» منقول از امام صادق(ع) است که بنابر آن، همه امامان با شهادت از دنیا خواهند رفت.<ref>ابن شهر آشوب، مناقب آل ابی‌طالب، ۱۳۷۹ ق، ج۲، ص۲۰۹؛ طبرسی، إعلام الوری، ۱۴۱۷ق، ج۲، ص۱۳۲-۱۳۱.</ref> [[شیخ مفید]] در کتاب «[[تصحیح اعتقادات الامامیه]]» شهادت امام علی(ع)، امام حسن(ع)، امام حسین(ع)، امام موسی(ع) و امام رضا(ع) را پذیرفته و در شهادت سایر ائمه تردید کرده است.<ref>مفید، تصحیح اعتقاد الامامیه، ۱۴۱۴ق، ص۱۳۲و۱۳۱.</ref> [[علامه مجلسی]] در توجیه سخن شیخ مفید گفته است با توجه به اینکه اخبار شهادت سایر ائمه(ع) متواتر نیست، شاید منظور او نفی [[تواتر]] و قطعیت شهادت سایر ائمه(ع) باشد.<ref>مجلسی، بحار الانوار، ۱۴۰۴ق، ج۲۷، ص۲۱۶.</ref>  

*شهید ثانی، زین‌الدین بن علی، الروضة البهیة فی شرح اللمعة الدمشقیة، حاشیه سید محمد کلانتر، قم، کتابفروشی داوری، ۱۴۱۰ق.