تشبیه و تنزیه (کلامی و عرفانی): تفاوت میان نسخه‌ها

اکثر قریب به اتفاق علمای [[شیعه]] به دنبال [[روایت|روایات]] [[اهل بیت]] در بحث صفات از الگوی تنزیهی پیروی نمودند و هر آنچه نشانی از یکسانی ذات باری با مخلوقاتش را تداعی می‌کرد نفی کردند؛ [[معتزله]] تا حد زیادی در این بحث به شیعه نزدیک شدند. <ref>طوسی، 49-70</ref>.

رویکرد مهم دیگر در میان شیعه، دیدگاه [[اخباری|اخباریان]] است. در این طیف آنچه بسیار قابل توجه است، نگاه کاملاً تنزیهی است که ایشان با استناد به روایات [[امامان]] (ع) به آن باور داشته‌اند، تا آنجا که جز در پاره‌ای موارد، با نگاه متفکران تنزیهی، اعم از [[شیعه]] و [[معتزله]] تفاوت چندانی نداشتند و حتی آیات و روایات تشبیهی را بر پایۀ استناد به نص تأویل می‌کردند <ref>مفید، 12-63</ref>. در روایات امامان شیعه (ع) نقدهای تندی به تشبیه گرایانی چون [[هشام بن حکم]] و [[هشام بن سالم جوالیقی]] وجود دارد. <ref>ابن‌بابویه، 31- 81، 97-102</ref>